ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 861

ตอนนี้ ลั่วฉิงมิกล้าปล่อยลั่วชิงยวนไป

“ปล่อยข้าไป” ลั่วฉิงขู่อย่างเย็นชา

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว กำฝ่ามือของเขาแน่น

“พูดอีกครั้ง ปล่อยข้าไป มิเช่นนั้นข้าจะฆ่านาง” มือของลั่วฉิงค่อย ๆ ออกแรงบีบ

ลั่วชิงยวนมองตรงไปที่ฟู่เฉินหวน และเห็นท่าทางลังเลของฟู่เฉินหวน เขามิอยากให้นางมีชีวิตอยู่หรือ?

“หลีกทาง” ฟู่เฉินหวนออกคำสั่งในที่สุด

หลังจากหลีกทางแล้ว ลั่วฉิงก็คว้าลั่วชิงยวนไว้แล้วเหาะออกไปทันที

ดวงตาของฟู่เฉินหวนเย็นชา สั่งให้เซียวชูและคนอื่น ๆ ติดตามไปอย่างเงียบ ๆ

ลั่วฉิงมองย้อนกลับไปอย่างระมัดระวัง โดยมิกล้าหยุด ใช้วิชาตัวเบาหนีออกจากเมืองซีหยาง มุ่งหน้าเข้าสู่ป่าใหญ่นอกเมือง

ขณะใกล้จะถึงพื้น ลั่วฉิงก็ปล่อยลั่วชิงยวนไป

ลั่วชิงยวนล้มลงกับพื้นอย่างแรง กลิ้งไปสองตลบ

ความเจ็บปวดรุนแรงมาก จนนางมิสามารถลุกขึ้นจากพื้นได้

ลั่วฉิงร่อนลงเบา ๆ มองนาง และอดมิได้ที่จะหัวเราะ “ก่อนหน้านี้ข้าเห็นว่าวรยุทธของเจ้ามิได้อ่อนแอขนาดนี้ เจ้ากลายเป็นคนไร้ค่าไปเสียแล้ว”

ก็ดีเหมือนกัน จะได้มิต้องเสียเวลามาก

ลั่วฉิงชักกริชออกมา ก้มลงและแทงลั่วชิงยวนเข้าที่หน้าอกอย่างแรง

แต่ในขณะนั้นเอง

รังสีสังหารที่แข็งแกร่งพุ่งเข้ามา ตามมาด้วยประกายดาบอันแหลมคมที่ฟาดลงมาอย่างแรง

คิ้วของลั่วฉิงกระตุก แต่ในขณะนั้นนางก็รู้สึกถึงรัศมีชั่วร้ายที่แข็งแกร่ง ซึ่งน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

นางมิรู้ว่าอีกฝ่ายคือใคร แต่ยังมีฟู่เฉินหวนและคนของเขาไล่ล่านางอยู่ ดังนั้นนางจึงมิอาจเสียเวลามากเกินไปที่นี่ได้

อย่างไรก็ได้รับสนหิมะเขาฉีซานมาแล้ว เรื่องอื่นไว้คราวหน้าค่อยว่ากัน

ก่อนที่ลั่วอวิ๋นสี่จะปรากฏตัว เพียงดาบเดียวก็ทำให้ลั่วฉิงกลัวมากจนนางรีบวิ่งหนีไป

ลั่วอวิ๋นสี่ต้องการไล่ตามไป แต่ลั่วชิงยวนหยุดนางไว้

“อย่าตามไป อย่าให้นางพบเจ้า”

“เจ้ายังต้องแทรกซึมเข้าไปในตระกูลเหยียน”

จากนั้นลั่วอวิ๋นสี่ก็หยุดฝีเท้า

ลั่วอวิ๋นสี่ช่วยพยุงลั่วชิงยวนขึ้นแล้วถามว่า “เจ้ามิเป็นไรใช่หรือไม่?”