ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 885

ซ่งเชียนฉู่กังวลมาก

ลั่วชิงยวนมองไปที่หลังคาแล้วพูดว่า "อุดอู้เกินไป เจาะรูให้ข้าหน่อย"

ซ่งเชียนฉู่ตกใจเล็กน้อย มองขึ้นไปแล้วพยักหน้า “ได้สิ”

จากนั้นซ่งเชียนฉู่ก็สั่งให้คนยกกระเบื้องหลังคาบางส่วนออกทันที เผยให้เห็นรูขนาดใหญ่

พระอาทิตย์ส่องแสงเข้ามา ตกกระทบไปที่ร่างกายและใบหน้าของลั่วชิงยวน

นางหลับตาลง เพลิดเพลินกับความอบอุ่นที่หาได้ยากนี้

ลั่วชิงยวนได้ยินเสียงข้างนอกเบา ๆ นางจึงถามขึ้นว่า “ลั่วเยวี่ยอิงอยู่ข้างนอกหรือ?”

ซ่งเชียนฉู่พยักหน้า “เอะอะมานานแล้ว”

“มิต้องห่วง ข้ามิให้นางเข้ามาได้หรอก”

“ข้าเรียกเฉินเซี่ยวหานและองค์ชายเจ็ดแล้ว ข้ามิเชื่อว่าลั่วเยวี่ยอิงจะกล้าทำอะไร”

“เพียงแต่บาดแผลของท่าน ข้า...”

นี่เป็นครั้งแรกที่ซ่งเชียนฉู่มิมั่นใจ

ลั่วชิงยวนกล่าวว่า “มิเป็นไร ข้าจะดีขึ้นเอง”

“อาจต้องใช้เวลาสี่ห้าวันเพื่อซ่อมแซมเส้นลมปราณ”

สำเร็จหรือล้มเหลวขึ้นอยู่กับการพยายามครั้งนี้!

จะฟื้นฟูวรยุทธและก้าวสู่ระดับที่สูงขึ้น

หรือจะกลายเป็นคนไร้ค่าไปเลย

ซ่งเชียนฉู่พยักหน้า “ได้ ข้าจะเฝ้าอยู่นอกประตู”

หลังจากปิดประตูแล้วลั่วชิงยวนก็หยิบเข็มทิศออกมา

นางวางเข็มทิศไว้ที่หน้าอก เข็มทิศหมุนอย่างช้า ๆ ท่ามกลางแสงอาทิตย์ แผ่กระจายชั้นแสงสีทองจาง ๆ ออกมา

ลั่วชิงยวนหลับตาและค่อย ๆ ดูดซับพลัง

การซ่อมแซมเส้นลมปราณนั้นเจ็บปวดมาก ทุก ๆ ตารางนิ้วของเส้นลมปราณในร่างกายล้วนเจ็บปวด ลั่วชิงยวนต้องอดทนเอาไว้

เหงื่อหนาไหลซึมออกมาจากหน้าผาก ใบหน้าของนางซีดเซียว

เฉินเซี่ยวหานและฟู่จิ่งหลีอยู่ด้วยกัน พวกเขามานั่งอยู่ที่ลานเรือนของลั่วชิงยวนทุกวัน

ลั่วเยวี่ยอิงมาที่นี่หลายครั้ง พยายามจะทำอะไรบางอย่างแต่ก็ทำมิได้

ฟู่เฉินหวนขังตัวเองอยู่ในห้องเป็นเวลาหลายวัน มิได้ออกมาเลย

ซูโหยวเป็นกังวลมาก

ในเวลานี้ บังเอิญได้รู้ว่าคนจากเผ่านอกด่านหายไปแล้ว