“เจเรมี่ แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าคุณผ่านอะไรมาบ้างในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา แต่ฉันก็รับรู้ได้ว่าคุณคงมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังหวังว่าคุณจะเชื่อใจฉัน ในใจฉันไม่เคยมีผู้ชายคนไหนนอกจากคุณ”
เมเดลีนกระชับอ้อมกอด แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไร แต่เธอก็รู้ว่าเขาได้ยินสิ่งที่เธอพูด
วันรุ่งขึ้นเมเดลีนตื่นแต่เช้าตรู่ เธอเตรียมอาหารเช้าและทำข้าวกล่องสำหรับลูก ๆ ก่อนจะให้คนขับรถไปส่งเด็ก ๆ ที่โรงเรียน
หลังจากนั้นเธอก็เข้าไปในครัว เพื่อเตรียมของว่างยามเช้าให้เจเรมี่
เมเดลีนได้รับโทรศัพท์จากไรอันอีกครั้งหลังจากที่เธอรับประทานอาหารเช้าเสร็จ เขาขอพบเธอที่สำนักงานทนายความในอีกครึ่งชั่วโมง
ตอนที่เธอกำลังจะถามเจเรมี่ว่าเขาอยากตามเธอไปด้วยไหม เขาก็บังเอิญคุยโทรศัพท์อยู่และบอกเธอว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่บริษัท
ดังนั้นเมเดลีนจึงไปที่สำนักงานทนายความด้วยตัวเอง และระหว่างทางเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหัวเราะเยาะตนเอง
เธอเคยสาบานกับตัวเองว่าจะไม่แต่งงานอีกเป็นครั้งที่สาม
แต่เจเรมี่กลับมาแล้ว หลังจากประสบกับความเจ็บปวดในการสูญเสียเขาไป เธอก็ไม่อยากครุ่นคิดเกี่ยวกับอดีตอีกต่อไป เธอแค่อยากจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเขา
ดังนั้นหลังจากหย่ากับไรอัน เธอก็จะยังคงแต่งงานกับชายที่เธอรักที่สุดมาตลอดหลายปี
เมเดลีนมาถึงสำนักงานทนายความตรงเวลา หลังรออยู่สิบนาทีเธอก็ยังไม่เห็นเงาของไรอันเลย
เธอไม่อยากเร่งรัดเขาและเธอก็รู้ว่าเขาเป็นคนตรงต่อเวลา ดังนั้นเมเดลีนจึงค่อนข้างกังวลเพราะเขาไม่ปรากฏตัวแม้ว่าจะเลยเวลาที่นัดกันไว้ไปนานแล้วก็ตาม
เธอโทรหาไรอัน ทว่าแม่ของเขาเป็นคนรับสาย
“ไรอันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ตอนนี้เขาอยู่ที่โรงพยาบาล รีบมาดูสิ” เธอกล่าว น้ำเสียงฟังดูไม่ค่อยดีนัก
หัวใจของเมเดลีนหล่นวูบ “ตอนนี้ไรอันเป็นยังไงบ้างคะ? อาการบาดเจ็บของเขาสาหัสหรือเปล่า?” เธอถาม
“ไม่ต้องถามเยอะ รีบมาก่อน” แม่ของไรอันตอบ จากนั้นเธอก็วางสาย
เมเดลีนขับรถไปที่โรงพยาบาลทันที เมื่อเข้าไปในวอร์ดของโรงพยาบาล เธอก็เห็นไรอันนั่งอยู่บนรถเข็นโดยที่ขาขวาของเขาใส่เฝือกเอาไว้
เธอรีบวิ่งไปหาเขา “ไรอัน คุณเป็นยังไงบ้าง? เกิดอุบัติเหตุขึ้นได้ยังไงคะ?” เธอถามอย่างเป็นห่วง
“กล้าดียังไงมาถามเขาแบบนั้น?” แม่ของไรอันเข้ามาในห้องพร้อมแก้วน้ำในมือ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่พอใจเมเดลีน “ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยนะเอวลีน คุณแต่งงานกับไรอันมาก็นานแล้ว แต่ก็ไม่เคยนอนห้องเดียวกันเลยใช่ไหม? คุณไม่เคยให้เขาแตะตัวคุณแม้แต่ครั้งเดียวและตอนนี้คุณก็กำลังจะขอเขาหย่า ไรอันประสบอุบัติเหตุระหว่างทางที่ไปสำนักงานทนายความนั่นแหละ แล้วคุณกล้าดียังไงมาถามแบบนี้อีก เอวลีน มอนต์โกเมอรี!”
“…” เมเดลีนไม่รู้ว่าจะตอบคำถามที่ตรงไปตรงมาของอีกฝ่ายอย่างไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...