เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 10

หากเสียงนาฬิกาปลุกไม่ดังในเช้าวันรุ่งขึ้น เมเดลีนคงไม่สามารถตื่นได้ด้วยตัวเอง

ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว เมื่อนึกถึงทุกการกระทำ และคำพูดในสภาพเมาหัวราน้ำกับเขา

เธอไปที่สำนักงานในเวลาต่อมาด้วยอาการเหม่อลอย เธอไม่สามารถลบภาพของเจเรมี่ในหัวได้

เป็นเวลาร่วม​ 12 ปี คงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะยอมสละความรักที่ลึกซึ้งนี้ไปในเวลาเพียงวันเดียว

เธอสัมผัสท้องแบนราบของเธออย่างเหม่อลอย ถ้าเป็นไปได้เธอต้องการให้เด็กมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ

“ดิ้ง!”

เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น ทำให้เธอกลับมาสู่ความเป็นจริง

เธอเหลือบไปมองมัน และเห็นว่ามันเป็นข้อความมาจากเจเรมี่!

หัวใจของเมเดลีนเริ่มเต้นเร็วอย่างผิดจังหวะ มือของเธอเริ่มสั่นเมื่อเธอเปิดข้อความ

สิ่งแรกที่เมเดลีนเห็นคือภาพถ่าย มันเป็นภาพถ่ายของเมเดลีนและ​เมเรดิธ มันถูกถ่ายขึ้นเมื่อตอนที่เธอเป็นถูกรับเป็นลูกบุญธรรมของตระกูล​ครอว์ฟอร์ด

ในภาพนั้นเมเรดิธสวมชุดราคาแพง แสงสาดส่องกระทบลงมาบนใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสของเธอ และเธอช่างดูเหมือนกับเจ้าหญิงที่ไม่มีใครแตะต้องได้ เธอดูสง่างามและสมบูรณ์แบบมาก ในทางกลับกัน เมเดลีนเองสวมชุดสีขาวอมเทาเธอดูต่ำต้อยราวกับลูกเป็ดขี้เหร่ในมุมมืด

ด้านล่างรูปภาพมีข้อความของเจเรมี่ เมื่อเธออ่านเนื้อหาของมันอุณหภูมิที่ปลายนิ้วก็ลดต่ำลงทันที

‘เมเดลีน มองไปที่เมเรดิธแล้วมองดูตัวเองสิ ผู้หญิงไร้ยางอายและชั้นต่ำอย่างเธอมีคุณสมบัติอะไรในการเป็นภรรยาของฉันบ้าง? ’

คำพูดนั้นแทงทะลุเข้าไปในดวงตาเธอราวกับมีดที่ทำจากน้ำแข็ง มันช่างสะเทือนใจและไม่สบอารมณ์

เธอนึกถึงฤดูร้อนเมื่อ 12 ปีก่อน เธอไม่สามารถจัดการกับความร้ายกาจ และความแค้นที่เจเรมี่มีต่อเธอในตอนนี้ได้เลย

‘เจเรมี่ คุณเคยบอกว่าฉันเป็นผู้หญิงที่ใจดีและน่ารักที่สุดเท่าที่คุณเคยพบมา คุณบอกว่าคุณจะรับฉันเป็นเจ้าสาวของคุณ เพื่อที่คุณจะได้อยู่กับฉันตลอดไป แต่ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น?’

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ