ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 884

“ไสหัวไป!”

เขาหันหลังกลับและเดินออกจากลานทันที

“ท่านอ๋อง! ท่านอ๋อง!”

ซูโหยวตกใจ รีบวิ่งตามเขาไปทันที

ซ่งเชียนฉู่นั่งอยู่บนพื้น รู้สึกสิ้นหวังมาก นางได้ลองทุกวิถีทางแล้ว

แต่ไม่มีทางป้องกันอาการบาดเจ็บเหล่านี้ได้ ตอนนี้อาการบาดเจ็บของลั่วชิงยวนแย่ลง และชีวิตของนางแขวนอยู่บนเส้นด้าย จะมีวิธีไหนอีกที่จะสามารถช่วยนางได้?

ดูจากท่าทางของฟู่เฉินหวนแล้วคงจะมิยอมมอบสนหิมะเขาฉีซานให้นางแน่

ลั่วเยวี่ยอิงก้มหน้าลงมองไปที่ซ่งเชียนฉู่ นางแอบหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “พี่หญิงของหม่อมฉันได้รับบาดเจ็บหรือ?"

“พี่หญิงของหม่อมฉันมีวรยุทธแข็งแกร่งมิใช่หรือ? นางได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร?”

“ท่านอ๋องวางพระทัยเถิดเพคะ พี่หญิงจะต้องดีขึ้นแน่”

ลั่วเยวี่ยอิงรู้สึกภูมิใจ นางมิคิดว่าแผนการครั้งนี้จะดำเนินไปอย่างราบรื่น

นางมิเชื่อว่าคราวนี้ลั่วชิงยวนจะยังมีชีวิตรอดไปได้

แต่ทว่าสิ่งที่นางมิเคยคาดคิดก็คือ หลังจากนั้นมินานฟู่เฉินหวนก็รีบกลับมาอีกครั้ง

เขาหยิบกล่องผ้าปักมาแล้วมอบให้ซ่งเชียนฉู่

“ช่วยรักษานางอย่างเต็มที่ด้วย!”

ซ่งเชียนฉู่ตกใจและรีบหยิบกล่องผ้าไปเปิดออก ก่อนจะเห็นว่าเป็นสนหิมะเขาฉีซาน

นางรู้สึกมีความสุข จึงรีบวิ่งเข้าไปในห้องทันที

ลั่วเยวี่ยอิงตกตะลึง มองไปที่ฟู่เฉินหวนอย่างอับจนหนทาง “ท่านอ๋อง…”

“ท่านมอบสนหิมะเขาฉีซานให้กับพี่หญิงของหม่อมฉันแล้วหม่อมฉันควรทำอย่างไร?”

“ท่านอ๋อง ท่านมีหม่อมฉันอยู่ในใจบ้างหรือไม่?”

ลั่วเยวี่ยอิงเริ่มร้องไห้ รู้สึกเศร้าอย่างยิ่ง

เขาปวดหัวแทบระเบิด จึงรีบหันหลังออกไปทันที

เขารีบกลับเข้าห้องไป

ประตูปิดลงอย่างแรง

ซูโหยวตบประตูอย่างกระวนกระวายใจ "ท่านอ๋อง! ท่านอ๋อง!"

“อย่าเข้ามา! เฝ้าหน้าเรือนไว้ให้ดีและอย่าให้ใครเข้ามา!” ฟู่เฉินหวนอดกลั้นความเจ็บปวดอันรุนแรงและเสียงสั่นเทา

ซูโหยวกังวลมากแต่ก็ยังน้อมรับคำสั่ง

และรีบส่งคนเฝ้าหน้าเรือนทันที ป้องกันมิให้ลั่วเยวี่ยอิงเข้ามา