เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1347

แววตาของไรอันอ่อนโยนไม่ได้มีความร้ายกาจอย่างในตอนแรกอีก

ทว่าเมเดลีนก็ยังรู้สึกกลัวอยู่เล็กน้อย “คุณต้องการอะไร?”

ไรอันชำเลืองมองบาดแผลที่มีผ้าพันแผลพันไว้บนไหล่ของเขา แล้วยื่นมือออกไปจับมือของเมเดลีน ทว่าผลลัพธ์ก็เป็นไปอย่างที่เขาคิด

เมเดลีนปัดมือเขาออกทันที “ทำบ้าอะไร?” เธอโพล่งถามตรง ๆ

ไรอันยิ้มเศร้า “เดี๋ยวคุณก็รู้”

พูดจบร่างสูงก็ลุกขึ้นยืนงช้า ๆ เขาจ้องมองแววตาที่สงสัยและไม่สบายใจของเมเดลีน แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ถ้าคุณทำตามเงื่อนไขที่ผมบอกได้ ผมจะส่งคุณกลับไปหาเจเรมี่เอง”

เมเดลีนเบิกตากว้าง เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เชื่อในสิ่งที่เขาบอก แต่เธอก็รู้ว่าตัวเองไม่มีทางเลือกอื่น

…

เมื่อรถแท็กซี่ขับเลยทางแยกมา เจเรมี่ก็มองไม่เห็นรถคันที่ไรอันลักพาตัวเมเดลีนไป

แต่หลังจากขอดูกล้องวงจรปิดไปเรื่อย ๆ สุดท้ายเขาก็พบเข้ากับบ้านที่ทรุดโทรมหลังหนึ่ง

ทันทีที่เข้ามาเจเรมี่กลับไม่พบใครเลย

เขาเรียกชื่อเมเดลีนซ้ำ ๆ อย่างมีหวัง “ลินนี่ คุณอยู่ที่นี่หรือเปล่า? ลินนี่?”

ชายหนุ่มยังคงตั้งตารอฟังเสียงตอบจากเธอ แต่ก็ได้กลับมาเพียงความเงียบงัน

เจเรมี่พยายามหาเบาะแสอื่น ๆ เพิ่มเติม ก่อนจะพบกับชุดปฐมพยาบาล สำลีก้านที่ใช้แล้ว และผ้าพันแผลเปื้อนเลือดวางอยู่บนโต๊ะกาแฟ

ตอนนี้เขายิ่งแน่ใจมากขึ้นว่าที่นี่คือแหล่งกบดานของไรอัน โจนส์ แต่เขาไม่รู้ว่าตอนนี้ไรอันพาตัวเมเดลีนไปไว้ที่ไหน

เขากลับไปที่รถและพิงศีรษะลงกับเบาะด้วยความหดหู่ใจ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ