บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1124

“เจเรมี่ แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าคุณผ่านอะไรมาบ้างในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา แต่ฉันก็รับรู้ได้ว่าคุณคงมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังหวังว่าคุณจะเชื่อใจฉัน ในใจฉันไม่เคยมีผู้ชายคนไหนนอกจากคุณ”

เมเดลีนกระชับอ้อมกอด แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไร แต่เธอก็รู้ว่าเขาได้ยินสิ่งที่เธอพูด

วันรุ่งขึ้นเมเดลีนตื่นแต่เช้าตรู่ เธอเตรียมอาหารเช้าและทำข้าวกล่องสำหรับลูก ๆ ก่อนจะให้คนขับรถไปส่งเด็ก ๆ ที่โรงเรียน

หลังจากนั้นเธอก็เข้าไปในครัว เพื่อเตรียมของว่างยามเช้าให้เจเรมี่

เมเดลีนได้รับโทรศัพท์จากไรอันอีกครั้งหลังจากที่เธอรับประทานอาหารเช้าเสร็จ เขาขอพบเธอที่สำนักงานทนายความในอีกครึ่งชั่วโมง

ตอนที่เธอกำลังจะถามเจเรมี่ว่าเขาอยากตามเธอไปด้วยไหม เขาก็บังเอิญคุยโทรศัพท์อยู่และบอกเธอว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่บริษัท

ดังนั้นเมเดลีนจึงไปที่สำนักงานทนายความด้วยตัวเอง และระหว่างทางเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหัวเราะเยาะตนเอง

เธอเคยสาบานกับตัวเองว่าจะไม่แต่งงานอีกเป็นครั้งที่สาม

แต่เจเรมี่กลับมาแล้ว หลังจากประสบกับความเจ็บปวดในการสูญเสียเขาไป เธอก็ไม่อยากครุ่นคิดเกี่ยวกับอดีตอีกต่อไป เธอแค่อยากจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเขา

ดังนั้นหลังจากหย่ากับไรอัน เธอก็จะยังคงแต่งงานกับชายที่เธอรักที่สุดมาตลอดหลายปี

เมเดลีนมาถึงสำนักงานทนายความตรงเวลา หลังรออยู่สิบนาทีเธอก็ยังไม่เห็นเงาของไรอันเลย

เธอไม่อยากเร่งรัดเขาและเธอก็รู้ว่าเขาเป็นคนตรงต่อเวลา ดังนั้นเมเดลีนจึงค่อนข้างกังวลเพราะเขาไม่ปรากฏตัวแม้ว่าจะเลยเวลาที่นัดกันไว้ไปนานแล้วก็ตาม

เธอโทรหาไรอัน ทว่าแม่ของเขาเป็นคนรับสาย

“ไรอันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ตอนนี้เขาอยู่ที่โรงพยาบาล รีบมาดูสิ” เธอกล่าว น้ำเสียงฟังดูไม่ค่อยดีนัก

หัวใจของเมเดลีนหล่นวูบ “ตอนนี้ไรอันเป็นยังไงบ้างคะ? อาการบาดเจ็บของเขาสาหัสหรือเปล่า?” เธอถาม

“ไม่ต้องถามเยอะ รีบมาก่อน” แม่ของไรอันตอบ จากนั้นเธอก็วางสาย

เมเดลีนขับรถไปที่โรงพยาบาลทันที เมื่อเข้าไปในวอร์ดของโรงพยาบาล เธอก็เห็นไรอันนั่งอยู่บนรถเข็นโดยที่ขาขวาของเขาใส่เฝือกเอาไว้

เธอรีบวิ่งไปหาเขา “ไรอัน คุณเป็นยังไงบ้าง? เกิดอุบัติเหตุขึ้นได้ยังไงคะ?” เธอถามอย่างเป็นห่วง

“กล้าดียังไงมาถามเขาแบบนั้น?” แม่ของไรอันเข้ามาในห้องพร้อมแก้วน้ำในมือ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่พอใจเมเดลีน “ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยนะเอวลีน คุณแต่งงานกับไรอันมาก็นานแล้ว แต่ก็ไม่เคยนอนห้องเดียวกันเลยใช่ไหม? คุณไม่เคยให้เขาแตะตัวคุณแม้แต่ครั้งเดียวและตอนนี้คุณก็กำลังจะขอเขาหย่า ไรอันประสบอุบัติเหตุระหว่างทางที่ไปสำนักงานทนายความนั่นแหละ แล้วคุณกล้าดียังไงมาถามแบบนี้อีก เอวลีน มอนต์โกเมอรี!”

“…” เมเดลีนไม่รู้ว่าจะตอบคำถามที่ตรงไปตรงมาของอีกฝ่ายอย่างไร

แม้ว่าไรอันจะบอกว่าเธอสามารถกลับก่อนได้ แต่เพราะเขาประสบอุบัติเหตุเพราะเธอ และยังไงเขาก็เป็นสามีที่จดทะเบียนสมรสกับเธออย่างถูกต้องตามกฎหมาย ดังนั้นเมเดลีนจึงไม่อยากจากไปเฉย ๆ เธออยู่ที่นั่นแม้ว่าจะแค่คอยเอาน้ำให้เขา เมื่อเขารู้สึกกระหายน้ำก็ตาม

เมเดลีนซื้ออาหารให้ไรอันในช่วงดึก ๆ

ไรอันรู้สึกขอโทษ “คุณอยู่กับผมมาทั้งวันแล้วนะ อีกไม่นานพ่อของผมก็จะมาถึงแล้ว คุณกลับไปก่อนก็ได้” เขาเอ่ย

“เดี๋ยวฉันค่อยกลับไปหลังจากที่พ่อของคุณมาถึง กินก่อนนะคะ” เมเดลีนเอ่ยพลางหยิบจานออกมา

ไรอันไม่ปฏิเสธ “งั้นผมขอล้างมือก่อน” เขาบอก

เมเดลีนเดินไปประคองแขนของเขา แล้วพาเขาเดินไปยังห้องน้ำทีละก้าว

ทว่าในตอนที่พวกเขากำลังเดินไป เท้าซ้ายของไรอันกลับลื่นขึ้นมาและเสียการทรงตัว

ไรอันได้รับบาดเจ็บที่ขาขวาของเขา เมเดลีนไม่อยากเห็นเขาบาดเจ็บเพราะเธออีก เธอจึงรีบคว้าแขนเขาไว้ ในเวลาเดียวกันไรอันก็โอบแขนแกร่งไว้รอบเอวของเธอตามสัญชาตญาณ

เจเรมี่ที่เพิ่งเดินเข้ามาในวอร์ดผู้ป่วยจึงได้เห็นช่วงเวลาที่ทั้งสองสนิทสนมใกล้ชิดกันนี้พอดี