ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 890

“มีความเกี่ยวข้องกับองค์จักรพรรดิ?”

“เมื่อครู่นี้ ท่านพ่อของข้าได้รับข่าวว่า องค์จักรพรรดิสูงสุดกำลังจะสิ้นพระชนม์”

“ถึงแม้ว่าองค์จักรพรรดิสูงสุดจะทรงประชวรมาโดยตลอด แต่อาการก็ทรงตัวมาตลอด เพิ่งจะทรุดหนักลงเมื่อมิกี่วันมานี้ ได้ยินมาว่าเหล่าหมอหลวงต่างเฝ้าอยู่ข้างเตียงองค์จักรพรรดิสูงสุดตลอดเวลา”

คำพูดนี้เตือนให้นึกถึงกะโหลกหมาป่าที่พวกคนนอกด่านส่งมา ตอนนั้น ฟู่จิ่งหานมิต้องการรับไว้ แต่ไทเฮารับสั่งว่า สามารถนำไปถวายแด่จักรพรรดิสูงสุดได้

หรือว่าจะเป็นเพราะกะโหลกหมาป่า

“ข้าอยากเข้าวังไปดูสักหน่อย”

ฉินไป๋หลี่พยักหน้า “ข้าจะไปกับท่าน”

“ท่านพ่อน่าจะยังอยู่ในวัง”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า จากนั้นทั้งสองก็ออกเดินทางเข้าวังหลวง

ด้วยความช่วยเหลือของฉินไป๋หลี่ ลั่วชิงยวนจึงได้เข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิ

“พวกเจ้ามาเพราะเรื่องของเสด็จพ่องั้นหรือ? พอดีเลย เรากำลังจะไปเยี่ยมเสด็จพ่อ ไปด้วยกันเถอะ” ฟู่จิ่งหานจัดการกับฎีกาเสร็จแล้วก็ลุกขึ้นเตรียมตัวออกเดินทาง

ลั่วชิงยวนรีบเรียกเขาไว้ “ช้าก่อนเพคะ”

“ฝ่าบาท หม่อมฉันอยากจะถามว่า วันนั้นที่พวกคนนอกด่านนำกะโหลกหมาป่ามาถวาย ในตอนที่ฝ่าบาทเห็นมันครั้งแรก รู้สึกอย่างไรเพคะ?”

เมื่อได้ยินดังนั้น ฟู่จิ่งหานก็ขมวดคิ้วครุ่นคิด แล้วตอบว่า “ข้าแค่เหลือบมองกะโหลกนั้นสองครั้ง ก็รู้สึกราวกับว่าได้เห็นหมาป่าจริง ๆ ดูน่ากลัว ดุร้าย มิเหมือนกับหมาป่าที่เคยเห็นเลย”

“มิว่าอย่างไรก็รู้สึกมิค่อยสบายใจ”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า แล้วถามต่อว่า “แล้วตอนนี้กะโหลกหมาป่านี้อยู่ที่ใดหรือเพคะ?”

ฟู่จิ่งหานตอบว่า “เสด็จแม่ให้คนนำไปไว้ในห้องของเสด็จพ่อแล้ว”

ลั่วชิงยวนรู้สึกใจหายวาบ เช่นนั้นกะโหลกหมาป่าต้องมีปัญหาแน่ ๆ

บางทีนี่อาจจะเป็นแผนการสำคัญที่สุดของพวกคนนอกด่านก็ได้

พวกเขามอบกะโหลกหมาป่ามา สังหารลั่วชิงยวน และรู้เส้นทางลำเลียงเสบียง พวกเขาก็สามารถออกจากเมืองหลวงได้

ฟู่จิ่งหานถามด้วยความสงสัยว่า “เกิดอะไรขึ้น? เจ้าถามถึงกะโหลกหมาป่า มีปัญหาอันใดหรือ?”

ตอนนี้ลั่วชิงยวนยังไม่มีหลักฐาน จึงพูดเพียงว่า “ต้องไปดูถึงจะรู้ได้เพคะ”

“ฝ่าบาท เราไปเยี่ยมจักรพรรดิสูงสุดกันเถิดเพคะ”