เมเดลีนมองไรอันด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ราวกับว่ากำลังถูกอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็นผูกมัดอยู่
เมเดลีนมองตรงไปที่ประตูแล้วค่อย ๆ ก้าวเข้าไปเรื่อย ๆ
การเต้นของหัวใจเธอเริ่มผิดจังหวะด้วยความกังวลขณะที่เริ่มคาดเดาไปว่าจะเจอกับอะไร
เธอก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว และเมื่อถึงทางเข้าเสียงคนรินน้ำก็ดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วยใบหน้าที่เธอได้แต่เฝ้าฝันถึงอยู่ทุกค่ำคืน
ดวงตาของเมเดลีนเริ่มแดงและพยายามใช้มือพยุงตัวเองเอาไว้ตรงประตูทางเข้า
“พ่อ…”
ฌอนที่เพิ่งเทน้ำใส่แก้วให้ตัวเอง เมื่อได้ยินใครบางคนเรียกว่า ‘พ่อ’ หัวใจของเขาก็เต้นไม่เป็นจังหวะทันที
เขาหันกลับไปมองด้วยท่าทีสบาย ๆ และเมื่อเห็นเมเดลีนยืนอยู่ข้างประตู แก้วที่อยู่ในมือของเขาก็ร่วงลงบนพื้นทันที
เพล้ง!
แก้วตกลงกระทบกับพื้นและแตกกระจายออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
เมื่อได้ยินเสียงวุ่นวายด้านนอก เอโลอิสก็รีบวิ่งออกมาหาด้วยความกังวลและหวาดกลัว “เกิดอะไรขึ้นน่ะ? ฌอน มีอะไรเหรอ?”
ฌอนจับมือของเอโลอิส ดวงตาของเขามีน้ำตาคลอแล้วชี้ไปที่เมเดลีนที่กำลังเดินเข้ามาผ่านทางประตู
“ดูนั่นสิ เอโลอิส ดูสิว่าใครอยู่ที่นี่! ลูกสาวที่คุณเอาแต่บ่นคิดถึงทั้งวันทั้งคืนอยู่ตรงนี้แล้ว!” ฌอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
เอโลอิสมองไปยังทิศทางที่ฌอนชี้ไป เธอยืนชะงักนิ่งอยู่อย่างนั้นและจ้องมองเมเดลีนนิ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...