บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1284

ไรอันมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก พลางเอื้อมมือเข้าไปจับคางสวยของเมเดลีนให้เชิดขึ้นและมองเธอด้วยสายตาแข็งกร้าว

ร่างกายของเธออาจจะไม่ได้แข็งแรงอย่างที่เป็น แต่ความอ่อนแอก็ไม่ได้บดบังความแน่วแน่ที่มีในแววตาให้อ่อนลงเลย

“ไม่กลัวตายเลยหรือไง?” สายตาคมจ้องมองด้วยความเย็นชาขณะที่มือของไรอันก็จับคางของเมเดลีนไว้แน่น

“ฉันกลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้เจอเขาอีกมากกว่า” เมเดลีนยืนกรานในความต้องการของตัวเอง

ไรอันขมวดคิ้วแน่น ราวกับว่ากำลังเจ็บจากการโดนโจมตี

ความปรารถนาที่จะเอาชนะและครอบครองของเขาพุ่งขึ้นสูง และไม่อยากจะให้ผู้หญิงตรงหน้าพูดความปรารถนาที่มีต่อชายอื่น

“คุณกำลังจะบอกว่าไม่สนใจพ่อกับแม่ของตัวเองด้วยงั้นเหรอ เอวลีน มอนต์โกเมอรี?”

ไรอันพูดแทงใจดำ

อีกด้านหนึ่งมีคนเห็นเจเรมี่ออกไปจากโรงพยาบาลอย่างรีบร้อน

เขายังไม่ได้หลับตาลงสักครั้งนับตั้งแต่ปล่อยเมเดลีนให้อยู่ในอ้อมแขนของไรอันเมื่อวานนี้ ชายหนุ่มรีบไปสอบถามสถานการณ์ของเมเดลีนที่โรงพยาบาลชื่อดังหลายแห่งในเมืองวายทันที ทว่าทุกครั้งเขาก็ต้องกลับมาด้วยความว่างเปล่า

“ลินนี่”

“ผมตัดสินใจผิดหรือเปล่าที่ส่งคุณให้กับมัน?”

เจเรมี่ลูบหน้าด้วยความความเหนื่อยล้า ความเสียใจเริ่มคืบคลานเข้ามาในหัวใจเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แต่หากเขาไม่ส่งเธอให้กับไรอัน เขาจะสามารถยอมรับผลที่ตามมาได้อย่างนั้นหรือ?

เขาสับสนว่าไรอัน โจนส์มีอะไรซ่อนอยู่อีกมากแค่ไหน ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่ ทำไมเขาถึงมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ในเมืองวายขนาดนี้?