บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1194

จากนั้นชายชราก็กล่าวชมไรอัน “คุณโจนส์ก็เป็นคนที่ไม่เหมือนใครเหมือนกัน เพราะคนแบบพวกคุณที่ร่วมมือกับอินเตอร์โพล พวกคนชั่วจึงน้อยลงจากโลกนี้แน่”

เมื่อชายชราพูดอย่างนั้น เจเรมี่ก็ยิ้มเบา ๆ ให้ไรอันซึ่งกำลังยิ้มอยู่เช่นกัน “ท่านเคลเวอร์พูดถูก คุณโจนส์ได้ทำงานที่ยากที่สุด แล้วยังได้รับคำสั่งให้ปกป้องครอบครัวของผมด้วย แต่สุดท้ายเขาก็ถูกทุกคนเข้าใจผิดว่าเขาเป็นชู้กับภรรยาของผม แต่ความจริงแล้วไรอันไม่เคยมีภรรยามาก่อนเลยด้วยซ้ำ”

หลังจากที่เจเรมี่พูดอย่างนั้น เขาก็กระชับกอดเมเดลีนให้แน่นขึ้น สายตาของเขาเฉียบคมในขณะที่พูดต่อไปว่า “ภรรยาผมอยู่ในฐานะคุณนายโจนส์เพียงในนามกว่าครึ่งปีเพราะงานของผม ทั้งที่แท้จริงแล้วเธอคือคุณนายวิทแมน และความจริงนี้ไม่เคยเปลี่ยนแปลง”

แม้ว่าเจเรมี่จะพูดด้วยรอยยิ้ม แต่น้ำเสียงของเขากลับแน่วแน่จนไม่มีใครคิดแย้งในสิ่งที่เขาเอ่ย

เขากวาดสายตาไปมองผู้หญิงเหล่านั้นซึ่งพุ่งเป้าจะมาใส่ร้ายเมเดลีนเมื่อกี้ และทำให้พวกเธอต้องอับอายจนหน้าแดง

ไรอันตกที่นั่งลำบากและรู้ดีว่ามันยากหากจะทวงตำแหน่งของเขาคืนมาในตอนนี้ เขาเป็นสุภาพบุรุษที่สงบนิ่งและสง่างามเสมอมาในสายตาของสาธารณชน เขาจึงไม่สามารถเปิดเผยความขุ่นเคืองในใจต่อเจเรมี่ต่อหน้าทุกคนได้ รวมถึงไม่สามารบอกกับทุกคนได้ว่าเมเดลีนเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมายตามใบสำคัญสมรสของเขาได้

เขาไม่มีทางทำลายภาพลักษณ์ที่สร้างมาหลายปีของตัวเองแน่นอน

ไรอันยิ้มจาง ๆ และพยายามรักษาท่าทางของตัวเอง สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือเห็นด้วยไปกับทุกคน “ท่านเคลเวอร์ ชมเกินไปแล้ว ผมเป็นส่วนหนึ่งของทีมสืบสวนถ้าหากว่ามอบหมายงานให้ทำ ผมก็ต้องทำให้ดีที่สุด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม”

“นั่นสินะ” ท่านแคลเวอร์พยักหน้าด้วยความโล่งใจ “ถ้าอย่างนั้นขอให้ทุกคนเพลิดเพลินกับงานเลี้ยงคืนนี้และสนุกไปกับมันนะ”

“ครับ” ไรอันยิ้ม “ขอให้ท่านมีความสุขสุขภาพแข็งแรงและอยู่กับพวกเราไปนาน ๆ”

สีหน้าชายชราเต็มไปด้วยความสุข ก่อนจะหันไปทักทายแขกคนอื่น ๆ บ้าง

กลุ่มผู้หญิงก่อนหน้านี้หันหลังกลับด้วยความโกรธ เพราะกลัวว่าจะทำให้ตัวเองต้องอับอายอีกครั้ง

ไม่นานที่ตรงนั้นก็มีเพียงเจเรมี่ เมเดลีน และไรอันซึ่งต่างก็กำลังฝืนยิ้มอยู่

แม้ว่าลึกลงไปเขาจะรู้ดีว่าใครคือเจ้าของหัวใจเธอ

เมื่อเห็นว่าเมเดลีนไม่ตอบ เจเรมี่ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขามองไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ยังไม่หายดีแล้วถาม “คนนิสัยไม่ดี คุณยังเจ็บอยู่แล้วจะมาทำไม?”

แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะดูเหมือนกำลังบ่น แต่กลับเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

ถึงแม้ว่าเมเดลีนจะอยากบอกเขาทุกอย่าง แต่เธอก็ทำไม่ได้ สิ่งที่เธอทำได้จึงเหลือเพียงเงียบเท่านั้น

นั่นทำให้เจเรมี่ยิ่งสงสัยมากขึ้น แต่เพราะไม่ต้องการบังคับเมเดลีน น้ำเสียงของเขาจึงอ่อนโยนขึ้น

“ลินนี่ ผมไม่ได้โกรธคุณ ผมไม่คิดว่าคุณจงใจจะหลอกผมด้วย แต่ผมแค่อยากรู้ว่าคุณทำไมคุณถึงทำแบบนี้ ทำไมคุณถึงต้องมางานแบบนี้กับไรอันด้วย?”