ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 944

กระทบไปที่ข้อมือของจักรพรรดิโดยตรง

จักรพรรดิสูงสุดมิสามารถจับพู่กันให้นิ่งได้และล้มลงทันที

ดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา นางมองไปที่ร่างที่อยู่ตรงมุมห้อง

ขันทีหลิว!

“เสด็จพ่อ!” ฟู่จิ่งหานรีบเข้าประคองจักรพรรดิสูงสุดอย่างรวดเร็ว

ไทเฮาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว พลางจับมือของจักรพรรดิสูงสุด และแทงเข็มเงินเข้าไปในข้อมือของจักรพรรดิด้วยพลังอันมหาศาล

จักรพรรดิสูงสุดเจ็บปวดอย่างมาก แต่เขามิสามารถส่งเสียงหรือหลบหลีกได้

จากนั้นไทเฮาก็ยืนขึ้นและดุลั่วชิงยวนด้วยความโกรธ

“ลั่วชิงยวน อาการป่วยของจักรพรรดิสูงสุดยังมิหายดี หยุดทรมานจักรพรรดิสูงสุดได้แล้ว!”

“จักรพรรดิสูงสุดใช้กำลังทั้งหมดเขียนอักษรได้เพียงมิกี่ตัว พระวรกายพระองค์ก็เหนื่อยล้ามากแล้ว เจ้ายังต้องการอะไรอีก!”

“ตัวข้ามิอยากเห็นเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สาม!”

หลังจากที่ไทเฮาพูดจบ นางก็ขอให้เจ้าหน้าที่ถอยออกไป

ทุกคนทยอยออกจากห้องบรรทมแล้วจึงกล้าพูดคุยกัน

“องค์จักรพรรดิสูงสุดต้องการจะสื่ออะไรกันแน่? พิษไทเฮาอะไรกัน?”

“มียาพิษอยู่ในร่างของไทเฮาหรือเปล่า?”

“ไทเฮาก็ถูกวางยาพิษด้วยหรือ?”

“ท่านหมายความว่าอย่างไร? ข้าอยากรู้จะแย่แล้ว!”

แม่ทัพใหญ่ฉินขมวดคิ้ว “ไทเฮาวางยาพิษพระองค์หรือไม่?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา การแสดงออกของขุนนางผู้ใหญ่หลายคนรอบตัวเขาก็เปลี่ยนไป

รีบยกมือทำท่าให้เงียบอย่างรวดเร็ว

“แม่ทัพใหญ่ฉิน ท่านระวังคำพูดด้วย”

“เราจะต้องรอจนกว่าองค์จักรพรรดิสูงสุดจะฟื้นตัวก่อนจึงจะรู้ได้”

“อย่าคาดเดากันไปส่งเดช”

“การพูดโดยไม่มีหลักฐาน อาจนำภัยมาสู่ตัวได้ง่าย ๆ”

ทุกคนจึงแยกย้ายกันไป มิกล้าพูดคุยกันอีกต่อไป

มหาราชาจารย์เหยียนที่อยู่ใต้ชายคามิไกลกำลังเฝ้าดูพวกเขาอย่างเงียบ ๆ

ได้ยินคำเหล่านี้ทั้งหมด

ดวงตาของเขาเย็นชา