ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 941

“หัวหน้าหมอหลวงมู่ ใบเทียบยาทั้งสองนี้มาจากสำนักหมอหลวงของท่านหรือไม่?”

หัวหน้าหมอหลวงมู่มองดูและพยักหน้า “มันเป็นใบเทียบยาที่สำนักหมอหลวงจัดทำขึ้น แต่นี่ดูมิเหมือนกับใบเทียบยาที่ออกตอนตรวจรักษา น่าจะเป็นใบเทียบยาที่ออกในระหว่างการทดสอบตามปกติของสำนักหมอหลวง”

“เช่นนั้น หัวหน้าสำนักหมอหลวงมู่จำลายมือในใบเทียบยานี้ได้หรือไม่?”

หัวหน้าสำนักหมอหลวงมู่ตอบอย่างมิลังเลแม้แต่น้อยว่า "นี่น่าจะเป็นลายมือของเซิ่งไป่ชวน"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึง

“เป็นเขาหรือ?”

หัวหน้าสำนักหมอหลวงมู่สับสนมาก "พระชายา ท่านถามเรื่องนี้ด้วยเหตุใด? อีกทั้งใบเทียบยาที่ใช้ในการทดสอบเหล่านี้ก็ควรถูกเก็บไว้ในสำนักหมอหลวง เหตุใดจึงมาอยู่กับท่าน?"

“เซิ่งไป่ชวนมิได้ก่อเรื่องอะไรมิดีใช่หรือไม่?”

มู่หรูไห่รู้สึกประหม่าเล็กน้อย

ลั่วชิงยวนเปลี่ยนหัวข้อและถามว่า "ผู้ดูแลสำนักหมอหลวง ข้าขอถามสักคำ ท่านจัดการเจิ้งหวู่เหลียงแห่งสำนักหมอหลวงแล้วหรือยัง?"

มู่หรูไห่มีสีหน้าเคร่งขรึม “มิต้องห่วง ข้าจะจะจัดการเอง แต่ต้องค่อยเป็นค่อยไป

ลั่วชิงยวนพยักหน้า แล้วนางก็พูดถึงใบเทียบยา นางถามอย่างสงสัย "ผู้ดูแลสำนักหมอหลวง เซิ่งไป่ชวนบอกว่า เขาอยู่ในสำนักหมอหลวงมาตั้งแต่เด็ก และท่านเป็นคนรับเขามาเลี้ยงใช่หรือไม่"

“ใช่ เขาอาศัยอยู่ที่สำนักหมอหลวงมาหลายปีแล้ว”

“แล้วเหตุใดทุกวันนี้เขาถึงยังมิได้เป็นหมอหลวงเต็มตัวอีกเล่า? เขาแทบจะมิได้ตรวจรักษาเลย ท่านจงใจซ่อนเขาไว้หรือ?”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของมู่หรูไห่ก็เปลี่ยนไป

ถอนหายใจ "มิใช่ว่าข้าตั้งใจจะบีบคั้นเขา เพียงแต่ว่า เขา... มิใช่คนจากนอกวัง และข้าก็มิรู้ว่าเขาเป็นลูกเต้าเหล่าใคร แต่ข้ามิอยากสร้างปัญหา ข้าก็เลยพยายามป้องกันมิให้เขาปรากฏตัวให้มากที่สุด”

ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้!

ในที่สุดลั่วชิงยวนก็เข้าใจแล้วว่า เหตุใดเซิ่งไป่ชวนซึ่งเรียนแพทย์ในสำนักหมอหลวงมาตั้งแต่เด็กจึงมีสถานะต่ำเช่นนี้

มิเพียงแต่ถูกเจิ้งหวู่เหลียงบีบคั้นเท่านั้น แต่ยังผนวกกับความเห็นแก่ตัวของหัวหน้าหมอหลวงมู่ด้วย

นางนึกถึงเสื้อผ้าเด็กที่นางพบในที่พักของขันทีหลิว นางจึงหยิบจี้หยกครึ่งชิ้นออกมา

“หัวหน้าสำนักหมอหลวงเคยเห็นจี้หยกนี้อีกครึ่งหนึ่งหรือไม่?”

ทันทีที่เขาเห็นจี้หยก สีหน้าของมู่หรูไห่ก็เปลี่ยนไปทันที

"นี่มัน!"

เขารีบรับจี้หยกไปตรวจสอบอย่างละเอียด

เขาพูดด้วยความตื่นเต้น "ตอนที่ข้าเก็บเซิ่งไป่ชวนมาเมื่อหลายปีก่อน เขามีจี้หยกอีกครึ่งหนึ่งติดตัวมา!"

“นี่พบมาจากที่ใด? ท่านสืบหาต้นกำเนิดของเซิ่งไป่ชวนได้แล้วหรือ?”