ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 997

เดิมทีนางตั้งใจจะตรงไปยังเมืองผิงหนิงโดยทันที

แต่ในทันใดนั้น ก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นในป่าข้างหน้า

ลั่วชิงยวนสะดุ้งตกใจ นางรีบย่ำเท้าลงเบา ๆ และค่อย ๆ ย่องเข้าไปใกล้

เมื่อเดินเข้าไปในพุ่มไม้ จู่ ๆ กลิ่นอายสังหารก็เข้าโจมตีนาง ดาบเล่มหนึ่งจ่อที่คอของนาง

“อย่าขยับ!” อีกฝ่ายขู่อย่างเย็นชา

อีกฝ่ายถามอย่างเคร่งเครียดว่า "ค่ายขององค์ชายหล่างมู่ของเจ้าอยู่ที่ใด?"

ลั่วชิงยวนสะดุ้งหันกลับมาและเห็นว่าเป็นทหารของแคว้นเทียนเชวีย

“ข้าเอง ลั่วชิงยวน” นางพูดทันที

อีกฝ่ายตกใจ “พระชายา?”

“พระชายาหนีออกมาได้หรือ? เยี่ยมเลย! ท่านอ๋องอยู่ทางโน้น!”

ลั่วชิงยวนตกใจมาก ฟู่เฉินหวนก็อยู่ที่นี่ด้วย

นางเดินตามทหารไปทันที และมาถึงด้านหลังเนินเขา

นางเห็นคนยืนเอามือไพล่หลังอยู่ใต้แสงจันทร์

“ฟู่เฉินหวน!” ลั่วชิงยวนตะโกนด้วยความตื่นเต้นที่มิอาจซ่อน

ฟู่เฉินหวนตกใจและดูมีความสุขเมื่อเห็นว่านางยังสบายดี

"เจ้า..."

ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านหนึ่ง ดูเหมือนจะมีคนจำนวนมิน้อย

“หน่วยลาดตระเวนมาแล้ว ท่านอ๋อง กระหม่อมจะล่อพวกเขาออกไป”

เซียวชูนำผู้คนวิ่งไปในทิศทางอื่นทันที

ลั่วชิงยวนไม่มีเวลาพูดอะไรออกมาด้วยซ้ำ

ฟู่เฉินหวนรีบวิ่งเข้ามาจับนางและพานางวิ่งไปซ่อนตัวหลังพุ่มไม้

"มีคน! ตามไป!" ชาวเผ่านอกด่านที่ลาดตระเวนวิ่งผ่านลั่วชิงยวนและคนอื่น ๆ ไป

พวกนั้นไล่ตามเซียวชูและคนอื่น ๆ ไป

รอจนไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ อีก ทั้งสองจึงออกมาจากพุ่มไม้