บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1125

หลังจากที่ลุกขึ้นได้ เมเดลีนก็รู้สึกกระอักกระอ่วนเมื่อสังเกตเห็นมือของไรอันวางอยู่บนเอวของเธอ

ในตอนนี้เธอไม่ยังไม่สามารถผละออกไปได้ เธอจึงต้องการช่วยพยุงไรอันไปที่เตียงให้เร็วที่สุด

ทว่าเมื่อไปถึงข้างเตียง ไรอันกลับกอดเธอไว้แน่นขณะที่เธออยากจะเป็นอิสระจากพันธนาการของเขา

เสียงของไรอันฟังดูสิ้นหวัง “พูดตามตรง จริง ๆ ผมไม่อยากปล่อยคุณไป” เขากล่าว

อะไรนะ?

เมเดลีนรู้สึกมึนงง หลังจากนั้นไม่นานไรอันก็สารภาพต่อเธอ “เอวลีน ดูเหมือนผมจะตกหลุมรักคุณเข้าแล้วจริง ๆ”

“...”

เมเดลีนนิ่งไปเมื่อได้ยินคำสารภาพอย่างกระทันหันของอีกฝ่าย

ไรอันกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเล็กน้อย จนกลิ่นหอมไม้มะเกลือซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของเขาอบอวลอยู่รอบตัวของเธอ

นี่ไม่ใช่กลิ่นที่เธอต้องการให้ติดตัวเธอ เมเดลีนปล่อยมือจากไรอันแล้วเอ่ยอย่าใจเย็น “ไรอัน นั่งลงก่อนนะ”

“เอวลีน คุณไม่ต้องกังวล ผมจะไม่ทำให้คุณต้องวุ่นวายใจ ผมสัญญาว่าจะให้คุณกลับไปหาเจเรมี่ ผมจะทำทุกอย่างตามที่เราตกลงกันไว้” ไรอันสัญญากับเธอ จากนั้นเขาก็ปล่อยแขนเธอหลังจากนั่งลงบนเตียงได้แล้ว

ชายหนุ่มยิ้ม ดูเหมือนเขาจะพอใจกับอ้อมกอดระหว่างกัน แม้จะในระยะเวลาสั้น ๆ ก็ตาม

เมเดลีนอยากจะเปลี่ยนเรื่อง เธอจึงยกจานไปไว้บนโต๊ะและปล่อยให้ไรอันรับประทานอาหาร

โทรศัพท์ของเธอดังขึ้น ขณะที่กำลังยื่นส้อมและช้อนให้เขา

เมื่อเห็นว่าเป็นเจเรมี่ เมเดลีนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเดินไปที่ประตู

ตอนนี้เจเรมี่ที่กำลังยืนอยู่ตรงสุดโถงทางเดิน เขาเห็นเมเดลีนอยู่ในแววตาอย่างชัดเจน “คุณยังอยู่ที่โรงพยาบาลหรือเปล่า?” เขาถาม

“ฉันกำลังจะกลับแล้วค่ะ” เมเดลีนพูดในขณะที่มองไปยังไรอันซึ่งกำลังกินอาหารอยู่ “เขายังไปไหนมาไหนคนเดียวไม่ได้”

“ก็เลยเป็นเหตุผลว่าในฐานะภรรยาคุณถึงต้องอยู่ดูแลเขาใช่ไหม?” เขาถาม

หลังจากที่เมเดลีนจากไป ไรอันก็หยุดกินอาหาร เขามองไปที่ขาขวาซึ่งถูกพันด้วยเฝือกแล้วก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย

บางทีเรื่องบางเรื่องมันก็คุ้มค่าที่จะแลก

ขณะที่กำลังเดินไปที่จอดรถตรงทางเข้าโรงพยาบาล เมเดลีนก็โทรหาเจเรมี่

ทว่าไม่มีใครรับสาย

เธอพยายามโทรหาอีกสองสามครั้ง แต่ก็ยังไม่มีใครรับสายอยู่เช่นเดิม

เมเดลีนเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ เธอสงสัยว่าเจเรมี่คงกำลังหึงและโกรธอยู่หรือเปล่า

พวกเขามีความสัมพันธ์แบบรัก ๆ เลิก ๆ กันมาหลายปี ถึงกระนั้นเธอก็ไม่เคยเห็นเขาหึงหวงแบบนี้มาก่อน ตอนนี้เมื่อเธอได้ประสบกับเหตุการณ์นี้ขึ้นมา เธอก็รู้สึกได้ว่าภายใต้สถานการณ์ที่วุ่นวาย เธอก็ยังรู้สึกได้ถึงความหวานซึ่งซุกซ่อนอยู่เช่นกัน

เจเรมี่ยืนอยู่ที่สุดโถงทางเดิน หลังจากเห็นว่าเมเดลีนออกไปแล้ว เขาก็เข้าไปหาไรอันในห้องพักฟื้น

ไรอันไม่แปลกใจที่เห็นเจเรมี่ เขาพูดอย่างใจเย็น “การหย่าคงจะล่าช้าออกไปสองสามวัน คุณก็เห็นว่าผมไม่สามารถขยับตัวไปไหนมาไหนได้สะดวกเท่าไร”