เมื่อเห็นเมเดลีนเดินมาหา ไรอันก็ลงจากรถและเปิดประตูอีกฝั่งให้เธอ “ขึ้นรถสิ”
ตอนนี้เมเดลีนกังวลเกี่ยวกับลิเลียนมาก เธอจึงยังไม่อยากจะสะสางอะไรกับไรอัน “คิดว่าฉันจะไปกับคุณจริง ๆ เหรอ?”
“คุณอยากได้ยาถอนพิษให้เจเรมี่ไหมล่ะ?”
เมเดลีนเงยหน้าขึ้นด้วยความสงสัย แล้วมองไปที่ความสงบนิ่งของอีกฝ่าย
“ขึ้นรถสิ”
“ฉันไม่ขึ้น” เมเดลีนปฏิเสธอย่างเด็ดขาด “ถึงคุณจะมียาถอนพิษนั่นจริง ๆ คุณก็คงไม่ให้ฉันง่าย ๆ หรอก เพราะฉะนั้นฉันจะไม่ไว้ใจคุณอีก”
เธอหันหลังกลับอย่างเย็นชา
“ถ้าคุณยอมแพ้ตอนนี้ แสดงว่าคุณอยากเห็นเจเรมี่ตายด้วยตาตัวเอง คุณรู้หรือเปล่าว่าคนที่ติดเชื้อจากพิษตัวนี้จะมีสภาพก่อนตายเป็นยังไง?
“เขาจะเริ่มมีอาการชาตามเส้นประสาท ผิวหนังเน่าเปื่อย… สุดท้ายจะไม่มีใครจำพวกเขาได้อีก พวกเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสจนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิตและคิดว่าความตายคือสิ่งที่ดีกว่า”
เมื่อได้ยินคำอธิบายเหล่านี้จากไรอัน มือของเมเดลีนก็สั่นด้วยความโกรธ
เธอกำหมัดแน่นแล้วหันกลับไปคว้าคอเสื้อของไรอันทันที
“ต่อให้ถึงวันนั้นจริง ๆ ฉันก็จะไม่ทิ้งเขา คุณก็แค่ต้องการจะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเจเรมี่ใช่ไหม? ไรอัน ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณทำอะไรตามต้องการหรอกนะ!”
ไรอันปล่อยให้เมเดลีนจับคอเสื้อของเขาอย่างเฉยเมย พลางเอ่ยเตือน “เอวลีน ลองคิดดูว่าถ้าวันนั้นมาถึงจริง คุณจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจของคุณในตอนนี้จริง ๆ ใช่ไหม?”
เมื่ออีกฝ่ายพูดจบฝ่ามือที่จับแน่นของเมเดลีนก็ค่อย ๆ อ่อนแรงลง
เธอไม่กล้าจินตนาการถึงวันที่เจเรมี่ต้องเจอกับความทรมานที่ทำให้การตายดีกว่าการมีชีวิตอยู่เลย
เมเดลีนมองไปที่ไรอันด้วยความเกลียดชัง สายตาของเธอค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น
“ในวันที่เราควรจะได้หย่ากัน คุณประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ หลังจากออกจากโรงพยาบาล คุณก็บอกข่าวกับสื่อ คุณจงใจใช้สื่อเป็นข้ออ้างขัดขวางว่ากลับบ้านไม่ได้และการไปที่โรงแรมเป็นทางเลือกสุดท้าย แล้วคุณก็โกหกฉัน ให้ฉันไปที่โรงแรมเพื่อเอาของใช้ไปให้ ทั้งหมดนี่เป็นส่วนหนึ่งในแผนของคุณ ใช่ไหมล่ะ?”
หลังจากฟังคำถามของเมเดลีน ไรอันก็ยิ้มอย่างใจเย็น “ใช่ ถูกต้อง รวมถึงการทำให้คุณหมดสติและมีอะไรกับคุณด้วย ทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งในแผนการของผมเอง”
“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว สิ่งที่ฉันต้องการคือยาถอนพิษนั่น”
ไรอันไม่ได้พูดอะไรมากอีก ก่อนจะเหยียบคันเร่งจนรถทะยานออกไป
ในอีกด้านหนึ่งเจเรมี่ก็กำลังตามเบาะแสที่เขาได้รับจากการดูกล้องวงจรปิด และพบรถที่ชายสองคนนั้นขับตอนที่ลิเลียนถูกพาตัวไป
ตอนนี้มืดแล้ว เขากำลังมองดูอพาร์ตเมนต์เก่า ๆ ตรงหน้าพลางถือรูปถ่ายของลิเลียนถามหาเธอจากผู้คนไปเรื่อย ๆ
แต่เขาก็ไม่พบอะไรเลย
เจเรมี่ตัดสินใจเคาะประตูทีละบานเพื่อตามหาเธอ อย่างไรก็ตามทันทีที่เขาเข้าประตูอพาร์ตเมนต์โทรม ๆ หลังนั้น เขาก็เห็นชายร่างกำยำถือกล่องอาหารกลางวันเดินเข้ามา เจเรมี่จำได้ทันทีว่านี่คือชายที่เขาเห็นในกล้องวงจรปิด
ตอนนี้ชายร่างกำยำคนนั้นอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว สายตาเฉียบคมของเจเรมี่สบเข้าด้วยกันกับผู้ชายคนนั้นโดยบังเอิญ ชายร่างกำยำผงะไปครู่หนึ่งและจำอีกฝ่ายได้อย่างรวดเร็ว “คุณคือเจเรมี่เหรอ?”
“รู้จักฉันก็ดี ส่งลูกสาวฉันคืนมาซะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...