บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1241

ไรอันหยิบกระเป๋าถือที่ดูเหมือนหนักแล้วเดินไปยังแม่น้ำซึ่งอยู่ติดข้างถนน

พอถึงสะพานเขาก็โยนกระเป๋าลงไปทันที

ใช้เวลาไม่นานกระเป๋าก็จมลงไป จากนั้นระลอกคลื่นที่กระจายไปทั่วผิวน้ำก็ค่อย ๆ สงบนิ่งอีกครั้ง

ไรอันกลับมาที่รถและมองดูเมเดลีนซึ่งยังคงหลับอยู่ ก่อนจะเหยียบคันเร่งขับออกไป

ขณะที่พวกเขากำลังใกล้ถึงสถานที่เป้าหมาย เมเดลีนก็ค่อย ๆ ตื่นขึ้นมา

เธอพิงเบาะราวกับว่ายังงัวเงียอยู่ จากนั้นก็มองไปที่ไรอันอย่างใจเย็น

“ไรอัน คุณทำตั้งขนาดนี้ไปเพื่ออะไร?” เธอถามทำลายความเงียบด้วยเสียงเบาหวิว “คุณมั่นใจเสมอเลยว่าจะทำให้ฉันตกหลุมรักคุณได้ แต่ฉันไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งกับสิ่งที่คุณกำลังทำ”

ไรอันจอดรถไว้ในโรงจอดรถก่อนจะพูดอย่างใจเย็น “ก็เหมือนกับผู้หญิงที่ชอบความสวยและทุกคนชอบเงิน คุณคิดว่าผู้ชายต้องการอะไรมากที่สุดล่ะ?”

เขาถามในขณะที่มองเข้าไปในดวงตาของเมเดลีนด้วยความสนใจ

เหมือนไรอันมีอะไรจะพูด แต่จู่ ๆ เขาก็ต้องรับโทรศัพท์เสียก่อน

เมเดลีนได้ยินสำเนียงของชายคนนั้นมาทางโทรศัพท์ราง ๆ คล้ายกับสำเนียงของผู้ชายที่ชื่อโทมัส

ระหว่างที่คุยโทรศัพท์ไปไรอันก็หยิบกล่องยาถอนพิษกล่องเดียวกับที่อดัมมอบให้เขาแล้วเดินเข้าไปในบ้าน

ดวงตาของเมเดลีนจับจ้องไปที่ขวดยานิ่ง สิ่งที่เธอเห็นมันไม่ใช่แค่ยา แต่เป็นความหวังและอนาคตของเจเรมี่

เธอเดินตามไรอันเข้าไปในบ้าน แต่จู่ ๆ เขาก็หันกลับมา “ผมอยากดื่มกาแฟ ช่วยทำให้ผมหน่อยได้ไหม?”

เมเดลีนรู้ทันทีว่าเขาพูดเพียงเพื่อไม่อยากให้เธอเดินตามเขาต่อ

“โอเค เดี๋ยวฉันไปเตรียมให้” เธอเอ่ยแล้วเดินไปที่ห้องครัว

หลังจากที่ไรอันเห็นเมเดลีนเดินไปชงกาแฟอย่างเชื่อฟัง เขาก็เดินขึ้นไปชั้นบนด้วยความมั่นใจ

ไรอันอารมณ์ดี หลังจิบกาแฟที่เมเดลีนทำให้เขาก็ยิ้มอย่างสดใส “ผมรู้ว่าคุณต้องการยาจริง ๆ แล้วผมก็เป็นคนรักษาสัญญา ผมจะให้คุณทันทีที่มีคำตัดสินออกมา”

“ถ้าเจเรมี่ไม่ถูกตัดสินประหารชีวิต คุณจะยังมอบมันให้ฉันไหม?” เมเดลีนถามออกมาตรง ๆ

ไรอันจิบกาแฟและลังเลอยู่ชั่วครู่ ไม่นานเขาก็เอ่ยอย่างหนักแน่นว่า “เขาจะต้องถูกตัดสินประหารชีวิตแน่ และพอถึงวันนั้นคุณจะไปดูการพิจารณาคดีก็ได้”

“ตกลงค่ะ”

ไรอันพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ช่วงสองวันนี้ผมคงไม่ว่างมาดูแลคุณ คุณไปหาลูก ๆ ได้นะ ผมไม่ขัดข้องอะไร”

เขาเดินไปตรงหน้าเมเดลีนแล้วใช้นิ้วเรียวยาวแตะที่คิ้วของเธอ “ผมไม่ติดอะไร ตราบใดที่ตอนกลางคืนคุณยังกลับมาที่บ้านของเรา”

เขาพูดอย่างมีเลศนัยแล้วจู่ ๆ ก็ก้มศีรษะเพื่อขยับริมฝีปากบางให้เข้าใกล้เมเดลีน

แน่นอนว่าเธอจะไม่ยอมรับสัมผัสจากเขา ด้วยความบังเอิญขณะที่เธอกำลังจะหันหน้าหลบ เสียงโทรศัพท์ของไรอันก็ดังขึ้นมาอีกครั้งพอดี