บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1121

ไรอันเพิ่งหยิบแก้วน้ำขึ้นมาจะดื่ม เมื่อได้ยินเช่นนั้นมือของเขาก็ค้างเติ่งอยู่กลางอากาศ

มีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าที่หล่อเหลาและสง่างามของเขา “เจเรมี่ ผมคิดว่าคุณอาจเข้าใจผิด”

“งั้นเหรอ?” เจเรมี่ยิ้มกว้าง ใต้ดวงตาสีเหลืองอำพันของเขามีกระแสน้ำที่พร้อมจะทำลายทุกอย่าง “ถ้าไม่อยากให้เข้าใจผิด ก็เอาผู้หญิงของผมคืนมาสิ”

ไรอันเข้าใจสิ่งที่เจเรมี่พูด จากนั้นเขาก็จิบน้ำ “แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของคุณจะเปลี่ยนไปมาก แต่คุณยังคงขี้หึงและเอาแต่ใจเหมือนเดิมเลยนะ”

“คุณก็เป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้ผมกลายเป็นแบบนี้นี่” เจเรมี่โต้กลับ

รอยยิ้มบนใบหน้าของไรอันค้างอยู่อย่างนั้น “ผมคิดว่าคุณคงได้รู้อะไรมามากเลยสินะ แต่ผมว่าคุณคงยังไม่ได้รับข้อมูลที่ครบถ้วนทั้งหมด ยังมีบางสิ่งที่คุณไม่รู้เลย”

เจเรมี่เลิกคิ้ว เมื่อเขากำลังจะพูดบางอย่าง เมเดลีนก็กลับมาพอดี

“กำลังคุยเรื่องอะไรกันคะ?” เมเดลีนเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเธอก็เดินไปและกำลังจะนั่งลงข้าง ๆ เจเรมี่ แต่แล้วชายหนุ่มกลับลุกขึ้นและจับมือเธอเอาไว้ทันที

เมเดลีนมองเขาด้วยความสงสัย “มีอะไรหรือเปล่าคะ?”

จากนั้นเจเรมี่ก็โน้มตัวลงมาแล้วกดจูบเธอต่อหน้าไรอัน

เมเดลีนตกใจกับจูบที่กะทันหันแบบนั้น ก่อนจะได้ยินเจเรมี่เอ่ยว่า “ไรอันกับผมคุยกันเสร็จแล้ว คุณจะเซ็นใบหย่าในวันพรุ่งนี้”

เร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?

เมเดลีนไม่อยากจะเชื่อ แต่เธอก็ไม่ได้สงสัยอะไรเลย

เธอมองไปที่ไรอันที่ลุกขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ใช่ครับ เจเรมี่กับผมตกลงกันแล้ว พรุ่งนี้เรามาเซ็นใบหย่ากันเถอะ”

ไรอันตอบโดยไม่ลังเล ทำให้เมเดลีนรู้สึกประทับใจและดีใจในเวลาเดียวกัน “ขอบคุณนะคะ ไรย์”

เขาสั่งอาหารที่ล้วนแต่เป็นอาหารโปรดของคนที่เขารัก เขายังจำความชอบของเมเดลีนได้ชัดเจน

ระหว่างทางกลับบ้าน เมเดลีนมองเจเรมี่และพูดขึ้นในขณะที่พวกเขากำลังรอไฟแดง “เจเรมี่ คุณหยุดเมินลิลลี่ได้แล้วนะคะ แม้ว่าเธอจะยังไม่รู้ว่าคุณเป็นพ่อของเธอ แต่เธอก็ชอบคุณมากนะ”

เจเรมี่มองดูแสงสีแดงที่กะพริบในขณะที่มีเลขนับถอยหลังปรากฏขึ้นในหัวของเขา จากนั้นสีหน้าของเขาก็บูดบึ้ง

เมเดลีนสังเกตเห็นว่าเขาไม่สนใจเธอเลย เธอจึงมองไปทางเขาอย่างสงสัย “เจเรมี่ คุณได้ยินฉันไหม? ลิลลี่เป็นลูกสาวของเรา เธอยังคงบอบช้ำจากสิ่งที่ลาน่าทำกับเธอจึงทำให้เธอพูดไม่ได้ คุณคือพ่อผู้ให้กำเนิดของเธอ และเธอต้องการความรักจากพ่อนะ เจเรมี่ เจเรมี่?”

ความเฉยเมยของเจเรมี่ทำให้เมเดลีนกังวลจนต้องเอื้อมมือไปจับมือเขาไว้ แต่จู่ ๆ เขาก็คว้ามือเธอไว้แน่นเหมือนเป็นคีมหนีบ

เขาจับมือเธอแน่นมากจนเธอขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด จากนั้นเธอก็เห็นความอาฆาตพยาบาทในดวงตาของเจเรมี่ สายตาของเขาดูน่ากลัวกว่าครั้งไหน ๆ

“หยุดพูดได้แล้ว” เจเรมี่พูดออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์ เขามองเธอราวกับว่ากำลังมองศัตรูที่เขาเคียดแค้น