จากนั้นนางจึงติดตามหัวหน้าหมอหลวงมู่ไปยังสำนักหมอหลวง และยังปลอมตัวเป็นหมอหลวงหนุ่มเพื่อความสะดวกในการเข้าออก มิให้เป็นที่สะดุดตา
หัวหน้าหมอหลวงมู่พานางไปยังหอจดหมายเหตุ
ตามหาม้วนหนังสือเก่า ๆ ที่ถูกฝุ่นจับหนาอยู่บนชั้นหนังสือ
หลังจากค้นหาอยู่นาน ในที่สุดหัวหน้าสำนักหมอหลวงมู่ก็หยิบหนังสือหนา ๆ สองเล่มออกมา
"น่าจะเป็นเล่มนี้แล้ว"
ลั่วชิงยวนเปิดหนังสือ และตรวจดูทีละหน้า
นางอ่านบันทึกการวินิจฉัยชีพจรหนึ่งปีก่อนเกิดกลียุคในวัง นางสนมทั้งหมดได้รับการวินิจฉัยชีพจรโดยหมอหลวงเป็นประจำ แต่บันทึกการวินิจฉัยชีพจรของไทเฮากลับมีการเปลี่ยนหมอหลวงกลางคัน
“หัวหน้าสำนักหมอหลวง หมอหลวงสวี่ซิงเต๋อยังอยู่หรือไม่?”
หัวหน้าสำนักหมอหลวงมู่ส่ายหน้า “เขาเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว”
ลั่วชิงยวนมองกลับไปกลับมาที่บันทึกไปมา คิ้วขมวดมุ่น
“มีอะไรหรือ? มีอะไรผิดปกติหรือไม่?”
ลั่วชิงยวนกล่าวว่า "ดูสิ ต้นเดือนสาม ไทเฮามีอาการเบื่ออาหาร คลื่นไส้และง่วงนอน แต่มิได้จับชีพจร เพียงแค่สั่งยาให้ทานเท่านั้น"
“ในเดือนสี่ หมอหลวงผู้วินิจฉัยชีพจรถูกแทนที่ด้วยสวี่ซิงเต๋อ”
“ในอีกสิบเดือนต่อจากนั้น หมอหลวงสวี่ซิงเต๋อเป็นผู้ตรวจชีพจรของไทเฮา และชีพจรทั้งหมดก็ล้วนปกติดี”
“เป็นไปได้ไหมว่าสวี่ซิงเต๋อปลอมแปลงผลวินิจฉัย?”
“หัวหน้าสำนักหมอหลวงยังจำได้หรือไม่ว่าสวี่ซิงเต๋อเสียชีวิตเช่นไร? เป็นการตายปกติหรือตายโดยอุบัติเหตุ?”
มู่หรูไห่มองนางด้วยความตกตะลึง ราวกับว่าร่างกายของเขาถูกฟ้าผ่า
ในหัวมีเสียงหึ่ง ๆ ดังขึ้น
เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "มัน... เป็น อุบัติเหตุ..."
เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินคำตอบนี้ มุมปากของนางก็ยกขึ้นเล็กน้อย
“ดังนั้น เด็กที่ท่านเก็บมาได้ เป็นลูกของไทเฮา”
“หัวหน้าหมอหลวงมู่ ผ่านมาหลายปีแล้ว เรายังสามารถหาหลักฐานในสำนักหมอหลวงได้อีกหรือไม่?”
มู่หรูไห่ส่ายหน้าอย่างเคร่งขรึม “ยากมาก”
“หากการคาดเดาของท่านถูกต้อง สวี่ซิงเต๋อถูกฆ่าปิดปาก หลักฐานที่เกี่ยวข้องจะต้องหายไปพร้อมกับการตายของเขา”
“นอกจากนี้ ข้าก็มิต้องการให้ชาติกำเนิดของเซิ่งไป่ชวนถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ เขามิได้ทำอะไรผิดเลย ทว่าหากความจริงถูกเปิดเผย เขาจะมิสามารถมีชีวิตรอดได้เลย!”
ลั่วชิงยวนก็เข้าใจข้อกังวลของมู่หรูไห่เช่นกัน
อย่างไรเสีย เขาก็เก็บเซิ่งไป่ชวนมาและเลี้ยงดูเขามา ทั้งยังตั้งชื่อให้เขาด้วย ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเซิ่งไป่ชวนนั้นย่อมมิธรรมดา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...