บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1175

เจเรมี่กำลังจะตอบสนอง แต่เขาเห็นของเหลวใส ๆ ซึ่งกำลังถูกฉีดเข้าสู่ร่างกายของเขาเสียก่อน

เขาไม่รู้ว่าของเหลวนั้นคืออะไร แต่สังเกตเห็นว่าเมเดลีนดูเครียดมาก

นอกจากนั้น ตอนนี้เขาก็รู้สึกถึงความเย็นที่ซึมเข้าไปถึงกระดูก มันเริ่มต้นจากแขนและค่อย ๆ แพร่กระจายไปยังทุกส่วนของร่างกาย หลังจากความรู้สึกเย็นนั้นหายไป สิ่งที่ตามมาคือความรู้สึกเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

เขารู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก

แต่เจเรมี่ก็ยังคงนิ่งและอดทนต่อความเจ็บปวด เมื่อเห็นว่าเมเดลีนกำลังจะเอาเข็มออกหลังจากฉีดยาเสร็จ เขาก็รีบหลับตาและแสร้งทำเป็นหลับต่อไป

ถึงอย่างนั้นตอนนี้จิตใจของเขากลับรู้สึกสับสนไปหมด

เขารู้สึกสับสนกับของเหลวที่เมเดลีนฉีดให้ และยิ่งสงสัยมากขึ้นถึงสาเหตุที่เมเดลีนทำแบบนี้ในตอนที่เขาหลับ

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เต็มใจที่จะรับ แม้ว่ามันอาจจะเป็นยาพิษก็ตาม

เขาทำให้เธอผิดหวังหลายต่อหลายครั้ง และเข้าใจได้หากเธอยังโกรธแค้นเขาอยู่

เมเดลีนยืนอยู่ที่มุมหนึ่ง และคอยจับตาดูปฏิกิริยาของเจเรมี่ เมื่อเห็นว่าเขายังหลับสนิท เธอก็รู้สึกโล่งใจ

‘ดูเหมือนว่ายาแก้พิษนี่จะปลอดภัย อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีผลข้างเคียง’

เธอเดินไปหาเจเรมี่และพยายามเรียกเขา “เจเรมี่”

แต่ชายหนุ่มยังคงแสร้งทำเป็นหลับต่อไป

เมเดลีนหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้และค่อย ๆ สัมผัสใบหน้าหล่อเหลานั้นเบา ๆ

‘เจเรมี่ ฉันยินดีจ่ายด้วยทุกอย่างที่ฉันมี ตราบเท่าที่ฉันจะสามารถกำจัดพิษพวกนั้นออกจากร่างกายของคุณได้’

…

ลิเลียนเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เพื่อสังเกตอาการ หลังจากนั้นเจเรมี่และเมเดลีนก็พาเธอกลับไปที่คฤหาสน์วิทแมน

เมเดลีนสังเกตเห็นว่าลูกสาวของเธอเล่นกับคนอื่น ๆ ได้หมด ยกเว้นเจเรมี่ เมื่อใดก็ตามที่เจเรมี่ปรากฏตัวต่อหน้า เธอก็จะส่ายหัวหรือไม่ก็หลบอยู่หลังของเมเดลีนเสมอ

แม้เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะไม่สามารถพูดได้ แต่เมเดลีนก็พอจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในใจของเธอได้ และเมเดลีนเดาว่าบางทีลิเลียนอาจจะยังเจ็บปวดจากท่าทีเย็นชาของเจเรมี่ที่มีต่อเธอก่อนหน้านี้

เจเรมี่เองก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกัน เขาไม่สามารถโทษใครได้นอกจากตัวเขาเอง

เขาถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล แต่ลิเลียนพยายามดิ้นจนสุดกำลังและส่งเสียงไม่พอใจออกมา

เมื่อคาเลนได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจึงวิ่งออกมา และเห็นว่าฟาเบียนกำลังอุ้มลิเลียนอยู่ เธอหยิบไม้กวาดจากข้าง ๆ มาแล้วเหวี่ยงไปทางฟาเบียนทันที

“แกเป็นใคร? วางหลานสาวของฉันลงเดี๋ยวนี้นะ! กล้าดียังไงแอบเข้ามาในบ้านคนอื่นและลักพาตัวเด็กน่ะ!” คาเลนโกรธจัดขณะที่ตวาดใส่ฟาเบียน

ฟาเบียนต้องการอธิบาย แต่คาเลนเริ่มตบตีเขาอย่างไร้ความปราณี

เขาจึงต้องวางลิเลียนลง เพื่อป้องกันไม่ให้คาเลนพลาดไปทำร้ายเธอด้วย

ทันทีที่เท้าของลิเลียนแตะพื้น เธอก็รีบผลักฟาเบียนออกและวิ่งไปหาคาเลน

คาเลนอุ้มหลานสาวด้วยความตกใจ “หลานรักเอ๋ย อย่ากลัวไปเลยนะจ๊ะ ย่าอยู่ตรงนี้แล้ว” เธอปลอบโยน แต่ยังคงจ้องมองที่ฟาเบียนในเวลาเดียวกัน “ทำไมยังไม่ออกไปอีก? หรืออยากจะให้ฉันแจ้งตำรวจให้มาจับข้อหาค้ามนุษย์ล่ะ?”

‘ค้ามนุษย์?’

ฟาเบียนรู้สึกอับจนหนทาง แต่ก็ห้ามไม่ได้ที่คาเลนจะเข้าใจเขาผิดอย่างนั้น

ก่อนหน้านี้เขาเคยอุ้มลิเลียนและเด็กน้อยก็ตอบรับเขาเป็นอย่างดี บางครั้งถึงขั้นเป็นคนเดินมาหาเขาก่อนด้วยซ้ำ