เมเดลีนรู้สึกมึนงง เธอจ้องมองจุดสีแดงเข้มของเลือดบนทิชชู่แล้วรู้สึกขาดอากาศหายใจ การมองเห็นของเธอพร่ามัวลงจนมองอะไรไม่เห็นในทันใด เบื้องหน้าของเธอมีเพียงความมืดที่ไม่มีจุดสิ้นสุด เธอค่อย ๆ รู้สึกหายใจไม่ออก และประสาทสัมผัสก็เริ่มชา
เขายังไม่หายดี ยังคงมีพิษอยู่ในร่างกายของเขาอยู่
เขาโกหกเธอ
“ลินนี่”
เสียงของเจเรมี่ดังมาจากข้างนอกดึงให้เมเดลีนกลับมาสู่โลกความเป็นจริง
เธอยืนขึ้นด้วยมือและเท้าที่เย็นเฉียบ ก่อนจะยัดทิชชู่ลงในกระเป๋ากางเกง แล้วเช็ดน้ำตาออกจากหางตาพลางบังคับตัวเองให้ยิ้มและเดินลงไปข้างล่าง
เจเรมี่สวมเสื้อยืดสีขาวที่เธอเลือกให้ซึ่งมีขนาดพอดีกับร่างกายของชายหนุ่มอย่างพอดิบพอดี
ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาเธอและยิ้มกว้าง “เป็นไงบ้าง? ผมดูดีไหม?”
เมเดลีนจ้องมองชายตรงหน้าเธออย่างลึกซึ้ง รอยยิ้มบาง ๆ ที่เขามอบให้ ทำให้เธอย้อนเวลากลับไปเมื่อหลายปีก่อนในตอนที่พวกเขาเดินชนกันครั้งแรกในมหาวิทยาลัย
เวลาผ่านไปหลายปี แต่ร่องรอยของความเยาว์วัยของเขายังคงอยู่
ดวงตาของเมเดลีนร้อนผ่าวขณะที่เธอทิ้งตัวเข้าไปในอ้อมแขนของอีกฝ่าย เธอโอบรอบเอวเขาแน่น
เจเรมี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็ยกแขนขึ้นเพื่อกอดเธอตอบตามสัญชาตญาณ
“เป็นอะไรไปล่ะ หืม?”
“อย่าทิ้งฉันไปนะ” เมเดลีนกระซิบขณะระงับอารมณ์ของตัวเองไว้อย่างมาก
เจเรมี่ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เมื่อรู้สึกถึงความรักอันรุนแรงของเมเดลีนและความไม่เต็มใจที่จะจากเขาไป ชายหนุ่มยิ้มและยกมือขึ้นลูบหลังศีรษะของเธอเบา ๆ อย่างทะนุถนอม
“ผมจะไม่ทิ้งคุณ” เขาสัญญา แต่การจ้องมองกลับโดดเดี่ยว “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะอยู่กับคุณเสมอ”
‘แม้ว่านาฬิกาของผมจะเริ่มเดิน ผมก็จะไม่ปล่อยคุณไปอีก’
เจเรมี่เก็บประโยคสุดท้ายไว้ในใจ
…
เมเดลีนแอบไปที่ห้องแล็บเพื่อหานักเคมีในห้องปฏิบัติการ
ดร.กอร์ดอนอดไม่ได้ที่จะสงสัย เมื่อเห็นเมเดลีนเข้ามาพร้อมกระดาษทิชชู่อีกก้อนหนึ่งเพื่อทำการทดสอบ ซึ่งเป็นแบบเดียวกับที่เธอเคยทำเมื่อครึ่งปีก่อน
หญิงสาววางสายโทรศัพท์ แล้วถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก
สถานภาพของเธอกับไรอันกำลังจะจบลงแล้ว
ในไม่ช้าเธอจะได้กลายเป็นภรรยาของชายที่เธอรักได้อย่างเปิดเผย
แต่…
แค่คิดถึงสภาพร่างกายของเจเรมี่ก็ทำให้เมเดลีนไม่สบายใจเป็นอย่างมาก
ผลตรวจจะออกพรุ่งนี้ ทุกสิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่ตอนนี้เป็นเพียงข้อสงสัยเท่านั้น
เพราะไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรให้ไรอัน สุดท้ายเมเดลีนก็ตัดสินใจว่าจะทำเค้กให้เขาแทน
เจเรมี่ยืนอยู่ข้างเธอในขณะที่เธอทำเค้ก เขาช่วยยื่นของให้เธอเป็นครั้งคราว
ตอนเย็นมาถึง และเจเรมี่ก็รับหน้าที่ส่งเธอไปยังสถานที่ที่เธอนัดพบกับกับไรอัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...