บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1245

เมเดลีนตกตะลึง เมื่อได้ยินอย่างนั้น

ขณะที่มองเข้าไปในดวงตาที่ลึกล้ำราวกับท้องฟ้ายามค่ำคืนและเยือกเย็นราวกับกระแสน้ำ ชั่วขณะหนึ่งเธอก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเขากำลังพูดความจริง หรือจงใจทำให้เธอโกรธเพื่อให้เธอจากไปกันแน่

“ไปเดี๋ยวนี้” เจเรมี่มองเมเดลีนที่ยังคงงุนงงและกล่าวเน้นย้ำอีกครั้ง

“เจเรมี่?”

“ไรอันอาจจะทำผิดมากมาย แต่เขาพูดถูกอยู่เรื่องหนึ่ง”

เจเรมี่หายใจเข้าลึก ๆ และอดทนต่อความเจ็บปวดที่แขน จากนั้นก็หัวเราะเยาะตัวเองและพูดว่า “ความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดที่ผมเคยทำคือการใส่ใจคุณมากเกินไป เอวลีน ผมรักคุณ แต่ถ้าครอบครัววิทแมนต้องพังทลายลงทั้งหมดเพราะความรักของผมที่มีต่อคุณ มันก็คงจะเป็นราคาที่แพงเกินจะจ่ายได้”

เมเดลีนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน เธอรู้สึกได้เลยว่าสติของตัวเองเริ่มล่องลอยออกไปไกล

“เอวลีน ผมเองก็รู้สึกเหนื่อยเหมือนกัน” เขาเอ่ยในทันใดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน “ผมไม่สามารถเสียสละตัวเองและครอบครัวทั้งหมดเพียงเพราะคุณได้”

หลังจากที่เขาพูดแบบนั้นเมเดลีนก็ไม่รู้ว่าเป็นน้ำฝนหรือน้ำตาที่ทำให้สายตาเธอพร่ามัว

เธอมองใบหน้าซีดเซียวตรงหน้าด้วยความสับสน “เจเรมี่”

“คุณควรจะไปได้แล้ว คุณไม่จำเป็นต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อผมอีกต่อไป” เจเรมี่ตัดสินใจมองไปทางอื่น

เมเดลีนกัดปากตัวเองแน่น ในขณะที่หัวใจกำลังเจ็บปวดอย่างรุนแรง

เธอทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เธอทนไม่ได้กับความเจ็บปวดที่ถูกเขาขับไล่ เธอจึงหันหลังและจากไปในที่สุด

ท่าทีของเขายังคงเฉยเมยและทันทีที่รถของเมเดลีนขับออกไป รถตำรวจและรถพยาบาลก็มาถึงพร้อมกัน

เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ได้รับบาดเจ็บถูกหามขึ้นเปลและนำส่งโรงพยาบาลทันที

ตำรวจมาถึงอย่างรวดเร็วและเห็นไรอันเล็งปืนไปที่เจเรมี่ซึ่งมือเต็มไปด้วยเลือด

“เกิดอะไรขึ้นครับคุณโจนส์?” หัวหน้าตำรวจสอบถาม

ไรอันชำเลืองมองเจเรมี่ที่มีสีหน้าย่ำแย่เพราะกำลังถูกทรมานด้วยยาพิษในร่างกาย จากนั้นก็หันไปตอบตำรวจอย่างจริงจังว่า “ตอนที่เขาหนีออกจากคุก เจเรมี่ วิทแมนขโมยปืน และฆ่าเจ้าหน้าที่ตำรวจนอกเครื่องแบบที่ไล่ตามเขามา ในฐานะตัวแทนจากอินเตอร์โพล ผมเสียใจจริง ๆ ที่ไม่สามารถหยุดเขาได้ทันเวลา”

“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเจเรมี่ วิทแมนจะโหดเหี้ยมขนาดนี้”

“นายน้อยแห่งตระกูลผู้มั่งคั่งอันดับหนึ่งในเกลนเดลอะไรกัน เขามันไม่ใช่คนด้วยซ้ำ!”

เจ้าหน้าที่ตำรวจกลุ่มหนึ่งรวมตัวกันด่าว่าเจเรมี่ด้วยความโกรธ

ไรอันคลี่ยิ้มเงียบ ๆ อย่างพอใจกับสิ่งที่ได้ยิน

ตำรวจคนนั้นตายแล้วจริง ๆ

จะไปมีชีวิตอยู่ได้ยังไงถ้าถูกยิงเข้าที่หัวใจแบบนั้น?

ไรอันออกจากสถานีตำรวจด้วยรอยยิ้ม เมื่อกลับถึงที่พักฝนก็หยุดตกพอดี

เดิมทีเขาคิดว่าเมเดลีนจะกลับไปที่คฤหาสน์วิทแมน แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะกลับมาที่นี่