ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 910

“เจ้ากำลังพูดว่าร้ายข้ารึ?”

ลั่วชิงยวนมิแปลกใจกับการมาถึงของฟู่เฉินหวน นางได้ยินเสียงเขามานานแล้ว

นางเลิกคิ้ว พูดอย่างมั่นใจ “หม่อมฉันกำลังพูดความจริงเพคะ หม่อมฉันหาได้ว่าร้ายท่านไม่”

ฟู่เฉินหวนเดินเข้ามา มองไปที่จักรพรรดิสูงสุดที่ดูเหมือนจะมีจิตใจดีอยู่บนเตียง แล้วถามว่า “เสด็จพ่อ ท่านรู้สึกเช่นไรบ้าง?”

จักรพรรดิสูงสุดหันหน้าหนีด้วยความโกรธ มิสนใจเขาแม้แต่น้อย

ฟู่เฉินหวนทำอะไรมิถูกอยู่หน่อย ๆ

มองไปที่ลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนเลิกคิ้ว และทำท่าทางว่ามันมิเกี่ยวกับนาง

ฟู่เฉินหวนกล่าวว่า “ข้าได้ส่งคนไปแล้ว”

“หากเร็วหน่อย ห้าวันหกวันน่าจะมีข่าวกลับมา”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า

“ข้าจะอยู่กับเสด็จพ่อเอง เจ้าไปพักผ่อนเถอะ”

ลั่วชิงยวนรู้สึกกระหายน้ำมาก ดังนั้นนางจึงลุกขึ้นและพูดว่า “องค์จักรพรรดิสูงสุดทรงมีจิตใจแจ่มใส การพูดคุยกับพระองค์จะช่วยให้พระองค์ฟื้นตัวได้"

“เข้าใจแล้ว”

ฟู่เฉินหวนรับปาก นั่งบนเก้าอี้ข้างเตียง และเริ่มพูดคุยกับพ่อของเขา

แต่เขาพบว่า มิว่าเขาจะพูดอะไร พ่อของเขาก็มิตอบสนอง

สิ่งนี้ทำให้เขาสับสนมาก เหตุใดลั่วชิงยวนจึงเสวนากับพ่อของเขาได้นานขนาดนั้น

ลั่วชิงยวนเดินออกจากห้อง และไปพักผ่อนที่เรือนด้านหลัง

เห็นเงาต้องสงสัยแวบผ่านหางตา

ดวงตาของนางเย็นชาเล็กน้อย นางแสร้งทำเป็นมิเห็นและเดินออกไปทันที

……

ภายในพระตำหนักโช่วสี่

ดึกมากแล้ว แต่มหาราชาจารย์เหยียนยังมิจากไป

แม้ว่าภายนอกเขาจะดูสงบ แต่ในใจเขาก็มีความกังวล