เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1240

เธอมองไรอันด้วยสีหน้าเฉยเมย จากนั้นดวงตาก็ค่อย ๆ แดงขึ้น

“ถ้าเขาถูกตัดสินว่ามีความผิดจริงคุณช่วยเอายาให้ฉันก่อนได้หรือเปล่า? ฉันไม่อยากให้เขาตายโดยที่พิษยังคงอยู่ในร่างกาย”

เมเดลีนอ้อนวอนด้วยสายตา น้ำตาที่เอ่อคลอในดวงตาของเธอไหลลงมาเงียบ ๆ

ไรอันมองดูน้ำตาของเมเดลีนแล้วขมวดคิ้ว

“ไรอัน ถ้าคุณไม่ช่วยเจเรมี่หาผู้ร้ายตัวจริงและเอายาให้ฉันไม่ได้ ฉันก็คงหมดเหตุผลที่จะต้องอยู่ที่นี่ต่อไปแล้ว”

หลังจากที่พูดจบเธอก็ลุกขึ้นทั้งน้ำตาเพื่อจะจากไป ทว่าก่อนที่เธอจะเดินออกไปได้ไกลเสียงของไรอันก็ดังมาจากด้านหลัง

“ถ้าเจเรมี่ถูกตัดสินโทษประหารชีวิตหลังจากฟังคำตัดสิน ผมจะให้ยากับคุณ”

เสียงของไรอันฟังดูไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ในที่สุดเขาก็ตอบตกลง

เมเดลีนหยุดอยู่กับที่และกำลังหันหน้าไปทางประตู ในแววตาที่หม่นหมองของเธอมีประกายบางอย่างวิ่งผ่านเข้ามา

“มาทานอาหารต่อเถอะ ตอนนี้คุณคือคุณนายโจนส์นะ” ไรอันเอ่ยด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจ

เมเดลีนยืนอยู่ที่เดิมด้วยความลังเลสักพักก่อนที่จะหันหลังกลับไปนั่งที่เดิม

“พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปหาอดัม” ไรอันหยิบทิชชู่ส่งให้เมเดลีน “ผมไม่อยากเห็นคุณร้องไห้ให้เขาอีก”

“เขาเป็นความรักเดียวมาตลอดชีวิตของฉัน คุณคิดว่าฉันจะอยู่เฉยได้งั้นเหรอ?” เมเดลีนมองเข้าไปในดวงตาไม่พอใจของไรอันอย่างกล้าหาญ

เขาเม้มริมฝีปากแน่น “อีกไม่นานเขาก็จะไม่ใช่ความรักในชีวิตของคุณอีกต่อไปแล้ว”

เมเดลีนมองแววตาที่มั่นใจของไรอันแล้วไม่พูดอะไร

ตอนเช้าตรู่ไรอันพาเมเดลีนไปพบกับอดัม

เมเดลีนหมดสติระหว่างที่เดินทางอีกครั้ง จากนั้นพวกเขาก็มาถึงห้องทดลองของอดัม

อดัมขอให้ใครสักคนช่วยอุ้มลูกแมวสีขาวตัวเล็ก ๆ ออกมา ลูกแมวดูเหมือนใกล้จะตายและกำลังหายใจหอบ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ