บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1116

เมเดลีนลืมตาขึ้นมาด้วยความงุนงงและเห็นว่าเจเรมี่กำลังมองเธออยู่

“มีอะไรเหรอคะ?”

“แค่เหนื่อยน่ะ” เขาเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ

จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำ

เธอนอนงงอยู่บนเตียง

ทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนเขาปฏิเสธที่จะสัมผัสเธอล่ะ?

เป็นเพราะไรอันหรือเปล่า?

หลังจากที่เจเรมี่ออกมาจากห้องอาบน้ำ เขาก็ไม่ได้พูดอะไรกับเธออีก ก่อนจะไปนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง

“เจเรมี่ ถ้าคุณเหนื่อย คุณก็ควรนอนแต่หัวค่ำนะคะ” เมเดลีนหยิบชุดนอนของเธอและกำลังจะไปอาบน้ำ

หลังจากที่พูดกับเขาอย่างนั้น เจเรมี่ก็ไม่แสดงปฏิกิริยาโต้ตอบใด ๆ ทว่าทำเสียงฮึดฮัดตอบเบา ๆ

เมเดลีนรู้สึกใจหล่นวูบเมื่อได้รับคำตอบนี้

เธอรู้สึกราวกับว่าลมหนาวพัดผ่านเข้ามาหัวใจของเธอ และในขณะนั้นเธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอช่างเย็นยะเยือก

หญิงสาวอาบน้ำด้วยความคิดที่เต็มไปด้วยคำถามและความกังวลใจ

เธอกังวลว่าพิษในร่างกายของเจเรมี่จะยังหลงเหลืออยู่ และนั่นอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาทำตัวแปลก ๆ รวมถึงปฏิเสธการใกล้ชิดสนิทสนมกับเธอ

หลังอาบน้ำเสร็จเมเดลีนก็สวมชุดคลุมอาบน้ำแล้วกลับเข้าไปในห้อง เธอเห็นเจเรมี่กำลังนอนอยู่บนเตียง

เขานอนตะแคงข้างและหันหลังให้เธอ

เมเดลีนขึ้นไปบนเตียงเงียบ ๆ และมองที่แผ่นหลังของอีกฝ่ายด้วยอาการสิ้นหวัง

พวกเขาไม่ได้เจอกันมาครึ่งปีแล้ว

หลังจากที่ทราบข่าวการเสียชีวิตของเขา เธอก็ไม่เคยคิดว่าจะได้พบกับเขาอีก

หรือเมื่อวันนั้นมาถึง เธอก็ไม่คิดว่าเขาจะปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชาเช่นนี้

เมเดลีนรู้สึกเศร้าขณะที่จินตนาการว่าเขาต้องผ่านอะไรมาบ้างในช่วงหกเดือนที่ผ่านมานี้ จากนั้นเธอก็ขยับตัวเข้าไปใกล้และโอบไหล่ของเขาไว้พลางรู้สึกเสียใจอยู่ลึก ๆ

“ผมกลัวว่าคุณจะเกลียดและไม่ชอบ ถ้าได้เห็นผมในสภาพนั้น”

“ไม่มีทางเลยค่ะ!” เมเดลีนขมวดคิ้วและมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความรักที่มีให้ “เจเรมี่ ฉันไม่ได้รักคุณเพราะรูปลักษณ์ของคุณนะ”

เจเรมี่ยิ้มแล้วดึงเมเดลีนเข้าสู่อ้อมกอดที่แข็งแกร่งและอบอุ่นของเขา “ถ้าคุณพูดกับผมแบบนี้ มันก็คุ้มแล้วที่ต้องแลกกับความเจ็บปวดทั้งหมดไป”

“เจเรมี่…”

เมเดลีนซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเจเรมี่ ขณะที่ซึบซับกลิ่นกายของเขาเอาไว้อย่างมีความสุข และหลังจากนั้นเธอก็เริ่มเคลิ้มหลับไปโดยไม่รู้ตัว

วันรุ่งขึ้นเธอตื่นขึ้นมาในเวลาเที่ยงวัน

ตลอดหกเดือนที่ผ่านมา เมเดลีนไม่เคยนอนหลับสนิทแบบนี้เลย

เมื่อเห็นอีกฝั่งของเตียงที่ว่างเปล่า เธอก็เริ่มกังวล

และกลัวว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้จะเป็นเพียงความฝันอันสวยงามเท่านั้น

เมเดลีนลุกจากเตียงเพื่อออกไปหาเจเรมี่ แต่ขณะที่เธอกำลังสวมเสื้อผ้าอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาจากระเบียง