บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1096

เอบี

เมเดลีนรู้สึกว่าการมองเห็นของเธอมืดลง

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอสงสัยว่าเลือดนั้นเป็นของเจเรมี่หรือไม่ นอกจากนั้นเมื่อเธอพบว่ากรุ๊ปเลือดของมันคือเอ เธอก็รู้สึกโล่งใจ

แต่เธอไม่คาดคิดเลยว่าจากการกลายพันธุ์ของยีนจะทำให้แม้แต่กรุ๊ปเลือดก็จะเปลี่ยนไปด้วย

กรุ๊ปเลือดของเจเรมี่คือเอบี

เมเดลีนรู้สึกไม่สบายใจ และรู้สึกเหมือนมีใครเอามีดมาแทงหัวใจเธอซ้ำ ๆ

“คุณมอนต์โกเมอรี คุณได้ตัวอย่างเลือดนี้มาจากไหนครับ จากการค้นคว้าวิจัยของเราหากบุคคลนี้ไม่ได้รับการรักษาในทันที เขาจะตายเมื่อพิษในร่างกายเข้าสู่ระยะที่ห้า”

คำว่า ‘ตาย’ ให้ความรู้สึกเหมือนมีดแหลมคมที่แทงทะลุหัวใจของเมเดลีนทันที

เธอไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ แต่ความเจ็บปวดระทมทุกข์แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเธอ

แม้ว่าทุกอย่างจะเป็นเพียงลางสังหรณ์ แต่ความเจ็บปวดในร่างกายของเธอบอกว่าลางสังหรณ์ของเธอนั้นถูกต้องแล้ว

หลังจากที่ออกจากห้องแล็บ เมเดลีนก็ไม่มีสติอยู่กับเนื้อกับตัว เธอโทรหาไรอันเพื่อถามว่าเขาอยู่ที่ไหน

เมื่ออีกฝ่ายรับสายเธอ เขาก็รู้ในทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติไป เพราะน้ำเสียงของเมเดลีนฟังดูแปลกไป

สิบนาทีต่อมาเมเดลีนมาพบเขาและพูดกับเขาอย่างตรงไปตรงมาว่า “ไรย์ คุณกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่ใช่ไหม?”

ไรอันไม่พูดอะไร แต่รู้ว่าเมเดลีนต้องการถามอะไร

เมเดลีนเดินไปหาและจ้องเข้าไปในดวงตาเขา “เหตุผลที่เจเรมี่จงใจเย็นชากับฉันและเด็ก ๆ ไม่ใช่แค่เพราะเขาเป็นสายลับใช่ไหมคะ?”

“เขาป่วยใช่ไหม? เขาป่วยหนักจนถึงระยะสุดท้ายที่ไม่มีทางรักษาแล้วใช่ไหม?”

เมเดลีนคว้าแขนของไรอัน ขณะที่มองดูสีหน้าเคร่งขรึมของเขา

“ไรอัน บอกฉันที เจเรมี่กำลังจะตายใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ไรอันก็รู้ว่าเขาไม่สามารถช่วยเจเรมี่เก็บความลับได้อีกต่อไปแล้ว

เมเดลีนรับมันมา จากนั้นเจเรมี่ก็รับโทรศัพท์ในไม่กี่วินาทีต่อมา

เสียงของเจเรมี่ฟังดูหอบเหนื่อย แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ดูกังวลเช่นกัน “เธอโทรหาผมทำไม? มีอะไรเกิดขึ้นกับเอวลีนหรือเปล่า? ไรอัน ไหนคุณสัญญาว่าจะดูแลเธอให้ผมอย่างดี!”

เมเดลีนสะอื้นไห้เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอควบคุมอารมณ์ตัวเองและพูดว่า “ฉันเอง”

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เจเรมี่นิ่งเงียบ

"คุณอยู่ที่ไหน? เจเรมี่ บอกฉันทีว่าตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน” เมเดลีนถาม

“เอวลีน ผมบอกคุณแล้วว่าผมไม่ต้องการเจอหรือได้ยินเสียงของคุณอีก หยุดรบกวน…”

“เจเรมี่ มันจบแล้ว ฉันรู้ทุกอย่างแล้ว” เมเดลีนขัดจังหวะและสะอื้นอย่างหนัก “เจเรมี่ บอกฉันสิว่าคุณอยู่ที่ไหน ฉันคิดถึงคุณ ฉันคิดถึงคุณมาก…"

หลังจากที่เมเดลีนพูดจบ อีกฝ่ายก็เงียบไปนาน

หลังจากนั้นเจเรมี่ก็พูดด้วยเสียงทุ้มของเขา “ทะเลที่เอพริลฮิลล์สวยมากเลยนะ เอวลีน ผมอยากจะมองภาพนี้กับคุณอีกสักครั้ง แต่เดาว่าผมคงจะทำได้แค่ชาติหน้าเท่านั้น จำสิ่งที่คุณพูดไว้สิ และหยุดร้องไห้ให้ผมได้แล้ว ผมอยากให้คุณจำไว้แค่ว่า เจเรมี่ วิทแมนรักผู้หญิงที่ชื่อเอวลีน มอนต์โกเมอรีตลอดไป”