ดวงตาของแจ็คสันเบิกกว้างอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นรอยยิ้มของเมเรดิธ
“ผมต้องการให้พ่อเซ็นการบ้านของผม”
เมเรดิธยิ้มอย่างอบอุ่นขณะมองสมุดการบ้านในมือของแจ็คสันที่สบตาเธอ “แล้วถ้าแม่เป็นคนเซ็นให้ล่ะ?”
แจ็คสันบีบมุมสมุดงานและหันไปมองเจเรมี่อย่างคาดหวัง
“ก็แค่ให้แม่เซ็นแทน และอย่าเข้านอนดึกเกินไปล่ะ” จากนั้น เจเรมี่ก็ปิดประตูห้องของเขา
ขณะที่มองไปยังประตูที่ปิดอยู่ แสงทั้งหมดในดวงตาของแจ็คสันก็ถูกแทนที่ด้วยความกลัวที่ไม่รู้จักและความมืด
เขาหันไปรอบ ๆ แล้วรีบเดินไปที่ห้องของตัวเองอย่างรวดเร็ว
เมเรดิธดันขวางประตูห้องลูกไม่ให้ปิดทันที รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอถูกลดลง
เธอไม่พอใจอย่างยิ่ง เธอเดินหน้าเข้าไปในห้องของแจ็คสัน แล้วเธอก็เตะประตูที่อ้าเปิดอยู่ในขณะที่เขากำลังจะปิดใส่
คำว่า “แม่” อยู่ที่ปลายลิ้นของแจ็คสัน แต่เขาไม่กล้าเรียกเมเรดิธเลย
“เป็นอะไรไป แจ็ค? ฉันเป็นแม่ของลูกไง ทำไมลูกดูเศร้าทุกครั้งที่เห็นแม่?”
เธอเดินเข้าหาเเจ็คสันด้วยรอยยิ้ม เพื่อเปลี่ยนการแสดงออกของเธอในวินาทีถัดไป ราวกับว่าเธอเป็นปีศาจที่ฉีกหน้ากากชนิดหนึ่งออก มันไม่มีอะไรเลยนอกจากความน่าเกลียดอยู่ข้างใน
“ตลอดเวลา ทำไมเเกถึงต้องปรากฏตัวเพื่อขัดขวางแม่ในเวลาแบบนั้น? ทั้งหมดนี้เเกรู้ใช่ไหมมันคือการทำลายแผนของฉัน! คิดว่าฉันจะไว้ชีวิตแกไหมถ้ามันไม่ได้เป็นเพราะแกมีประโยชน์ต่อฉัน? ทุกครั้งที่ฉันเห็นแกฉันล่ะเกลียดแกมากขึ้นทุกที!” เมเรดิธตะคอกโดยไม่มีความยับยั้งชั่งใจ
แจ็คสันวิ่งหนีเข้าไป แจ็คสันซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำและหลังจากนั้นก็ล็อคประตู
เมเรดิธวิ่งตามเขาไปที่ประตู และยังคงทำการดุด่าด้วยวาจาของเธอไม่หยุดซึ่งมันฟังดูน่าแย่อย่างมาก
เธอไม่ได้ชอบแจ็คสันแม้แต่นิดเดียว หากมีสิ่งใดที่เปรียบได้กับความรู้สึกตอนนี้คือความเกลียดชังของเธออย่างที่สุด! คงเป็นเช่นเดียวกับที่เธอเคยเกลียดมาเดลีนมาก่อน!
แม้ว่าแจ็คสันจะเป็นต้นเหตุของผลประโยชน์มากมายของเธอก็ตาม
แน่นอนว่า ทุกคนคงคิดว่าตาและคิ้วของแจ็คสันเป็นของถอดแบบมากจากเจเรมี่ แต่เมเรดิธก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าแจ็คสันเติบโตขึ้นอย่างช้า ๆ จนมีลักษณะคล้ายกับมาเดลีน
และใช่ เขาเป็นลูกชายของมาเดลีนและเจเรมี่!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ