บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1131

เจเรมี่ชะงักเมื่อได้ยินเสียงอีกฝ่ายถามขึ้นมา

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ พร้อมกับความเย็นชาที่สะท้อนอยู่ในดวงตาสีอำพัน

สายตาของเขาแสดงออกมาว่ามีบางอย่างผิดปกติไป

เมเดลีนรู้สึกสงสัยมากจึงเดินเข้าไปหาเพื่อชำเลืองว่าเขากำลังดูอะไรอยู่

แต่เจเรมี่เก็บรูปเหล่านั้นใส่ซองจดหมายกลับไป แล้วหันมายิ้มให้เธอเล็กน้อย

“แค่รูปถ่ายจากเพื่อนร่วมงานผม ไม่มีอะไรให้ดูมากนัก” เขาเอ่ยแล้วโยนซองจดหมายนั้นลงในลิ้นชักและล็อคทันที “ทำไมคุณถึงมากะทันหันแบบนี้ล่ะ? คิดถึงผมหรือไง?” เขาถาม

ดวงตาของเมเดลีนเต็มไปด้วยร่อยรอยแห่งความสุข “ฉันไปส่งลูกที่โรงเรียนแล้วบังเอิญผ่านมาน่ะค่ะ”

“‘งั้นคุณก็มาเพราะอยู่ใกล้ ๆ แถวนี้เหรอ?” เขาเอ่ยถาม

“ค่ะ ฉันอยู่แถวนี้” เธอหัวเราะแก้เขิน ทว่าแท้จริงแล้วเธอตั้งใจมาหาเพราะคิดถึงเขา

เมเดลีนสังเกตเห็นว่ากระดุมที่คอเสื้อเจเรมี่นั้นถูกปลดออกอยู่ เธอจึงยื่นมือไปเพื่อจะติดกระดุมให้ แต่ในขณะที่กำลังจะแตะคอเสื้อ เจเรมี่กลับถอยหลังและหันไปหยิบเอกสารบางอย่างจากโต๊ะ

มือของเมเดลีนจึงค้างเติ่งอยู่กลางอากาศ

“เจเรมี่?”

“ผมต้องเตรียมตัวสำหรับการประชุม” เขาตอบ แต่กลับดูเหมือนกับว่าตั้งใจหาข้ออ้างเท่านั้น “สองสามวันมานี้คุณไม่ได้ไปเยี่ยมไรอันมาเหรอ?” เขาถาม

เมเดลีนยังคงสงสัยว่าทำไมเขาถึงเบี่ยงหลบ แต่เมื่อได้ยินอีกฝ่ายเอ่ยถึงไรอัน สายตาของเธอก็มีประกายบางอย่าง

“ถ้าไปที่นั่น ฉันคงจะทำให้เขาลำบากใจมากขึ้น ฉันก็เลยไม่อยากไปค่ะ” เธออธิบาย

“คุณดูจะเกรงใจเขามากเลยสินะ”

เมเดลีนรู้สึกถึงความหึงหวงในคำพูดของเขาทันที

คนรับใช้ที่กำลังทำความสะอาดลานบ้านอยู่หยุดเจเรมี่เอาไว้ไม่ทัน ร่างสูงของเจเรมี่รีบเร่งเข้าไปในบ้านราวกับลมพายุที่พร้อมจะทำลายทุกอย่างทิ้งให้ราบคาบ

ไรอันเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาลหลังจากที่ทำแผล ก่อนที่เขาจะทันได้นั่งลง เจเรมี่ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขาทันที

แม่ของไรอันจำเจเรมี่ได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น เธอไม่เคยลืมว่าเขาเกือบจะหักข้อมือของเธอเพียงเพื่อปกป้องเอวลีน มอนต์โกเมอรี ในวันนั้น

“คุณเองเหรอ? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่? กล้าดียังไงเข้ามาในบ้านของเรา?”

หญิงมีอายุเอ่ยอย่างเหยียดหยาม

“ฉันรู้ว่าคุณมาจากตระกูลวิทแมน และเป็นถึงเจ้าชายแห่งตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเกลนเดล เฮอะ! แต่คนอย่างคุณเที่ยวไปแย่งภรรยาของคนอื่นแบบนี้ ไม่ละอายใจบ้างหรือยังไง?” เธอเอ่ยถาม

แต่เมื่อหยุดพูด เธอก็สัมผัสได้ถึงลมเย็นที่พัดมาปะทะจนตัวชา

เจเรมี่จ้องมองอีกฝ่ายด้วยแววตาเย็นยะเยือก จากนั้นสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่ไรอัน “ถ้าไม่อยากให้ครอบครัวคุณเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยก็อยู่ห่างจากเธอให้มากที่สุด”