บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1127

เมเดลีนไม่คิดว่าเจเรมี่จะทำอะไรแบบนี้ เธอจึงเริ่มดิ้นให้หลุดออกจากพันธนาการของเขาทันที

แต่เจเรมี่แข็งแรงกว่ามาก เขาใช้ริมฝีปากดันให้อีกฝ่ายเผยอปากแล้วจูบอย่างดูดดื่มมากขึ้น

ใบหน้าของเมเดลีนร้อนผ่าวขึ้นมาในทันที เธอรู้สึกอับอายและเคอะเขิน แต่ก็ทำอะไรไม่ถูกอยู่ดี

ไรอันเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงขณะที่พยายามหลบสายตาไป แต่ก็ไม่มีทางใดให้เขาห้ามตัวเองจากการมองพวกเขาได้เลย

“พวกเธอทำอะไรน่ะ?!” แม่ของไรอันที่เพิ่งเข้ามาเอ่ยอย่างตกใจ

เจเรมี่ใช้หางตามองแม่ของไรอันอย่างเย็นชาพลางผละออกจากเมเดลีน

ทว่าเขาก็ไม่ได้ปล่อยเมเดลีนให้เป็นอิสระ และยังคงกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง

เมื่อสังเกตเห็นเมเดลีนอยู่ในอ้อมแขนของเจเรมี่ มาดามโจนส์ก็รีบวิ่งเข้าไปหาเมเดลีนด้วยความโกรธ “เอวลีน มอนต์โกเมอรี เธอไม่มียางอายเลยหรือไง? ไรอันอยู่ที่นี่! เธอกล้าดียังไงมาทำกิริยา… ไร้ยางอาย… กับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าสามีตัวเองแบบนี้?! เธอ…”

แม่ของไรอันโกรธมากจนพูดตะกุกตะกัก เธอยกฝ่ามือขึ้นเพื่อจะตบเมเดลีน

“อย่าทำเอวลีน!” ไรอันหยุดเธอทันที เขาพยายามเข้ามาห้ามแม่โดยไม่ได้นึกถึงอาการบาดเจ็บของตัวเองเลยแม้แต่น้อย

ในขณะเดียวกันเจเรมี่ก็คว้ามือมาดามโจนส์ไว้พลางจ้องมองเธออย่างเย็นชา “ถ้าแตะต้องตัวเธอ เราได้เห็นดีกันแน่”

คนที่ถูกขู่เบือนหน้าหนีจากสายตาเย็นชาของเจเรมี่ทันที เธออยากจะดึงมือกลับ แต่ก็ไม่สามารถหลุดจากการเกาะกุมอันแข็งแกร่งของเจเรมี่ได้

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” เมเดลีนพยายามช่วยแกะมือเขาออก

“เจเรมี่ วิทแมน อย่าทำร้ายแม่ของผม” ไรอันเดินมาหาพลางยกขาข้างที่ได้รับบาดเจ็บอย่างยากลำบาก

“ปล่อยเดี๋ยวนี้ เจเรมี่!” เมเดลีนขอร้อง

เจเรมี่ชำเลืองมองหญิงสาวและเตือนแม่ของไรอันอีกครั้ง “ฟังนะ ผมเป็นสามีของเอวลีน มอนต์โกเมอรี ส่วนลูกชายของคุณเป็นแค่ตัวแถมที่เพิ่งเข้ามา”

หลังจากที่พูดจบ เขาก็เหวี่ยงมือของเธอไปด้านข้างอย่างไร้ความปราณี จากนั้นเขาก็หันกลับมาดึงเมเดลีนไว้ในอ้อมแขน

เมื่อสังเกตเห็นว่าเมเดลีนไม่แม้แต่จะมอง เจเรมี่ก็เลียริมฝีปากเล็กน้อยแล้วขยับเข้าใกล้หญิงสาว ชายหนุ่มจับท้ายทอยของเธอด้วยมืออันอบอุ่นและอ่อนโยน เพื่อทำให้เธอหันหน้าเข้ามาหาเขา

ภายใต้แสงจันทร์สลัว ดวงตาของพวกเขาสะท้อนถึงความรักที่มีต่อกัน

เจเรมี่มองแววตาที่เย็นชาและดูหม่นหมองของเมเดลีนนิ่ง ก่อนจะขยับปากเอ่ยบางอย่าง “วันนั้นผมถามคุณว่า ยังรักผมอยู่หรือเปล่า แม้ผมอาจจะเปลี่ยนไปจากเดิม คุณบอกว่าคุณจะยังรักผม แต่ตอนนี้ดูเหมือนคุณจะเกลียดผมแล้วจริง ๆ สินะ” เขากล่าว

“เกลียดคุณ?” เมเดลีนแค่นหัวเราะเบา ๆ เมื่อได้ยินอย่างนั้น

ถึงอย่างนั้นดวงตาของเธอกลับเริ่มแดงก่ำและเต็มไปด้วยน้ำตา ขณะที่ริมฝีปากของเธอยกยิ้ม

เธอจ้องเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างใจเย็น

“คุณรู้ไหมตอนที่คุณคิดว่าคุณจะไม่มีชีวิตอยู่ต่อแล้ว และพยายามที่จะหลีกเลี่ยงไม่เจอฉันในทุก ๆ ทาง มันทำร้ายฉันแค่ไหน?

“ตอนที่คุณจุดไฟเผาคฤหาสน์มอนต์โกเมอรี และฆ่าพ่อแม่ของฉันเพราะลาน่า คุณรู้ไหมว่าฉันต้องทนทุกข์ทรมานมากขนาดไหน?”