เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1122

เมเดลีนอดทนกับความเจ็บปวดที่ข้อมือและเอ่ยอย่างใจเย็นว่า “เป็นอะไรไปเจเรมี่? ฉันลินนี่ไง”

ลินนี่

ชื่อนั้นแว่วเข้าหูและตรงเข้าไปสู่หัวใจของเจเรมี่

ความอาฆาตพยาบาทในดวงตาของเขาจางหายไป และดวงตามืดหม่นของเขาก็แทนที่ด้วยความสดใสทันที

เหมือนว่าเขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าตัวเองกำลังจับเมเดลีนไว้แน่น เขาจึงปล่อยมืออย่างรวดเร็วและลูบไล้ข้อมือของเธอเบา ๆ “ผมทำร้ายคุณหรือเปล่า?”

เมเดลีนส่ายหน้า “เปล่าค่ะ แต่ทำไมเมื่อกี้คุณถึงทำแบบนั้น? ตอนที่คุณหายไป เกิดอะไรขึ้นกับคุณกันแน่?”

เจเรมี่ยังคงเงียบ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันแน่น

ทว่าชายหนุ่มก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงเหยียบคันเร่งและขับรถต่อไป

‘ในตอนที่หายไป เกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่?’ เขาถามตัวเองเงียบ ๆ

เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่และกลับมาหาเธออีกครั้ง เขาต้องทนทุกข์ทรมานกับผลกระทบที่รุนแรงเช่นนี้

ตอนที่พวกเขากลับไปถึงคฤหาสน์วิทแมนนั้นยังไม่ดึกมาก ลิเลียนและแจ็คสันยังคงนั่งเล่นตัวต่ออยู่บนพรมใกล้กับโต๊ะกาแฟ

เมื่อเมเดลีนเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของลิเลียน เธอก็รู้สึกโล่งใจ

แต่เธอก็ยังกังวลว่าเจเรมี่อาจเพิกเฉยต่อลิเลียนและทำร้ายจิตใจที่เปราะบางของเธออีกครั้ง ด้วยเหตุนี้เมเดลีนจึงจับมือของเจเรมี่เพื่อบอกกับเขาเป็นนัย ๆ

“อุ้มลิลลี่สิคะ อย่าทำให้เธอเสียใจ”

หลังจากที่เมเดลีนพูดแบบนั้น ลิเลียนก็หันมามองพวกเขา

เมื่อเธอเห็นเจเรมี่ยืนอยู่ข้าง ๆ เมเดลีน ดวงตาของเธอก็เศร้าหมองลง การจ้องมองของเธอดูเหมือนกวางน้อยที่ได้รับบาดเจ็บและกำลังมองเจเรมี่อย่างหวาดหวั่น เธอไม่วิ่งไปหาเขาอีก เธอหยุดวิ่งไปหาคุณสุดหล่อในใจของเธอแล้ว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ