บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1159

สิ่งนี้คือหัวใจเล็ก ๆ ที่พับจากกระดาษสีแดง

และดูเหมือนจะไม่มีอะไรพิเศษ

แต่สำหรับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ที่ต้องการมอบหัวใจสีแดงดวงจิ๋วนี้ให้กับเขา เธออาจมีความคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ

เจเรมี่ครุ่นคิดเงียบ ๆ แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ยืนอยู่ข้างกรอบประตู โดยเผยให้เห็นเพียงศีรษะเล็ก ๆ ของเธอ ดวงตาที่มีชีวิตชีวาของเธอกะพริบ และมองมาราวกับว่ากำลังรอให้เจเรมี่ค้นพบบางสิ่ง

เมื่อเจเรมี่พลิกดูหัวใจดวงน้อย เขาก็เห็นคำบางคำที่เขียนไว้ด้วยลายมือขยุกขยิกบนกระดาษ

[แดดดี้ ลิเลียนจะเป็นเด็กดี]

เมื่อเห็นประโยคนี้ เจเรมี่ก็รู้สึกว่าตัวเองสมควรตายจริง ๆ

เจ้าหญิงน้อยของเขาคิดว่าพ่อของเธอไม่สนใจเพราะเธอไม่ได้เป็นเด็กดี เธอจึงบอกเขาว่าจะเป็นเด็กดีและหวังว่าเจเรมี่จะยอมรับเธอ

ความรู้สึกเจ็บปวดเกาะกินหัวใจของเจเรมี่อย่างเงียบ ๆ เขามองไปที่หัวใจสีแดงบนฝ่ามือ จากนั้นก็มองไปที่เด็กน้อยที่ยิ้มอย่างไร้เดียงสาแล้วก็วางหัวใจไว้บนโต๊ะกาแฟอย่างนุ่มนวล

หลังจากที่วางมันลง รอยยิ้มบนใบหน้าของลิเลียนก็หายไป

สาวน้อยเม้มปากน้อย ๆ เธอไม่สามารถพูดได้ และทำได้เพียงจากไปเงียบ ๆ

“ขอโทษนะ ลิเลียน”

เจเรมี่มองไปยังทิศทางที่เด็กหญิงตัวน้อยเดินออกไป และเอ่ยขอโทษเบา ๆ

‘ลิเลียน ลูกเป็นเด็กดีแล้ว แต่แดดดี้ไม่อยากให้ลูกสูญเสียความรักของพ่อไปหลังจากที่ได้รับมันในช่วงสั้น ๆ

‘เมื่อลูกโตขึ้น ลูกจะได้ลืมพ่อผู้โหดเหี้ยมและเลือดเย็นคนนี้ไปเสียสนิท ลูกจะมีเฟลิเป้เป็นพ่อที่ดีที่สุดในความคิดของลูก’

เขาหยิบหัวใจดวงน้อยที่ลิเลียนพับมาเก็บไว้ในอุ้งมืออย่างทะนุถนอม

...

อาจเป็นเพราะได้รับความเย็นชา จิตใจของลิเลียนจึงไม่สามารถปรับตัวและลืมได้อย่างง่ายดาย ช่วงสองสามวันมานี้เธอจึงดูคล้ายจะซึมเศร้าลง

“ยัยเด็กใบ้ อยากได้ภาพคืนงั้นเหรอ? งั้นเรียกเราว่า ‘พี่’ สิ!”

เด็กชายวางมือท้าวเอวอย่างเย่อหยิ่งและมั่นใจ

ลิเลียนเม้มปากสีชมพูดอกซากุระเล็ก ๆ ของเธอแล้วเดินตรงไปหาเด็กชาย เธอเอื้อมมือไปหากระดาษวาดรูป แต่เด็กชายดึงมือออกอย่างแรง กระดาษวาดรูปจึงขาดเป็นสองท่อนทันที

ลิเลียนเฝ้าดูคำที่สะกดว่า 'แดดดี้ของฉัน' ซึ่งถูกฉีกออกเป็นสองท่อน ทันใดนั้นหมัดสีชมพูเล็ก ๆ ก็กำเข้าหากันแน่น

เธอไม่รู้ว่าตัวเองมีพลังมาจากไหน แต่ก็คว้าคอเสื้อของเด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่เป็นผู้นำในการกลั่นแกล้งเธอเอาไว้ ก่อนจะชี้ไปที่ภาพวาดที่ฉีกขาดราวกับว่าเธอกำลังพูดว่า ‘คืนรูปภาพให้ฉัน!’

เด็กน้อยไม่คาดคิดว่าลิเลียนจะมีปฏิกิริยาเช่นนี้จึงตะลึงไปเช่นกัน

อันที่จริงเขาชอบลิเลียนมากและอยากเป็นเพื่อนกับเธอ แต่ลิเลียนมักจะเงียบเหมือนตุ๊กตาที่แกะสลักไว้อย่างสวยงาม เธอไม่ค่อยเล่นกับเพื่อนร่วมชั้น ดังนั้นเขาจึงคิดที่จะใช้วิธีนี้เพื่อโต้ตอบกับลิเลียน

ตอนนี้แจ็คสันก็อยู่ในชั้นเรียนสำหรับทำกิจกรรมเช่นกัน เมื่อเขาเดินออกไปเข้าห้องน้ำจึงจงใจเดินผ่านห้องเรียนเล็ก ๆ ของน้องสาวเพื่อแอบมองสักหน่อย แต่กลับเห็นสถานการณ์ดังกล่าวเข้า

เด็กชายคนนั้นร้องไห้และเช็ดน้ำตาขณะที่ครูกำลังปลอบโยนเขาโดยในเวลาเดียวกันนั้นลิเลียนก็ถูกตำหนิในสิ่งที่เธอทำ