เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1337

ในตอนนี้เจเรมี่ไม่สามารถใช้เหตุผลได้อีกต่อไป

หลังจากเหม่อลอยอยู่สักพัก ความนิ่งเฉยนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นการริเริ่มยิ่งขึ้น เขาโอบเธอเอาไว้แน่นแล้วประทับจูบลงไปอย่างโหยหาทันที...

ช่วงเวลาแห่งการแยกจากกันนี้ทำให้เขาโหยหาและคิดถึงเธอมากขึ้นจนถึงจุดที่เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกแล้ว

แม้แต่ในความฝัน เขาก็ปรารถนาที่จะได้กอดคนที่เขารักที่สุดจนหลับไป แต่เขากลับไม่สามารถทำตามความปรารถนาง่าย ๆ นั้นได้เลย

“ลินนี่ ลินนี่…” เขาเรียกเธอเบา ๆ ที่ข้างหู แต่ละคำถูกพูดออกมาด้วยความหลงใหลที่มากล้น

เจเรมี่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกแล้ว เขาตัดสินใจปลดปล่อยความรู้สึกที่มีให้ออกมาเป็นอิสระ ทั้งสองดื่มด่ำกับค่ำคืนในฤดูร้อนที่อบอวลไปด้วยบรรยากาศที่สวยงามตลอดทั้งคืน

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาทำให้เจเรมี่ตื่นขึ้น เขาก้มลงเห็นเมเดลีนกำลังซุกหลับอยู่ในอ้อมแขนของตัวเองราวกับเจ้าลูกแมวตัวน้อย

ใบหน้าของเธอยังคงขึ้นสีแดงระเรื่อน่ารัก ราวกับผลงานศิลปะที่หลงเหลือจากค่ำคืนอันแสนเร่าร้อนของพวกเขา

เจเรมี่โน้มตัวไปและจูบระหว่างคิ้วเรียวเบา ๆ เขาค่อย ๆ แกะแขนเรียวของเมเดลีนออกแล้วลุกจากเตียงไปอาบน้ำ

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จเขาก็รีบสวมวิกผมและคอนแทคเลนส์อีกครั้ง

ตอนนี้เขาทำได้เพียงตั้งหน้าตั้งตารอให้ยาที่อดัมฉีดเข้าไปค่อย ๆ ออกฤทธิ์ มันจะช่วยให้เขาเป็นอิสระจากความทุกข์ทรมานอีกครั้ง และแน่นอนว่าสีผมและรูม่านตาของเขาก็จะกลับมาเป็นอย่างเดิมเช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้นเขาภาวนาให้เมเดลีนหายป่วยโดยเร็ว เขาหวังว่าเธอจะนึกถึงอดีต และจำได้ว่าพวกเขามีลูกที่น่ารักสามคนรอเธอกลับบ้าน

หลายวันผ่านไปอย่างสงบและเรียบง่าย

ไรอันดูเหมือนจะหายไปในอากาศเพราะไม่มีใครหาเขาเจอ

เจเรมี่จึงพาเมเดลีนไปหานักจิตวิทยาเพื่อรับการบำบัด แต่ครั้งแรกไม่มีผลอะไร เขาจึงขอนัดมาเพื่อทำการบำบัดต่ออีกครั้ง

ในตอนที่กำลังจะกลับออกไป เจเรมี่ก็ได้รับสายจากฌอนว่าอยากให้พาเมเดลีนกลับมาเยี่ยม

แน่นอนว่าเขาไม่ปฏิเสธคำขอของฌอน และรีบพาเมเดลีนไปยังโรงแรมที่พ่อและแม่ของเธอพักอยู่ชั่วคราวทันที

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ