เมเดลีนพูดเช่นนี้เพื่อให้ลิเลียนเข้าใจประเด็นที่ว่าเจเรมี่เป็นพ่อผู้ให้กำเนิดของเธอจริง ๆ
แน่นอน ถ้าเธอสามารถทำให้ลิเลียนพูดได้ มันก็คงน่าทึ่งมาก
“ลิลลี่ ลูกเข้าใจที่แม่บอกไหมจ๊ะ?” เมเดลีนถามอย่างอดทน
ลิเลียนกะพริบตาโตของเธอราวกับว่าเข้าใจ จากนั้นเธอก็เตะขาสั้น ๆ ของตัวเองแล้วเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่น
เธอมองไปที่เจเรมี่ ดวงตาสดใสของเธอสะท้อนร่างของเขา
“ลิลลี่ คุณสุดหล่อคือพ่อแท้ ๆ ของลูกนะ” เมเดลีนย้ำอีกครั้ง
เธอไม่รู้ว่าลิเลียนจะเข้าใจหรือเปล่า แต่อย่างน้อยเธอก็เห็นประกายแวววาวในดวงตาของลูกสาวแล้ว
บางทีเพื่อให้ลิเลียนพูดได้อีกครั้ง รวมถึงเยียวยาบาดแผลในใจ เธออาจต้องทำมากกว่าแค่การรับคำปรึกษา
หลังจากที่เด็ก ๆ กลับไปที่ห้องของพวกเขา เมเดลีนและเจเรมี่ก็กลับห้องตัวเองเช่นกัน
เจเรมี่เข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ ในขณะที่เมเดลีนไปเตรียมตัวสำหรับขั้นตอนการหย่าในวันพรุ่งนี้
ในขณะนี้เองที่ไรอันโทรหาเธอ
เมเดลีนจึงรับสายอย่างไม่ลังเล “ไรย์ มีอะไรหรือเปล่า?”
ที่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ไรอันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ผมกลับไปที่บ้านพ่อกับแม่เพื่อเอาเอกสารแล้วพวกท่านก็โกรธมากที่รู้ว่าเรากำลังจะหย่ากัน พวกท่านอาจจะโทรหาคุณ แต่คุณจะไม่รับสายก็ไม่เป็นไร”
หลังจากที่ได้ยินอย่างนั้น เมเดลีนก็รู้สึกขอโทษ “ฉันขอโทษค่ะไรย์ คุณเป็นคนพิเศษสำหรับฉัน แต่ตอนนี้คุณจะถูกตราหน้าว่าหย่าแล้วเพราะฉัน”
ไรอันตอบอย่างใจเย็น “อันที่จริง ผมมีความสุขที่ได้แต่งงานปลอม ๆ กับคุณนะ”
จากคำพูดของเขา เธอสัมผัสได้ถึงความรักที่เขามีต่อเธอ
เมเดลีนเงียบไปสองสามนาที ก่อนจะพูดว่า “ไรย์ ฉันซาบซึ้งกับทุกอย่างที่คุณทำเพื่อฉันจริง ๆ คุณจะต้องเจอกับคนที่ดีกว่าฉัน…”
ก่อนที่เมเดลีนจะพูดจบ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่ามีมือเปียก ๆ จับคางของเธอเอาไว้
จากนั้นเธอก็ถูกบังคับให้หันศีรษะไปมอง ก่อนที่จะรู้สึกได้ถึงริมฝีปากนุ่มของเจเรมี่กดจูบลงมา
“อืม…”
เขาไม่อยากถูกทรมานด้วยวิธีนี้ และในขณะเดียวกันก็ไม่ต้องการได้ยินเสียงของผู้หญิงที่เขาชอบไปสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่น
เมเดลีนถูกอุ้มไปที่เตียงโดยที่เจเรมี่ควบคุมอารมณ์ของเธอไว้ได้ทั้งหมด แต่ด้วยสติสัมปชัญญะที่มีเหลืออยู่น้อยนิดทำให้เธอต้องผลักไสเขาออกไป
“เจเรมี่ฉันยังอยู่ในสายและยังไม่ได้เตรียมเอกสารสำหรับการหย่าในวันพรุ่งนี้ด้วย คุณรอก่อนได้ไหมคะ?”
เมเดลีนลุกขึ้นไปหยอบโทรศัพท์ แล้วก็พบว่าไรอันวางสายไปแล้ว
ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวเพราะเธอไม่รู้ว่าไรอันได้ยินอะไรบ้าง ดังนั้นในตอนนี้เธอจึงรู้สึกกระอักกระอ่วนใจอย่างมาก
เมื่อเจเรมี่เห็นเมเดลีนดูหดหู่ขณะมองดูโทรศัพท์ ดวงตาของเขาก็เย็นชาขึ้นมา
“สายของเขาสำคัญกว่าผมเหรอ?”
เมเดลีนตกตะลึงเมื่อได้ยินอย่างนั้น เธอหันกลับมาและเห็นว่าเจเรมี่นอนลงและหันหลังให้กับเธอ
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็รีบกลับไปเตรียมเอกสารสำหรับวันพรุ่งนี้ต่อให้เสร็จ จากนั้นก็กลับไปนอนลงข้าง ๆ ชายหนุ่มและกอดเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...