ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 891

“ครั้งนี้ต้องขอบพระทัยไทเฮา! ไทเฮาใช้พระโลหิตของพระองค์เองเพื่อช่วยองค์จักรพรรดิสูงสุด!”

ทุกคนที่ได้ยินต่างตกใจอย่างมาก

ฟู่จิ่งหานรีบก้าวไปข้างหน้าด้วยความกังวล “เสด็จแม่ ไฉนถึงได้เสี่ยงเช่นนี้เล่า”

ไทเฮาตบบนหลังมือของฟู่จิ่งหานเบา ๆ แล้วพูดพร้อมรอยยิ้มว่า “ตราบใดที่เสด็จพ่อของเจ้ามิเป็นไรก็พอแล้ว ตัวข้าเข้าวังมาตั้งแต่อายุสิบสี่ปี อยู่เคียงข้างเสด็จพ่อของเจ้ามาตลอด”

“ตอนนี้จะทนเห็นพระองค์เป็นอะไรไปได้อย่างไร ตราบใดที่ยังพอมีหนทาง ตัวข้าก็จะมิยอมละทิ้งพระองค์”

คำพูดของไทเฮาทำให้ขุนนางที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างรู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก

ไม่มีใครคาดคิดว่าไทเฮาจะยอมใช้พระโลหิตของพระองค์เองเพื่อช่วยองค์จักรพรรดิสูงสุด

ในเวลานี้ แม่ทัพใหญ่ฉินเดินเข้ามาถามว่า “มิทราบว่าในวันนี้พวกเราจะเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิสูงสุดได้หรือไม่?”

หมอหลวงหลี่กล่าวว่า “ชีพจรขององค์จักรพรรดิสูงสุดเพิ่งจะกลับมาเป็นปกติ พระองค์ยังทรงบรรทมอยู่ ขุนนางทุกท่านโปรดวางใจเถิด”

“มิสะดวกให้เข้าไปรบกวนองค์จักรพรรดิสูงสุด”

แม่ทัพใหญ่ฉินรู้สึกมิพอใจในใจ เรียกพวกเขามาทุกวัน แต่ก็มิให้พวกเขาเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิสูงสุด

มิรู้เลยว่าอาการขององค์จักรพรรดิสูงสุดเป็นอย่างไรบ้าง

แต่ในครั้งนี้ ฟู่จิ่งหานพูดขึ้นว่า “ตัวข้าสามารถเข้าไปดูเสด็จพ่อได้ใช่หรือไม่”

หมอหลวงหลี่รีบโบกมือ “มิได้ มิได้ มิได้พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”

“ตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญในการพักฟื้นขององค์จักรพรรดิสูงสุด มิอาจรบกวนได้พ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ฟู่จิ่งหานก็ขมวดคิ้ว “แต่ในห้องของเสด็จพ่อไม่มีผู้ใดเลย หากเสด็จพ่อตื่นขึ้นมาแล้วอยากเสวยน้ำจะทำเยี่ยงไร?”

“หากไม่มีคนดูแลจะมิยิ่งอันตรายกว่าหรือ?”

ไทเฮาก็ปฏิเสธเช่นกัน “ฟังหมอหลวงเถิด”

“ตัวข้าจะกลับไปพักสักหน่อย ค่ำ ๆ จะมาดูแลองค์จักรพรรดิสูงสุดเอง พวกเจ้าวางใจเถิด”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วแน่น เลือดของไทเฮาจะมีผลอะไรดีเลิศเลอ เลือดของนางจะช่วยองค์จักรพรรดิสูงสุดได้อย่างไร

ยิ่งไปกว่านั้น บัดนี้บอกว่าองค์จักรพรรดิสูงสุดทรงประชวรหนัก มีเพียงนางเท่านั้นที่ดูแลองค์จักรพรรดิสูงสุดได้ แม้แต่ฟู่จิ่งหานก็ยังมิได้รับอนุญาตให้เข้าเฝ้า

ทว่า ยากที่จะบอกว่าสถานการณ์จริงเป็นอย่างไร

ฟู่จิ่งหานเดิมทีตั้งใจจะเลิกแล้วต่อกัน แต่ลั่วชิงยวนก้าวไปข้างหน้า ส่งสายตาให้ฟู่จิ่งหาน