ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 889

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะก้าวเดินออกไป

นางมาถึงจวนแม่ทัพใหญ่

ยังมิทันได้เคาะประตู ประตูก็เปิดออก

เมื่อแม่ทัพใหญ่ฉินเห็นนางก็ตกใจเล็กน้อย “พระชายามาแล้วหรือ”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “แม่ทัพใหญ่กำลังจะออกไปข้างนอกหรือ”

แม่ทัพใหญ่ฉินจัดเสื้อผ้าเล็กน้อย พลางกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “ข้าต้องเข้าวัง จักรพรรดิสูงสุดทรงประชวรหนัก”

“หากท่านมีเรื่องอะไรจะให้ข้าช่วย ก็รอข้าที่จวนสักครู่ รอข้ากลับมาค่อยว่ากัน!”

ลั่วชิงยวนตอบว่า “ข้ามาหาฉินไป๋หลี่”

“อ้อ ๆ งั้นก็ดี เขาอยู่จวน”

แม่ทัพใหญ่ฉินพูดจบก็รีบออกไป

ลั่วชิงยวนเข้าไปในจวน เดินไปยังลานด้านใน

เห็นฉินไป๋หลี่กำลังฝึกกระบี่อยู่ที่ลานจวน

โดยมีหลี่เซียวม่านยืนอยู่ข้าง ๆ คอยให้คำแนะนำ

เมื่อฝึกกระบี่เสร็จ ลั่วชิงยวนจึงเดินเข้าไปในลาน

“พระชายา” หลี่เซียวม่านคารวะอย่างสุภาพ

“พระชายามางั้นหรือ?” ฉินไป๋หลี่ยื่นกระบี่ให้หลี่เซียวม่าน

“ช่วงนี้คุณชายรองเป็นอย่างไรบ้าง?” ลั่วชิงยวนกล่าวถาม

ฉินไป๋หลี่ยิ้ม “พอจะมองเห็นแสงสลัว ๆ และใบหน้าเลือนรางบ้างแล้วขอรับ เชื่อว่าสักวันจะต้องหายดี!”

ลั่วชิงยวนจับชีพจรตรวจดู อาการของเขากำลังฟื้นตัวได้ดีจริง ๆ

“เช่นนั้นคุณชายกับพระชายาคุยกันก่อน ข้าจะออกไปก่อน” หลี่เซียวม่านรู้ตัวจึงขอตัวออกไป

แต่ลั่วชิงยวนเรียกนางไว้ “เดี๋ยวก่อน เจ้าเคยเป็นผู้คุ้มกันเงาของฉินเชียนหลี่ใช่หรือไม่?”

หลี่เซียวม่านพยักหน้าตอบ “เจ้าค่ะ”

“แล้วเมื่อเร็ว ๆ นี้เจ้าได้ติดต่อกับฉินเชียนหลี่หรือไม่?”

หลี่เซียวม่านชะงักเล็กน้อย แล้วพยักหน้า “ติดต่อเจ้าค่ะ”

“ขอข้าดูจดหมายได้หรือไม่?” ลั่วชิงยวนอยากรู้สถานการณ์ของฉินเชียนหลี่

หลี่เซียวม่านลังเลเล็กน้อย

ลั่วชิงหยวนเห็นว่านางอาจมิสะดวก จึงพูดว่า “ถ้ามิสะดวกก็มิเป็นไร งั้นบอกข้าได้หรือไม่ว่า ฉินเชียนหลี่พูดถึงเรื่องในสนามรบหรือไม่?”

หลี่เซียวม่านกำลังจะพูด แต่ก็หยุดและพูดว่า “ข้าจะเอาจดหมายให้ท่านดูเจ้าค่ะ”

พูดจบ นางก็เดินไปที่ห้องแล้วอุ้มกล่องใบหนึ่งออกมา