บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1126

เจเรมี่สอดมือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋าและเข้ามาใกล้ไรอันอีกหนึ่งก้าวด้วยท่าทางสบาย ๆ

“ผมจะให้ทนายมาพบกับคุณพรุ่งนี้ คุณจะได้ไม่ต้องลำบากขยับไปไหนเองแม้แต่ก้าวเดียว” เจเรมี่พูด เขาจัดแจงทุกอย่างไว้อย่างลงตัวแล้ว “ถ้าหากว่าคุณยังหาข้ออ้างเพื่อชะลอการหย่าได้อีก มันก็จะพิสูจน์ได้ว่าการแต่งงานกับเอวลีนในตอนนั้น คุณมีแรงจูงใจอื่นแอบแฝง” เขากล่าวเสริม

ไรอันมองเจเรมี่อย่างใจเย็น “แรงจูงใจที่แท้จริงของผมคือการปกป้องเอวลีน เจเรมี่ คุณคิดมากไปเองต่างหาก”

“ผมคิดน้อยเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่างหาก ผมเลยโง่ยอมมอบผู้หญิงที่รักที่สุดให้กับคุณ” เจเรมี่เอ่ยด้วยแววตาที่ดุดัน เขาเหลือบมองขาขวาของไรอันที่พันด้วยเฝือกนิ่ง ๆ

น้ำเสียงของเขาดูลดตัวลงมาคุยด้วยขณะที่เขาพูดว่า “อุบัติเหตุครั้งนี้ค่อนข้างจะกระทันหัน” จากนั้นเขาก็เดินไปที่ข้างเตียง เจเรมี่จ้องมองไปยังขาที่บาดเจ็บของไรอันด้วยความสงสัย “ผมอยากดูแผลที่ขาคุณหน่อย” เขาเสริมขึ้น

เมื่อสังเกตเห็นว่าเจเรมี่ยื่นมือมา ไรอันก็ขมวดคิ้ว “เจเรมี่ วิทแมน อย่าทำอะไรผลีผลาม” เขาเตือน

"คุณกลัวอะไร? กลัวที่จะถูกผมเปิดโปงหรือเปล่า?” เจเรมี่ถาม ดวงตาของเขาฉายแววเกรี้ยวกราดขึ้นมาทันที ทันใดนั้นเองเขาก็กดฝ่ามือลงบนขาของไรอัน

ไรอันขมวดคิ้วทันที และดูเหมือนเขากำลังอดทนต่อความเจ็บปวด

ทว่าเจเรมี่ก็ไม่ได้ลดแรงลงเลย ทว่าเพิ่มน้ำหนักที่มือแล้วกดขาลงอย่างแรง

เมเดลีนกลับมาอีกครั้งเพราะหากุญแจรถไม่เจอ เมื่อเข้ามาในห้องเธอก็เจอกับสายตาดุดันของชายทั้งคู่

สีหน้าเมินเฉยเย็นชาบนใบหน้าของเจเรมี่แตกต่างจากไรอันอย่างสิ้นเชิง ดูเหมือนไรอันกำลังพยายามระงับความเจ็บปวดเอาไว้อย่างเต็มที่

“เจเรมี่ คุณกำลังทำอะไรน่ะ?!” เมเดลีนรีบเข้าไปหาเจเรมี่แล้วดึงเขาออกมา

เมื่อสังเกตเห็นเม็ดเหงื่อเย็น ๆ บนหน้าผากของไรอัน เธอก็คิดได้ว่าคงเกิดจากการกระทำล้ำเส้นของเจเรมี่เมื่อกี้ไม่ผิดแน่

“ไรอัน คุณโอเคไหมคะ?” เธอถามขณะที่เดินเข้าไปหา

ทว่าเจเรมี่เอื้อมมือไปจับแขนเธออย่างแรงแล้วดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอด

“คนที่คุณควรห่วงคือผม ไม่ใช่เขา” เจเรมี่ย้ำเตือน ดวงตาสีเหลืองอำพันเต็มไปด้วยความดุดันและแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอย่างชัดเจน

“คุณรู้ไหมว่าเมื่อกี้คุณกำลังทำอะไรอยู่? คุณบ้าไปแล้วเหรอเจเรมี่?” เมเดลีนหลุดจากการเกาะกุมของเขาและเดินไปหาไรอัน “ไรอัน เดี๋ยวฉันจะเรียกหมอให้นะ” เธอกล่าว

ไรอันดูเหมือนจะเจ็บปวดมาก ชายหนุ่มทำได้เพียงพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร

เธอไม่อยากให้อาการบาดเจ็บของเขาแย่ลงเพราะเธอหรือเจเรมี่

เธอยอมให้เจเรมี่ทำร้ายเธอแทนยังจะดีเสียกว่า

หลังจากตรวจร่างกายเสร็จ แพทย์ก็แจ้งอาการให้ทราบ “คุณโจนส์ได้รับบาดเจ็บที่เส้นเอ็นที่ขา คุณจะต้องพักฟื้นเป็นเวลานาน คงต้องเฝ้าดูอาการอย่างใกล้ชิดนะครับ”

“ขอบคุณครับ ผมจะระวัง” ไรอันกล่าว

แพทย์ไม่มีอะไรจะพูดอะไรอีก เขาจึงออกจากห้องไป

เมเดลีนอยากจะขอโทษไรอัน ขณะที่เธอก้าวไปข้างหน้าเจเรมี่ก็ก้าวยาว ๆ ออกมาขวางไว้ทันที

เขามองไปที่ไรอันซึ่งนั่งอยู่บนเตียงนิ่ง ๆ ทั้งคู่สบสายตากัน

ไรอันดูสงบ แต่สายตาของเจเรมี่นั้นดูเป็นนักล่าและเต็มไปด้วยความก้าวร้าว ทันใดนั้นเองเขาก็คลี่ยิ้มเยาะแล้วดึงเมเดลีนเข้ามาไว้ในอ้อมแขนก่อนจะจูบเธออย่างลึกซึ้งต่อหน้าต่อตาของไรอันในทันที