ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 892

คำพูดมิกี่คำของลั่วชิงยวน ก็ทำให้ไทเฮาถึงกับพูดมิออก

คนอื่น ๆ ก็พากันสงสัย ลั่วชิงยวนพูดถูกแล้วนี่!

ไทเฮาโกรธมากแต่ก็มิสามารถโต้กลับได้ จึงตะโกนว่า “หมอหลวงหลี่ เจ้าอธิบายกับนาง!”

หมอหลวงหลี่ทำหน้าลำบากใจ ได้แต่พูดปดว่า “ไทเฮาเคยเสวยโอสถอายุวัฒนะมาบ้าง พระโลหิตของพระองค์จึงสามารถรักษาองค์จักรพรรดิสูงสุดได้ เพียงแต่ว่ามิเคยรู้มาก่อน เพิ่งจะมาค้นพบตอนนี้”

ลั่วชิงยวนแค่นเสียงเยาะเย้ย “เช่นนั้นหมอหลวงหลี่บอกมาหน่อยว่าไทเฮาทรงเสวยโอสถอายุวัฒนะอะไรมาหรือ?”

หมอหลวงหลี่พูดติดขัด ตอบมิได้

สุดท้ายก็พูดเสียงเย็นว่า “ตอนนี้อาการขององค์จักรพรรดิสูงสุดคงที่ก็เพราะพระโลหิตของไทเฮา ความจริงเป็นเช่นนี้ ท่านจะถามอะไรมากมาย ไทเฮาทรงเสวยโอสถอายุวัฒนะอะไรมา ต้องบอกให้ท่านรู้ด้วยหรือ?”

ลั่วชิงยวนหัวเราะเบาๆ “หมอหลวงหลี่จะพูดก็พูดสิ ไฉนต้องร้อนตัวด้วยเล่า”

หมอหลวงหลี่หน้าเสีย

ไทเฮาก็หน้าเสียมากเช่นกัน

ฟู่จิ่งหานฉวยโอกาสพูดขึ้น “หมอหลวงหลี่ยังอธิบายเองมิได้ งั้นข้าก็ยิ่งวางใจมิได้ ให้ลั่วชิงยวนเข้าไปดูหน่อยเถอะ”

แม่ทัพใหญ่ฉินก็พูดเสริมว่า “ใช่แล้ว หมอหลวงในวังรักษามานานก็มิดีขึ้น ลองวิธีอื่นดูก็มิเสียหาย”

ทุกคนต่างพูดเช่นนี้

ไทเฮาหน้าเสีย มองลั่วชิงยวนด้วยสายตาเย็นชา

“ดี เจ้าอยากไปรักษาองค์จักรพรรดิสูงสุดใช่หรือไม่ งั้นตัวข้าก็จะอนุญาตให้เจ้าไป!”

“แต่เจ้าจำไว้ให้ดี หากเจ้ากล้าใช้ยาผิดกับองค์จักรพรรดิสูงสุด ทำให้ชีวิตของพระองค์ตกอยู่ในอันตราย ตัวข้าจะไม่มีวันปล่อยเจ้าไปแน่!”

ไทเฮาเตือนอย่างรุนแรง

ลั่วชิงยวนตอบรับว่า “เพคะ”

ฟู่จิ่งหานเอ่ยขึ้นว่า “ข้าจะเข้าไปพร้อมกับนางเอง เสด็จแม่วางใจเถิด”

ไทเฮาหลับตาลงอย่างอ่อนแรง ดูเหนื่อยล้าอย่างมาก

หมอหลวงหลี่รีบพูดว่า “ไทเฮารีบกลับไปพักผ่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

ไทเฮาจึงได้ให้จิ่นซูประคองออกไป

ฟู่จิ่งหานพาลั่วชิงยวนเข้าไปในห้อง แต่หมอหลวงหลี่มิให้คนอื่นเข้าไปด้วย

นี่เป็นครั้งแรกที่ลั่วชิงยวนมาที่ตำหนักบรรทมขององค์จักรพรรดิสูงสุด เมื่อเข้าไป ความรู้สึกอึดอัดก็พุ่งเข้ามาทันที

เพดานเป็นรูปปั้นมังกรแกะสลัก ลอยอยู่ด้านบน รูปลักษณ์ที่ดุร้ายทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวตั้งแต่แรกเห็น

ผนังทำจากเศษแก้ว ทั้งผนังเต็มไปด้วยหนามแหลม แม้ว่าเมื่อแสงแดดส่องเข้ามาจะมีแสงระยิบระยับ สวยงามมาก แต่ก็แหลมคมเกินไป อยู่นานก็จะบาดเจ็บ