เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1305

เมเดลีนปล่อยให้เขาทำอย่างที่ต้องการ ขณะที่ดวงตากลมก็จ้องมองชายหนุ่มอย่างไม่สะทกสะท้าน

“ฆ่าฉันเลยสิ ถ้าไม่ได้เจอเจเรมี่อีก จะอยู่หรือตายสำหรับฉันมันก็ไม่ต่างกันอยู่แล้ว”

เธอยิ้มอย่างขมขื่น ไรอันได้ขัดเอาความแข็งแกร่งและแหลมคมออกไปจากเธอแล้วตลอดไม่กี่วันที่ผ่านมา ตอนนี้เธอจึงไม่มีเรี่ยวแรงที่จะตอบโต้ได้อีกต่อไป

ได้ยินอย่างนั้นเขาก็รู้สึกทนไม่ได้

“ทำไมคุณต้องบังคับผมเอวลีน? ทำไมคุณต้องบังคับผมด้วย?” ท่าทางโกรธจัดทำให้ไรอันดูน่าสมเพชและน่าสยดสยองมากในเวลานี้

เขากดเมเดลีนลงบนพื้นที่เย็นเฉียบแล้วกระโจนเข้าหาราวกับเสือโคร่งตัวใหญ่พร้อมฉีกเสื้อผ้าของเธอออกอย่างโหดเหี้ยม

“บ้าไปแล้วเหรอ!” เมเดลีนพยายามต่อต้านอย่างสุดกำลัง

แต่มือของเธอถูกมือใหญ่ข้างหนึ่งของเขาจับเอาไว้แน่นหนา ในขณะที่มืออีกข้างก็พยายามบังคับใบหน้าเล็กให้หันมาตรงหน้าเขาก่อนจะโน้มตัวลงมาเพื่อจะจูบเธอ

เมเดลีนหันหน้าหลีกเลี่ยงการกระทำนั้นทันที แต่ก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่ใจต้องการนัก

ริมฝีปากของไรอันสัมผัสแก้มของเธอ สัมผัสที่อบอุ่นและนุ่มนวลดูเหมือนกำลังจะจุดประกายความรู้สึกบางอย่างที่ชายหนุ่มเก็บกดมานานหลายปี

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนา และในขณะนั้นเขาก็ไม่สามารถหลอกตัวเองได้อีกต่อไป เขามั่นใจแล้วว่าเขารักเธอมากจริง ๆ เขาต้องการเธอ ไม่ใช่แค่เพื่อแก้แค้นเจเรมี่ แต่เพื่อสนองความต้องการที่แท้จริงภายในตัวของเขา

ทว่าสัมผัสของเขาเองก็ได้กระตุ้นอะไรบางอย่างในตัวเมเดลีน

เธอกัดแขนของไรอันอย่างแรงแล้วฉวยโอกาสที่ไรอันเผลอลุกขึ้นวิ่งหนีออกจากห้องเก็บของไป

แต่ผ่านไปไม่กี่ก้าวเท้าเล็กก็เหยียบเข้ากับเศษจานที่เธอโยนทิ้ง ของมีคมทิ่มแทงเข้าที่ฝ่าเท้าเปลือยเปล่าของเธอ และสร้างความเจ็บปวดจนทำให้เมเดลีนตัวสั่น

ถึงอย่างนั้นเธอก็เลือกที่จะเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดนั้นแล้ววิ่งผ่านเศษจานที่แตกไป ความตื่นตระหนกพลุ่งพล่านก่อนจะตามมาด้วยเสียงกรีดร้องภายในใจที่บอกให้เอรีบหนีไปจากปีศาจร้ายให้ไกลที่สุด

แต่ไม่ทันที่จะออกไปพ้นห้องเก็บของ ร่างบางก็โดนไรอันยกขึ้นจนตัวลอยมาจากทางด้านหลัง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ