หลังเสียงมาเดลีนจบลง อ้อมกอดของเจเรมี่กลายเป็นความว่างเปล่า
ความรู้สึกอ้างว้างไม่มีทีสิ้นสุดเข้าครอบงำหัวใจเขาชั่วขณะ เขาดูเหมือนเพิ่งกลับมาจากทางที่หลง
หากมองไปยังใบหน้าที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ เจเรมี่รู้ดีว่าเขาเสียความเย็นชาไปหมดเรียบร้อยแล้วในตอนนี้
เขาแสดงให้เธอเห็นถึงด้านของความหดหู่และมืดมนของเขาที่ไม่มีใครรู้ ยิ่งไปกว่านั้น เขายังกระหายที่จะกอดเธอมาก แม้กระทั่งอยากปราถนาให้เธอรู้สึกเห็นใจเขาและกอดเขากลับแน่น ๆ เป็นการปลอบโยน ...
นี่เป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อน
แต่เขารู้ดีว่าเขาเป็นแบบนี้ได้เพราะใบหน้านี้เท่านั้น
ใบหน้านี้ที่เกือบจะเหมือนกันกับเธอในตอนนั้น
“เอ้า นี่คุณไม่ได้บอกว่าจะมาถึงพรุ่งนี้หรือไงกันคะ? ทำไมคุณกลับมากะทันหันจังล่ะ?” มาเดลีน ทำให้เจเรมี่กลับมารู้สึกตัวด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริงของเธอ
จากนั้นเขายังคิดถึงบางสิ่งและจำสิ่งที่เธอเพิ่งพูดได้ว่า ‘คู่หมั้นของฉันอยู่ที่หน้าประตู’
คู่หมั้น?
“ที่บ้านมีแขกเหรอ?” เขาได้ยินเสียงผู้ชาย
เจเรมี่ขมวดคิ้วแม้ว่าเสียงนี้จะไม่คุ้นเคยอะไรมาก แต่ก็ไม่แปลกเท่าไหร่สำหรับเขา
แต่ทว่า หากเจ้าของเสียงนี้เป็นคู่หมั้นของวีล่าล่ะก็ นั่นคงทำให้เขาตกใจมาก
“นั่น เจเรมี่หรอ?”
เมื่อเจเรมี่เงยหน้าขึ้นและจ้องไปยังต้นทางของเสียงนั้น และเสียงได้ดังขึ้นอีกครั้ง
เฟลิเป้ วิทแมน ซึ่งสวมสูทสีดำ เดินเข้ามาหาเขาอย่างช้า ๆ ฝนยังคงตกหนักอยู่ข้างนอกและไหล่ของเขาจึงเต็มไปด้วยหยาดฝน แต่นั่นไม่ได้ส่งผลกระทบต่อท่าทางที่สง่างามและความเป็นสุภาพบุรุษโดยรวมของเขาเลย
ดวงตาสีดำเรียวทั้งสองคู่สบกันแบบไม่ละสายตา
ดวงตาของเจเรมี่มืดมิดและดิ่งลึกเหมือนน้ำในบรรยากาศที่เงียบสงบอย่างเห็นได้ชัด แต่ในขณะนี้ คลื่นใต้น้ำกำลังพุ่งออกมาจากดวงตาเจเรมี่อย่างเงียบ ๆ ราวกับควันดินปืนที่มองไม่เห็น
“นี่นายจริง ๆ ด้วยงั้นหรอ?” เจเรมี่ลุกขึ้นยืนช้า ๆ
เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว มาเดลีนยิ้มจาง ๆ และเดินไปข้างลำตัวเฟลิเป้ขณะที่จับแขนของเขาอย่างเป็นธรรมชาติที่แสดงออกถึงความรักใคร่
“คุณวิทแมน ผู้ชายคนนี้คือคู่หมั้นของฉันเอง เฟลิเป้ วิทแมน”
เธอแนะนำเขาด้วยรอยยิ้มก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่อ่อนโยนของเฟลิเป้
“คุณเพิ่งเรียกชื่อคุณวิทแมนว่า ‘เจเรมี่’ หรือพวกคุณรู้จักกันมาก่อนหรอคะ? ไม่สิ คุณทั้งคู่ใช้นามสกุลเดียวกัน…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...