ลั่วชิงยวนจะมิเป็นกังวลได้เช่นไร การเคลื่อนไหวของตระกูลเหยียนครั้งนี้ก็เพื่อจะกลืนอำนาจทหารในมือของฟู่เฉินหวน ดังนั้นย่อมมิอาจปล่อยให้พวกเขาสมหวังได้
“วันนี้ตอนที่เข้าไปในพระตำหนักโช่วสี่ หม่อมฉันพบเบาะแสบางอย่าง แต่มิพบหลักฐานที่เพียงพอ ดังนั้นหม่อมฉันคิดว่าจะต้องล่อให้บุคคลนั้นปรากฏตัวออกมาอีกครั้ง”
นางค่อย ๆ เดินไปที่เตียงและเห็นว่าจักรพรรดิสูงสุดก็มิได้หลับไปเช่นกัน และกำลังตั้งใจฟังคำพูดของนาง
นางคุกเข่าลงและถามว่า “ฝ่าบาท หม่อมฉันต้องการใช้กลอุบายเก่า ๆ อีกครั้ง และหม่อมฉันต้องการความร่วมมือจากพระองค์ พระองค์ทรงเต็มใจหรือไม่เพคะ?”
เพราะการฝังเข็มอย่างรุนแรงเพื่อให้ร่างกายของจักรพรรดิสูงสุดเคลื่อนไหวได้ จะทำให้เกิดความเสียหายต่อร่างกาย
นางจึงต้องขอความยินยอมจากองค์จักรพรรดิสูงสุดก่อน
แต่จักรพรรดิสูงสุดก็พยักหน้าอย่างมิลังเล
ทั้งยังส่งสายตาให้กับนางอย่างแรงกล้าด้วย
ลั่วชิงยวนตกตะลึง "ท่านทรงอยากให้หม่อมฉันฝังเข็มตอนนี้เลยหรือ?"
จักรพรรดิสูงสุดพยักหน้า
“แต่การฝังเข็มเสียตั้งแต่ตอนนี้ ในวันพรุ่งคงไม่มีผลมากนัก”
แต่จักรพรรดิสูงสุดดูวิตกกังวลมาก และตั้งใจอย่างแน่วแน่ที่จะให้นางทำการฝังเข็มเสียเดี๋ยวนี้
ฟู่จิ่งหานเดินเข้ามาและถอนหายใจ "ในเมื่อเจ้าเข้าใจความต้องการของเสด็จพ่อแล้ว ก็ทำตามที่เสด็จพ่อปรารถนาเถิด"
ดังนั้นลั่วชิงยวนจึงทำการฝังเข็มให้กับจักรพรรดิสูงสุด เพื่อบังคับให้ร่างกายของเขาฟื้นประสาทสัมผัสและสามารถเคลื่อนไหวได้
หลังจากการฝังเข็มเสร็จสิ้น จักรพรรดิสูงสุดก็พยายามที่จะลุกขึ้น
ลั่วชิงยวนและฟู่จิ่งหานก้าวไปข้างหน้าเพื่อประคองเขาทันที
จักรพรรดิสูงสุดเดินไปอย่างเร่งรีบและโซซัดโซเซไปยังมุมด้านขวาของเตียง
เขาชี้ไปที่ด้านในของตู้
ลั่วชิงยวนเปิดตู้และมิพบอะไรเลย แต่มือของจักรพรรดิยังคงชี้อยู่ มิยอมลดมือลง
นางค้นหาอย่างระมัดระวังและพบกลไกอยู่บนผนัง
นางออกแรงกดอย่างแรง ๆ
กลไกเปิดออก กล่องไม้อันประณีตก็ปรากฏให้เห็น
นางหยิบกล่องไม้ขึ้นมาแล้วมอบให้จักรพรรดิสูงสุด
จักรพรรดิสูงสุดชี้ไปที่กล่องไม้แล้วจึงชี้ไปที่ลั่วชิงยวน
ลั่วชิงยวนตกใจมาก "ให้หม่อมฉันหรือเพคะ?"
จักรพรรดิสูงสุดพยักหน้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...