ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 893

ฟู่จิ่งหานมิเข้าใจ “สิ่งนั้นคืออะไรหรือ?”

ลั่วชิงยวนเงยหน้าขึ้นอธิบาย “ผงกระดูกกวางสีม่วง สามารถทำให้คนเกิดภาพหลอนได้”

“เพียงแค่ผงกระดูกกวางสีม่วงนิดหน่อย ก็สามารถกระจายไปในบริเวณเล็ก ๆ ได้ โดยมิต้องเข้าไปดมใกล้ ๆ ก็จะสูดดมเข้าไป”

“ด้านบนนี้ถูกทาด้วยผงกระดูกกวางสีม่วง กะโหลกหมาป่าที่ถูกวางไว้หลายวันนี้ ได้กระจายไปทั่วทั้งพระตำหนักบรรทมแล้ว”

“เพียงแต่ว่าเราผู้ที่มีร่างกายแข็งแรง เมื่อเห็นกะโหลกหมาป่านี้ ก็จะเกิดภาพหลอนขึ้นมาบ้าง”

“แต่จะมิรุนแรงมาก”

“ทว่าองค์จักรพรรดิสูงสุดมีโรคประจำตัวอยู่แล้ว...”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฟู่จิ่งหานก็ตกใจมาก “พวกคนเผ่านอกด่านใช้วิธีการต่ำช้านัก!”

“ข้าจะให้คนเอาไปเผาทิ้งเดี๋ยวนี้!”

ฟู่จิ่งหานคว้ากะโหลกหมาป่าแล้วเดินออกไป ลั่วชิงยวนรีบร้องห้ามเขาไว้ “อย่าเผาโดยตรงนะเพคะ แช่ในโอ่งน้ำไว้สักสองสามวันก่อน แล้วค่อยเผาทิ้ง”

“อีกอย่าง ฝ่าบาท พวกคนเผ่านอกด่านส่งกะโหลกหมาป่านี้มา เพื่อเป็นการอวยพรวันเกิดให้ฝ่าบาท มิได้ส่งให้องค์จักรพรรดิสูงสุด”

“ดังนั้น ใครเป็นคนเอาสิ่งนี้มาไว้ในห้องขององค์จักรพรรดิสูงสุด นี่เป็นเรื่องที่น่าสงสัยมาก”

คำพูดนี้ทำให้สีหน้าของฟู่จิ่งหานเปลี่ยนไป

ไทเฮา?

ลั่วชิงยวนเตือนต่อไปว่า “เพื่อหลีกเลี่ยงการทำให้ตกใจกลัว ฝ่าบาทบอกแค่ว่าตัวเองเห็นกะโหลกหมาป่านี้แล้วรู้สึกหวาดกลัว เลยทิ้งไป”

“อย่าได้บอกว่ากะโหลกหมาป่านี้มีปัญหาเพคะ”

ฟู่จิ่งหานตกตะลึงเล็กน้อย แล้วพยักหน้า “ได้ ข้าเข้าใจแล้ว”

“ข้าจะไปจัดการกะโหลกหมาป่าก่อน เจ้าไปดูอาการขอองค์จักรพรรดิสูงสุดว่าเป็นอย่างไร”

จากนั้นฟู่จิ่งหานก็เดินออกไป

ลั่วชิงยวนเดินไปที่ข้างเตียง แล้วยกผ้าม่านเตียงขึ้น

เห็นองค์จักรพรรดิสูงสุดสีหน้าซีดเผือด นอนอยู่บนเตียง และมีรอยช้ำที่หว่างคิ้ว

ลั่วชิงยวนจับชีพจรขององค์จักรพรรดิสูงสุด ร่างกายของเขาทรุดโทรมอย่างมาก

เขาหายใจรวยรินจนแทบจะไม่หายใจอยู่แล้ว

นี่คือสิ่งที่ไทเฮาและหมอหลวงหลี่บอกว่าอาการคงที่แล้วงั้นหรือ?

มิแปลกใจเลยที่มิให้คนอื่นเข้ามาดู

พวกเขาคงมิได้ตั้งใจจะช่วยองค์จักรพรรดิสูงสุด แค่ทำเป็นพิธีเท่านั้น