ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 951

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หมอหลวงมู่ก็ตกใจ

“แล้วจักรพรรดิสูงสุด...”

เมื่อไทเฮาได้ยินดังนั้น ดวงตาของนางก็เย็นชาลง "หลายครั้งก่อนหน้านี้นางทำให้พระพลานามัยขององค์จักรพรรดิสูงสุดดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เกรงว่าคงจะเป็นเพียงการตบตา!"

“ตอนนี้มิสามารถรักษาองค์จักรพรรดิสูงสุดได้แล้ว ดังนั้นนางจึงหนีไป!”

“ข้าว่าแล้ว นางจะมีความสามารถยอดเยี่ยมเช่นนี้ได้อย่างไร!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฟู่จิ่งหลีก็ตกใจเป็นอย่างมาก "อะไรกัน? นางหลอกข้าด้วยรึ?"

"มิเช่นนั้นจะเป็นอะไรได้?"

ฟู่จิ่งหลีโกรธมากและสั่งทันที "ใครก็ได้! ปิดประตูพระราชวังบัดเดี๋ยวนี้แล้วค้นหาลั่วชิงยวน ในชั่วข้ามคืนต้องนำตัวนางมาหาข้าให้จงได้!"

เมื่อเห็นว่าจักรพรรดิได้ออกคำสั่งแล้ว ไทเฮาก็มิได้ตรัสอะไรอีก

เมื่อมองไปที่จักรพรรดิสูงสุดที่หมดสติอยู่บนเตียง นางก็รู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย

พิษของเจ๋อเฉิง ลั่วชิงยวนรักษาได้เช่นไร?

ในมิช้า ประตูทุกบานของพระราชวังก็ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา และองค์รักในวังก็กำลังตามหาพวกเขา

ในขณะนี้ ลั่วชิงยวนได้มาถึงตำหนักอ๋องผู้สำเร็จราชการแล้วและมาที่ลานบ้าน

ในห้องมีแสงไฟส่องสว่างอยู่

ลั่วชิงยวนต้องการเข้าไปดูอาการบาดเจ็บของฟู่เฉินหวน แต่นางกลับได้ยินเสียงของลั่วเยวี่ยอิงดังมาจากห้อง

“ท่านอ๋อง ท่านต้องหายดีนะ ขอแค่ท่านหายดี จะให้หม่อมฉันทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น”

“ชีวิตของเยวี่ยอิง เป็นของท่านอ๋องแล้ว”

เสียงของลั่วเยวี่ยอิงจริงใจอย่างยิ่ง และฟังดูราวเอ่ยออกมาจากใจ

ลั่วชิงยวนกำมือตัวเองแน่น

ในเมื่อลั่วเยวี่ยอิงอยู่ที่นี่ ฟู่เฉินหวนคงจะมิปวดหัวอีกแน่ อาการบาดเจ็บของเขาก็อาจจะหายเร็วขึ้นด้วยหรือไม่นะ?

นางเงยหน้าขึ้น มองดูท้องฟ้ายาค่ำคืน

นี่ก็นึกมากแล้ว

ถึงเวลาที่นางควรต้องไปแล้ว

ภายใต้แสงจันทร์ ร่างนั้นหันหลังกลับและจากไปอย่างเงียบ ๆ

ฟู่เฉินหวนตื่นขึ้นมาบนเตียง จ้องมองไปที่ประตู รู้สึกมิสบายใจ หัวใจเต็มไปด้วยความกังวลราวกับว่ามีอะไรกำลังกวนใจเขาอยู่

“ชิงยวน...”

เมื่อได้ยินคำนี้ ลั่วเยวี่ยอิงก็หลั่งน้ำตาแห่งความคับข้องใจออกมา "ท่านอ๋อง ท่านมองมาที่หม่อมฉันสิ หม่อมฉันลั่วเยวี่ยอิงเอง! มิใช่ลั่วชิงยวน!"

“คนที่ดูแลท่านอ๋องอยู่ที่นี่มาตลอด คือหม่อมฉันคนนี้!”

ฟู่เฉินหวนหลับตาลงและหลับไปอีกครั้ง