ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 897

“ท่านกล้าใช้คำโกหกเหล่านี้มาหลอกลวงข้า เพื่อปกป้องลั่วชิงยวน!”

“อากาศในห้องมันร้อนก็เลยเจาะหลังคาเลยรึ? ท่านรู้หรือไม่ว่าเสด็จพ่อของท่านทรงพระประชวรจนกระอักเลือด!”

“องค์จักรพรรดิ! ที่ผ่านมาที่ท่านปกป้องท่านอ๋อง ข้าคิดว่าท่านคงรักใคร่กับน้องชายของท่านมาก แต่ในฐานะของกษัตริย์ ท่านจะใช้คำโกหกต่ำช้าเช่นนี้มาหลอกลวงข้าได้อย่างไร ไม่มีใครเชื่อคำพูดของท่านหรอก!”

ไทเฮามีอารมณ์ร้อนรนอย่างมาก พูดไปพูดมาก็ยกมือขึ้นกุมหน้าอกแล้วล้มลงไปข้างหลัง

สีหน้าซีดเผือด เหมือนจะหายใจมิออก

“ไทเฮา! ไทเฮา!”

ทุกคนร้องเสียงหลง

ไทเฮาล้มลงไป แต่ยังคงชี้ไปที่ฟู่จิ่งหานด้วยความโกรธ “องค์จักรพรรดิ หากวันนี้ท่านยังคงปกป้องลั่วชิงยวน ปกป้องคนที่ทำร้ายเสด็จพ่อของท่าน! ท่านก็มิคู่ควรที่จะเป็นลูกมนุษย์!”

“และมิคู่ควรที่จะเป็นกษัตริย์!”

เสียงตะโกนอันดังกังวาน เต็มไปด้วยความคับแค้นและความโกรธกริ้ว

ฟู่งหานมิรู้ว่าจะทำอย่างไรแล้ว

ลั่วชิงยวนรู้ดีว่า หากมิลงโทษนาง ฟู่จิ่งหานคงจะถูกตราหน้าว่าเป็นจักรพรรดิที่มิดี

ขณะที่นางกำลังจะเอ่ยปาก

ฟู่เฉินหวนก็พูดขึ้นก่อน “ไทเฮา ท่านมิจำเป็นต้องบีบบังคับฝ่าบาท พระองค์ทรงทราบดีว่าลั่วชิงยวนมิได้ทำร้ายเสด็จพ่อ”

“หากเป็นไปตามที่หมอหลวงหลี่กล่าว ตอนนี้เสด็จพ่อคงสวรรคตแล้ว แต่พระองค์กระอักเลือดแล้วยังมีพระชนม์ชีพอยู่ แสดงว่าพระอาการของเสด็จพ่อดีขึ้นภายใต้การรักษาของลั่วชิงยวน”

“นางทำร้ายเสด็จพ่อหรือไม่ ให้นางลองรักษาเสด็จพ่อก็จะรู้เอง”

ฟู่เฉินหวนพูดอย่างใจเย็น น้ำเสียงเย็นชาและทรงอำนาจ

ช่วยฟู่จิ่งหานต้านทานแรงกดดันที่แข็งแกร่งจากไทเฮา

ไทเฮากล่าวด้วยความโกรธว่า “ลั่วชิงยวนเกือบปลงพระชนม์องค์จักรพรรดิสูงสุด ข้ายังจะกล้าให้นางรักษาองค์จักรพรรดิสูงสุดอีกหรือ? อ๋องผู้สำเร็จราชการ เจ้าคิดอะไรอยู่!”

ฟู่เฉินหวนตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มีคนมากมายเฝ้ามอง หากลั่วชิงยวนปองร้ายกับเสด็จพ่อจริง ก็สามารถหยุดนางได้”

“และหากนางคิดร้ายกับเสด็จพ่อ ข้าก็ยินดีฆ่าตัวตายต่อหน้าเสด็จพ่อ”

น้ำเสียงของเขาหนักแน่นมั่นคง แสดงถึงความตั้งใจแน่วแน่

ลั่วชิงยวนตกตะลึง