ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 882

อาภรณ์ฉีกขาด และแขนของลั่วชิงยวนสัมผัสกับอากาศทันที ความหนาวเย็นกระทบเข้ามา

ความหวาดกลัวเย็นยะเยือกแผ่ซ่านส่วนลึกของหัวใจ ทำให้ผิวทุกตารางนิ้วตึงเครียด

หล่างมู่คว้าเศษผ้าที่ฉีกขาดแล้วพันแผลบนฝ่ามืออย่างแน่นหนา

ลั่วชิงยวนใช้โอกาสลุกขึ้นและพุ่งไปที่ประตู พยายามหลบหนีออกไป

แต่เมื่อนางวิ่งไปที่ประตู กลับถูกหล่างมู่ดึงกลับไปอย่างแรง

พลังนั้นแข็งแกร่งมากจนลั่วชิงยวนรู้สึกเหมือนกระดูกที่ไหล่ของนางกำลังจะแหลกสลาย

นี่มิเหมือนกับวรยุทธที่เขาใช้ตอนที่เขาพ่ายแพ้ให้กับฟู่เฉินหวน

แท้จริงแล้วทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องโกหก เป็นการแสดงทั้งสิ้น!

พลังที่แข็งแกร่งเหวี่ยงลั่วชิงยวนลงไปที่พื้นอย่างแรง

ทันใดนั้น ร่างกายของนางก็รู้สึกเหมือนแตกสลาย กระดูกส่งเสียง และความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก็แผ่ไปทั่วร่างกาย ทำให้นางมิสามารถลุกขึ้นได้

เลือดพุ่งออกมาจากปาก

ร่างกายของนางรู้สึกราวกับโดนก้อนหินขนาดใหญ่หล่นทับ กระดูกของนางก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ จากการกระแทก มีเลือดไหลอาบ

ลั่วชิงยวนเจ็บปวดและร่างกายสั่นสะท้าน มิสามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้แม้แต่น้อย

พลังและกำลังภายในนี้ อย่างน้อยก็มากกว่าเซียวชูและคนอื่น ๆ

ลั่วชิงยวนมองดูหล่างมู่สาวเท้าเข้ามาอย่างช้า ๆ จิตสังหารและดวงตาที่กระหายเลือดทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวและสิ้นหวัง

เมื่อหล่างมู่รีบพุ่งเข้าหานางอีกครั้ง

ทันใดนั้นหลังคาก็แตกเป็นเสี่ยง เงาสีดำพุ่งลงมาจากท้องฟ้า ดาบยาวแทงเข้าหาหล่างมู่อย่างแรง

หล่างมู่ตกใจและถูกบังคับให้ล่าถอยหลังไปหลายก้าว

เซียวชูนั่นเอง

เซียวชูยกดาบขึ้นและโจมตีหล่างมู่ด้วยความโกรธ “เจ้าสารเลวไร้ยางอาย!”

หล่างมู่ตั้งตัวได้อย่างรวดเร็ว แววตาเต็มไปด้วยความโหดร้าย ตอบโต้กับเซียวชู

เซียวชูก็ตกใจเช่นกันที่หล่างมู่แข็งแกร่งมาก และเขาก็ค่อยๆรู้สึกเหนื่อยล้า

เขาตะโกนทันที “พระชายา ท่านหนีไปก่อน!”

ลั่วชิงยวนรู้อยู่เต็มอกว้าเซียวชูมิสามารถเอาชนะหล่างมู่ได้

นางอยากจะวิ่งหนีเช่นกัน ทุกการเคลื่อนไหวล้วนทำให้นางเจ็บที่หน้าอก

นางบังคับตัวเองให้ลุกขึ้น หยิบห่อผงยาออกมาจากอ้อมแขนของนางแล้วรีบไปหาทั้งสองคน

“เซียวชูหลีกไป! ผงพิษ!”