บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1128

“ตอนที่รู้ว่าคุณจะจากฉันไป และไม่อยู่ในโลกของฉันไปตลอดกาล ฉันก็ไม่อยากนับวันเวลาอีกแล้ว ฉันไม่กลัวอะไรเลย ฉันกลัวแค่ว่าจะไม่ได้อยู่กับคุณอีกต่อไป”

ขณะที่เขาฟังทุกคำที่เมเดลีนพูดออกมา ดวงตาของเจเรมี่ก็แสดงความรู้สึกขอโทษและขอบคุณอย่างสุดซึ้ง

“ไรอันกับฉันแต่งงานกันแบบฉาบฉวย เขาไม่เคยบังคับอะไรฉันเลย และฉันก็ไม่สามารถโน้มน้าวตัวเองให้ทำตัวเหมือนเป็นคู่แต่งงานกับเขาได้เลย นั่นก็เพราะยังมีผู้ชายที่ชื่อเจเรมี่ วิทแมนอยู่ในส่วนลึกของหัวใจฉันเสมอ”

เพียงประโยคเดียวก็ทำให้เขารู้สึกซาบซึ้งไปถึงหัวใจ หลังจากนั้นไม่นานน้ำใส ๆ ก็ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยของเธอ

“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายคนนี้จะกลับมาอยู่ข้างฉัน แต่หลังจากกลับมาอยู่ด้วยกันแล้วฉันก็ไม่ต้องการให้เขาทำร้ายฉันด้วยวิธีเหล่านี้อีก”

“เจเรมี่ มันมากเกินไปหรือเปล่าคะ ที่ฉันอยากจะมีความรักเรียบง่ายและใช้ชีวิตอย่างเงียบสงบกับคุณ? หรือเราไม่สามารถอยู่ด้วยกันในฐานะคนรักได้?”

น้ำตาของเธอไหลออกมาขณะที่เธอถามเขาออกไปตรง ๆ

ในตอนนี้เองที่เจเรมี่รู้สึกว่าหัวใจของเขาแตกสลาย

เขาโอบเธอไว้ในอ้อมแขน “ผมขอโทษนะ ลินนี่ ผมทำให้คุณร้องไห้อีกแล้ว” เขากล่าว

น้ำตายังคงไหลลงมาบนใบหน้าของเธอ “คุณรู้ไหม? ว่าตั้งแต่กลับมาคุณไม่เคยเรียกฉันว่าลินนี่เลย” เธอกล่าว

เมื่อได้ฟังเสียงสะอื้นไห้ของเธอ หัวใจของเจเรมี่ก็ราวกับถูกบีบจนแน่น

เขาลูบผมของเธอและปลอบโยน ทว่ากลับดูไร้ประโยชน์

เจเรมี่คลายการเกาะกุมและพยายามเช็ดน้ำตาให้ แต่เธอทำได้เพียงผลักไสเขาออกไปเท่านั้น

เธอยังดูไม่พอใจขณะที่เธอเอื้อมมือไปเปิดประตูรถ

เจเรมี่ดึงเมเดลีนเข้าสู่อ้อมกอดทันที จากนั้นเขาก็ก้มลงจูบเธออีกครั้ง

เมเดลีนดิ้นอยู่ในพันธนาการนั้น แต่ไม่นานนักเธอก็มัวเมาไปกับรสจูบอันอ่อนโยนของเขาอย่างห้ามไม่ได้

มือเรียวของเธอที่ตอนแรกปัดป่ายไปทั่ว ตอนนี้กลับโอบรอบลำตัวของอีกฝ่ายตามสัญชาตญาณพลางซุกตัวเข้าหาร่างกายอบอุ่นของเขา

“เธอเขาไปพัวพันกับอดีตสามีอีกครั้งแล้วยังปล่อยให้ปาปารัซซี่จับได้อีก ตอนนี้ทุกอย่างกำลังดีเลย มีนักข่าวมากมายอยู่หน้าบ้านเรา ไรอันกลับบ้านไปพักผ่อนไม่ได้ด้วยซ้ำ เขาทำได้เพียงไปพักที่โรงแรมเพื่อไม่ให้ถูกนักข่าวน่ารังเกียจพวกนั้นถ่ายรูปเอา ไรอันไปทำอะไรให้เธองั้นเหรอ?” เธอถาม

หลังจากดุด้วยความโกรธ แม่ของไรอันก็คว้ากระเป๋าถือแล้วเดินจากไป

เมเดลีนรู้แล้วว่าเธอผิด เธอไม่คิดให้ถี่ถ้วนเกี่ยวกับเรื่องนี้และโทรหาไรอันทันที น้ำเสียงของเขายังคงอ่อนโยน "ผมไม่เป็นไร อย่าสนใจคำพูดของแม่ผมเลยนะ ผมอยู่โรงแรมคนเดียวก็สบายดี”

ยิ่งไรอันแสดงท่าทีที่เอื้ออาทรกับเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกเหมือนเป็นหนี้เขามากเท่านั้น

เธอถามว่าเขาพักอยู่โรงแรมไหน เพื่อที่จะได้นำของใช้ประจำวันไปให้

เมื่อไปถึงก็พบว่าประตูห้องเปิดอยู่

เธอคิดว่าไรอันเปิดประตูให้เธอ แต่เมื่อเข้าไปเธอก็เห็นเขานอนหลับอยู่บนเตียง

เมเดลีนวางกระเป๋าลงและคิดว่ากำลังจะออกไปเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนเขา แต่เมื่อเธอหันหลังไป เธอกลับรู้สึกวิงเวียนจนบ้านหมุน และสุดท้ายก็ล้มลงไปกับพื้นอย่างช่วยไม่ได้…