บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1120

เด็กคนที่โดนต่อยโกรธมากและต้องการรวบรวมเพื่อนมาสอนบทเรียนให้แจ็คสัน แต่ก่อนที่จะทันได้พูดอะไร เขาก็รู้สึกว่ามีใครบางคนดึงคอเสื้อเขาเอาไว้จนตัวเขาลอยขึ้นในอากาศ

ใบหน้าของเขาซีดลงด้วยความกลัว ขณะที่เขาเริ่มเตะเท้าไปรอบ ๆ เมื่อเงยหน้าขึ้นเขาก็เห็นใบหน้าเคร่งขรึมน่ากลัวของใครบางคน

“คุ… คุณเป็นใคร?”

“ขอโทษเด็กผู้หญิงคนนั้นเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ ฉันจะโยนเธอลงทะเลให้เป็นอาหารปลา” ฟาเบียนเตือนและเขาดูไม่ได้ล้อเล่นเลย

เด็กชายหดคอของเขา และฉี่ราดออกมาด้วยความหวาดกลัวเมื่อจ้องมองสายตาอันน่าสะพรึงของฟาเบียน

ฟาเบียนมองไปที่เท้าของเด็กชาย แล้วโยนเขาลงต่อหน้าลิเลียน “ขอโทษซะ”

“คะ ครับ! ผมจะทำเดี๋ยวนี้!” เด็กชายตะกุกตะกักและขอโทษลิเลียนซ้ำ ๆ

ฟาเบียนมองไปที่เพื่อนของเด็กชายคนนั้นและพวกเขาก็เข้าใจในทันที จากนั้นพวกเขาก็วิ่งไปขอโทษลิเลียนเช่นกัน

ลิเลียนยืนอยู่ข้างหลังแจ็คสัน เธอมองไปที่เด็กชายแล้วหันกลับมามองฟาเบียน

“ไปซะ!” ฟาเบียนคำรามใส่เด็ก ๆ ซึ่งกำลังกลัวจนพวกเขาไม่แม้แต่จะเอาบอลคืนก่อนจะวิ่งหนีไป

แจ็คสันมองฟาเบียนและขอบคุณเขาอย่างจริงใจ “ขอบคุณครับ”

ฟาเบียนมีสีหน้าที่ผ่อนคลายลง ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าลิเลียน แล้วคุกเข่าต่อหน้าเธอ “โอเคไหม ลิลลี่?”

ชายหนุ่มหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดน้ำตาให้ลิเลียน

จากนั้นลิเลียนก็หยิบขนมออกมาจากกระเป๋าของเธอและมอบให้เขาเป็นการตอบแทน พลางยิ้มขอบคุณ

“ลิลลี่ ตราบใดที่ฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะไม่ยอมให้ใครรังแกเธอได้อีก” ฟาเบียนสัญญา

แจ็คสันมองไปที่เฟเบียนด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ผมเป็นพี่ชายของลิเลียน”

“อ้อ” จากนั้นฟาเบียนก็ถามแจ็คสันด้วยความสนใจ “นายกำลังจะบอกว่าลิลลี่สามารถมีพี่ชายได้คนเดียวเท่านั้นใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่อยากเป็นพี่ชายของเธอก็ได้นะ ฉันจะเป็นอย่างอื่นแทน”

“อะไรนะ?” แจ็คสันถาม ใบหน้าที่หล่อเหลาดูจริงจัง

เมเดลีนยังอยู่ในออฟฟิศกับเจเรมี่ตลอดทั้งบ่าย

เธอรู้สึกว่าตัวเองจำเป็นต้องอธิบายสถานการณ์ในตอนนี้ให้ไรอันฟัง ทว่าเธอก็กังวลว่าเจเรมี่จะหึง หากเธอไปพบกับไรอันตามลำพัง ด้วยเหตุนี้เมเดลีนจึงขอความเห็นจากเจเรมี่

“เจเรมี่ ฉันอยากจะอธิบายให้ไรย์ฟัง ฉันอยากนัดเจอเขาแล้วจัดการเรื่องระหว่างพวกเรา”

เจเรมี่ไม่ปฏิเสธเหมือนเคย เขาจับมือของเมเดลีนไว้แล้วยิ้ม “ผมจะไปกับคุณ”

“โอเคค่ะ” เมเดลีนพยักหน้าและโทรหาไรอันให้ออกมาทันที

คืนนั้นเมเดลีนและเจเรมี่ไปที่ร้านอาหารด้วยกัน และไรอันก็รออยู่ที่นั่นอยู่ก่อนแล้ว

ในตอนที่เมเดลีนกำลังจะนั่งลง เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากเอวาเขาพอดี เธอจึงยื่นกระเป๋าให้เจเรมี่และหลบไปรับสายที่อีกด้านหนึ่ง ก่อนหน้านั้นเธอก็ไม่ลืมที่จะแอบมองชายทั้งสองเพราะกังวลว่าพวกเขาจะทะเลาะกัน

ไรอันมองดูรูปลักษณ์ในปัจจุบันของเจเรมี่ด้วยความรู้สึกยินดีไปด้วย “แม้ผมจะไม่รู้ว่าคุณต้องไปเจออะไรมาบ้าง แต่ผมดีใจนะที่คุณกลับมาได้อย่างปลอดภัย”

เจเรมี่เย้ยหยันหลังจากที่เขาได้ยินเช่นนั้น “ผมไปที่สำนักงานใหญ่ของอินเตอร์โพลมาแล้ว ไรอัน หยุดเสแสร้งได้แล้ว ถ้ามีใครที่ไม่อยากให้ผมกลับมา คนนั้นก็คือคุณ”