หลังจากได้ยินคำอธิบายของเมเดลีน ไรอันก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ
“ผมคงประเมินคุณต่ำไปสินะ เอวลีน”
ดูเหมือนเขาจะยอมรับความพ่ายแพ้ และมีความสุขปรากฎในรอยยิ้ม
“ผมคิดถูก คุณเป็นผู้หญิงที่เหมาะสมกับผมที่สุดแล้ว”
“ฉันไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิด ไรอัน ที่คุณแพ้เพราะคุณหยิ่งยโสเกินไปต่างหาก”
เมเดลีนโจมตีและเริ่มอธิบายในรายละเอียด
“ฉันรู้ว่ามีกล้องในห้องทำงานของคุณ และคุณก็ต้องเห็นตอนที่ฉันเข้าไปเพื่อพยายามเปิดตู้เซฟ ฉันก็เลยจงใจบอกคุณว่าฉันต้องการขโมยยาถอนพิษออกมา”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของไรอันเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ย้อนกลับไปตอนนั้นเขาคิดว่าเมเดลีนจริงใจต่อเขา แต่ไม่นึกเลยว่าจะเป็นเพียงละครที่แสดงตบตาให้เขาเชื่อใจเธอเท่านั้น!
“ไรอัน มันไม่มีผู้อาศัยที่ตึกตรงข้ามโรงแรมเกลนเดลหรอกนะ ไม่มีใครจับภาพเหตุการณ์ตอนคุณฆ่าลาน่าในกล้องวงจรปิดได้”
“...”
สิ่งที่เมเดลีนพูดออกมาทำให้ไรอันตกใจอย่างมาก
เขาหักพวงมาลัยตรงสี่แยกอย่างกะทันหัน ก่อนจะไปหยุดรถตรงทุ่งหญ้าโล่ง ๆ แห่งหนึ่ง
“คุณพูดอะไร? วิดีโอนั่นเป็นของปลอมงั้นเหรอ?” เขาถามในขณะจ้องเมเดลีนด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
เมเดลีนเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว จากนั้นเธอก็พูดว่า “จำสิ่งที่คุณพูดตอนที่คุณต้องการฆ่าเจ้าหน้าที่ตำรวจคนนั้นได้ไหม? คุณเล่าถึงขั้นตอนการฆ่าลาน่าอย่างละเอียด ดังนั้นเจเรมี่กับฉันก็เลยจัดฉากตามที่คุณสารภาพออกมา”
“...”
ไรอันรู้สึกเย็นไปทั้งตัว
“ฮะ” เขาหัวเราะเบา ๆ รอยยิ้มเต็มไปด้วยการประชดประชัน
เขาคิดว่าเจเรมี่ติดอยู่ในกับดักที่เขาสร้างเอาไว้ แต่ไม่รู้เลยว่าเขาเองต่างหากที่เป็นเพียงตัวตลกในแผนการของเจเรมี่ตลอดมา!
“แม้ว่าหลักฐานวิดีโอจะถูกปลอมแปลง แต่คุณก็ก่ออาชญากรรมจริง ๆ เพราะว่าคุณเป็นลงมือ คุณจึงมีจิตสำนึกรู้สึกผิดอยู่ ดังนั้นในตอนที่เห็นวิดีโอ คุณก็เลยแน่ใจว่าผู้ชายคนนั้นคือคุณ ส่วนผู้หญิงอีกคนในวิดีโอก็คือลาน่า”
หลังจากฟังจบไรอันก็คลี่ยิ้มเย้ยหยันออกมา ในขณะที่ดวงตาสีเทาเริ่มแดงขึ้นอย่างน่ากลัว
เขาจับใบหน้าของเมเดลีนแน่นและพูดอย่างอ่อนแรง “คุณทำอะไรลงไปอีกบ้าง?”
“กลัวเหรอ? คุณกลัวว่าฉันจะทำอะไรให้คุณไม่พอใจใช่หรือเปล่า?” เมเดลีนถามอย่างใจเย็น
ไรอันเม้มริมฝีปากแน่น “ผมไม่เคยกลัวใคร”
เขายังคงมั่นใจมาก จากนั้นเมื่อได้ยินเสียงรถที่ตามมา เขาก็ตัดสินใจเหยียบคันเร่งขับออกไปอีกครั้ง
“คุณอย่าทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าเลยไรอัน” เมเดลีนพยายามโน้มน้าว
ทว่าเขาแสร้งทำเป็นหูหนวกไม่ได้ยินพลางขับรถไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง ก่อนสุดท้ายเขาก็หยุดรถลงที่ท่าเรือร้าง
เมื่อไรอันลงจากรถ เมเดลีนก็รีบเปิดประตูลงมาอย่างรวดเร็ว
เธอต้องการหนีจากไรอัน แต่ด้วยการฝึกฝนมาอย่างดี ร่างกายของไรอันจึงเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่วเป็นพิเศษ
เธอหนีเขาไม่พ้น ไรอันคว้าข้อมือและดึงเธอเข้าไปหาเขา
เมเดลีนรู้สึกไม่สบายใจเมื่อมองดูใบหน้าที่ชั่วร้ายของเขาใกล้ชิดเข้ามา
“ไรอัน คุณจะทำอะไร?”
ไรอันเม้มริมฝีปากเป็นรอยยิ้มบาง ๆ ก่อนจะมองไปยังรถของเจเรมี่ที่ตอนนี้เข้ามาถึงพอดี จากนั้นก็แสยะยิ้มออกมา “เจเรมี่ ถ้าฉันไม่ได้ผู้หญิงคนนี้ แกก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน!”
“ไรอัน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ