บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1104

เมื่อลิเลียนเห็นฟาเบียน รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าสวยงามของเธอ

แม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไร แต่ภาษากายของเธอแสดงให้เห็นว่าเธอต้องการเข้าไปหาฟาเบียน

เมเดลีนปล่อยมือและยอมให้ลิเลียนเดินเข้าไปหาฟาเบียน

ฟาเบียนย่อตัวลงและอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยสุดน่ารักขึ้นมา “ลิลลี่ คิดถึงฉันไหม?”

ลิเลียนพยักหน้า

ฟาเบียนรู้สึกอบอุ่นหัวใจมากขึ้น เมื่อเห็นใบหน้าไร้เดียงสานี้

เมเดลีนเองก็ไม่ได้ต่อต้านเขา และคิดว่าสถานการณ์ตรงหน้าตอนนี้ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจเช่นกัน

เธอเห็นได้ถึงความห่วงใยของฟาเบียนที่มีต่อลิเลียน

เขาเคยเป็นคนเหลาะแหละ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาเปลี่ยนไปมากแล้ว

“ฟาเบียน คุณมาที่นี่เพื่อมาหาฉันเหรอ?” เมเดลีนถาม

ฟาเบียนพยักหน้า เขาไม่ได้ถือสาเรื่องที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ในอ้อมแขนกำลังเล่นกับผมของเขาอย่างสนุกสนาน

“ลาน่ากำลังจะถูกตัดสินโทษในไม่ช้านี้ แต่เธอก็จะยังปฏิเสธที่จะยอมรับว่าเป็นคนจุดไฟเผาคฤหาสน์มอนต์โกเมอรี เธอยืนยันว่าเจเรมี่เป็นคนจุดไฟ ตำรวจในเมืองเอฟติดต่อกับตำรวจที่นี่ และผมก็ได้ยินข่าวที่น่าตกใจมา”

หัวใจของเมเดลีนเริ่มเต้นแรงเมื่อได้ยินชื่อของเจเรมี่

ทว่าเธอก็แสร้งทำเป็นสงบ เธอมองลิเลียนที่ยิ้มกว้างขณะเล่นกับผมของฟาเบียน ก่อนจะถามเรียบ ๆ ว่า “ข่าวอะไร?”

หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่งฟาเบียนก็ตอบว่า “เจเรมี่ตายแล้ว”

“...”

คำพวกนั้นดังก้องอยู่ในหูของเมเดลีน เธอมองลูกสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของฟาเบียนเงียบ ๆ

ในขณะนั้นเองที่เธอรู้สึกราวกับว่าโลกทั้งใบได้หยุดเคลื่อนไหว

“เอวลีน นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ?” ฟาเบียนมองไปที่เมเดลีนซึ่งตัวแข็งทื่อ แล้วถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เมเดลีนกลับมามีสติอีกครั้งและเอ่ยเยาะเย้ยออกมาว่า “เขาสบายดี จะตายได้ยังไง? เมื่อไม่นานมานี้ฉันยังเห็นเขาอยู่เลย”

เธอจงใจย้ำว่าเธอเห็นเขา แต่เมื่อไม่นานมานี้ของเธอก็เป็นเวลาสองสามเดือนแล้ว

หัวใจของเมเดลีนเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอไม่เคยลืมว่าเคนเป็นผู้ช่วยคนสนิทที่สุดของเจเรมี่

เคนกำลังจะทำอะไรกับดอกเบญจมาศสีขาวช่อนั้น?

เมเดลีนตามเขาไปและสังเกตเห็นว่าเคนกำลังมุ่งหน้าไปที่สุสาน

สิ่งที่ทำให้เมเดลีนประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือ เคนกำลังถือดอกไม้ไปยังแปลงด้านล่างซึ่งเป็นหลุมฝังศพนิรนามที่อยู่ถัดจากเอโลอิสและฌอน

เมเดลีนเดินไปกับลิเลียน และเมื่อเคนได้ยินเสียงดังมาจากด้านหลัง เขาก็หันกลับมา เมื่อเห็นว่าเป็นเมเดลีนเขาก็ยิ่งประหลาดใจ

“คุณมอนต์โกเมอรี…”

“ใครอยู่ในนั้น?” เมเดลีนชี้ไปที่หลุมฝังศพไร้ชื่อและถามด้วยเสียงอันสั่นเทา

เคนมองเมเดลีนขณะที่เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อควบคุมอารมณ์ของตัวเอง จากนั้นเขาก็หยิบการ์ดออกมาจากกระเป๋าสูทและส่งให้เมเดลีน "คุณวิทแมนบอกให้ผมมอบสิ่งนี้ให้แก่คุณ ในวันที่คุณรู้เรื่องแล้ว”

เคนยื่นการ์ดให้และก้มหน้าลงด้วยความโศกเศร้า

“คุณวิทแมนเสียชีวิตไปเมื่อเดือนที่แล้ว”