ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 871

“เพิ่งมาสงสัยเรื่องนี้เอาป่านนี้ ท่านมิคิดว่ามันสายเกินไปหน่อยหรือ?”

“ฟู่เฉินหวน หากหม่อมฉันต้องการปลิดชีพท่าน หม่อมฉันมีโอกาสมากมายนับมิถ้วน”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วและถามเสียงเข้ม "ข้าถามถึงความสัมพันธ์ของเจ้ากับคนลึกลับผู้นั้น!"

“วรยุทธของพวกเจ้าเหมือนกัน มิใช่วรยุทธทั่ว ๆ ไป เจ้าอย่าคิดจะหลอกข้า!”

หมอหลวงกล่าวว่า ลั่วเยวี่ยอิงกำลังจะตาบอดและต้องการใช้สนหิมะเขาฉีซานจากแคว้นหลี ดังนั้นเขาจึงเริ่มสงสัย

เขาส่งซูโหยวไปตรวจสอบ ชุดยาที่นำกลับมาจากสมาการค้าเฟิงตูถูกส่งมาจากชายแดน และอาจเกี่ยวข้องกับแคว้นหลี

เขาจึงอ้างว่าช่วงนี้เขามิได้อยู่ในตำหนักเพียงเพื่อล่อให้คนลึกลับคนนั้นมาติดกับ

จริง ๆ แล้วเขาอยู่ในโรงเก็บของทุกคืน

ในที่สุดคืนนี้ก็รอจนเหยื่อมาหาถึงที่

ใครจะรู้ว่าคนที่จับได้มิใช่คนลึกลับ แต่เป็นลั่วชิงยวน!

สิ่งนี้ทำให้เขาอดสงสัยมิได้

ลั่วชิงยวนโกรธ พยายามดิ้นหลุดจากมือเขา ความเจ็บปวดเหมือนโดนเข็มแทง

นางพูดด้วยความโกรธ “ใช่! นางกับข้าเป็นพวกเดียวกัน! พอใจหรือยัง!”

ฟู่เฉินหวนมองนางด้วยสายตาเจ็บปวด

ครู่ต่อมา ใบหน้าของลั่วชิงยวนก็ซีดลง ในที่สุดก็ทนความเจ็บปวดมิไหว ภาพเบื้องหน้ามืดลง นางหมดสติไป

การแสดงออกของฟู่เฉินหวนเปลี่ยนไป รีบอุ้มนางไว้ทันที

เมื่อเห็นคนที่อยู่ในอ้อมแขนมีเลือดออกที่มุมริมฝีปาก ฟู่เฉินหวนก็ใจแทบสลาย

เขารีบอุ้มนางไปที่ห้อง

รีบขอให้ซูโหยวไปพบหมอ

ลั่วชิงยวนตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงง ได้ยินหมอพูดกับฟู่เฉินหวน “ท่านอ๋อง อาการของพระชายารุนแรงมากพ่ะย่ะค่ะ”

“ก่อนหน้านี้เคยได้รับบาดเจ็บสาหัสภายในหรือไม่?”

หัวใจของฟู่เฉินหวนบีบรัด นึกถึงตอนที่เคยทำลายวรยุทธของนาง

จากนั้นเขาก็พยักหน้า

หมอถอนหายใจ “เส้นลมปราณพระชายาเสียหาย ตอนนี้ยังได้รับบาดเจ็บซ้ำอีก ต้องรักษาให้ดี มิเช่นนั้นจะกลายเป็นโรคเรื้อรัง”