บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 218

มาเดลีนส่ายหัว “ฉันยังจัดการกับมันได้ไม่ดีนัก มิฉะนั้น เขาคงจะไม่สงสัยฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเป็นอดีตภรรยาโง่เง่าของเขาหรือเปล่า”

มาเดลีนเกิดอารมณ์ขมขื่นเมื่อเธอพูดคำว่าอดีตภรรยา แต่เธอยิ้มให้เฟลิเป้อย่างแผ่วเบา

“ไม่ต้องกังวลกับฉันหลอกน่า ฉันไม่ใช่มาเดลีน ครอว์ฟอร์ดที่โง่และดักดานคนนั้นอีกต่อไป ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวังในโอกาสเกิดใหม่ที่คุณมอบให้แน่นอน”

เฟลิเป้เผยริมฝีปากออกและยิ้มออกมา มีสัมผัสแห่งความลึกลับในดวงตาที่สดใสคู่นั้นอยู่

มาเดลีนช่วยเขาถอดเสื้อโค้ทที่เปียกฝนและได้นำอุปกรณ์อาบน้ำชุดใหม่มาให้เขา

เขาอาบน้ำเสร็จแล้วสวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว เช็ดผมที่เปียกด้วยผ้าขนหนูแห้ง

เขาเข้าไปในห้องของมาเดลีน เมื่อเห็นหนูน้อยผู้น่ารักกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง เฟลิเป้ก้มลงช้า ๆ เพื่อหอมแก้มของลิลลี่ด้วยความรัก

“เฟลิเป้ ฉันทำความสะอาดห้องแล้ว” มาเดลีนเดินเข้ามาในห้องเบา ๆ

เฟลิเป้หันหลังเดินไปหาเธอ “ฉันจะกลับไปที่คฤหาสน์วิทแมนในอีกสองวัน เธอไปที่นั่นกับฉัน”

“ได้สิ” มาเดลีนพยักหน้า

“พักผ่อนเร็ว ๆ ล่ะ ราตรีสวัสดิ์” เฟลิเป้กล่าวพร้อมกับโน้มศรีษะ ริมฝีปากบางซีดของเขาแตะลงระหว่างคิ้วของมาเดลีนแต่สัมผัสได้ไม่นาน เขาก็หมุนตัวเดินออกไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว ประตูถูกปิดอย่างสงบเงียบ

มาเดลีน ยืนนิ่งด้วยความงุนงง เธอรู้สึกค่อนข้างสับสน

เธอไม่ใช่คนโง่ เฟลิเป้ช่วยเหลือเธอทุกอย่างเพราะเขามีความรู้สึกโรแมนติกให้เธอในระดับหนึ่ง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เธอถูกเมเรดิธกล่าวหาว่าขโมยสร้อยคอเมื่อหกปีก่อน ในเวลานั้น เขาได้ให้หลักฐานนั้นกับเธอที่มันเพียงพอที่จะสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอได้

เขาคอยช่วยเหลือเธออย่างลับ ๆ ตั้งแต่นั้นมา

แต่ในช่วงสามปีที่เธออยู่กับเฟลิเป้ เธอรู้สึกว่าเขาดูลึกลับเกินไป มันอาจกล่าวได้ว่าเขาไม่สามารถคาดเดาอะไรได้ทั้งนั้น

เขาเป็นลูกผู้ชายและเป็นสุภาพบุรุษที่ดี

อย่างไรก็ตาม สัญชาตญาณของมาเดลีนบอกเธอว่าเขามีความลับบางอย่างซุกซ่อนอยู่

มาเดลีนสะบัดหัวเพื่อบังคับตัวเองให้หยุดคิดถึงเรื่องนี้

หลังจากเจเรมี่เดินออกมา เขาเข้าไปนั่งในรถของเขา แม้ว่าไฟในอพาร์ตเมนต์ของมาเดลีนจะดับลง แต่เขาก็ยังไม่ขับรถออกไป

“เฟลิเป้ วิทแมน”

ชื่อของเฟลิเป้ถูกเอ่ยออกมาจากริมฝีปากของเขา

วันรุ่งขึ้น มาเดลีนตื่ แต่เช้าเพื่อทำอาหารเช้าให้ลิลลี่ เธอเห็นว่าเฟลิเป้ยังคงพักผ่อนอยู่ในห้อง เธอจึงปิดประตูให้เบาที่สุดและขับรถไปส่งลิลลี่ไปที่โรงเรียนอนุบาล

และเมื่อเธอกำลังจะขับรถกลับหลังจากส่งลิลลี่ร ถของเจเรมี่ได้จอดขวางทางด้านหน้าเธอ

“คุณวิทแมน?” เธอมีท่าทางสุขุมมาก

เจเรมี่ลงจากรถและเปิดประตูที่นั่งผู้โดยสารให้มาเดลีน “คุณน้าสะใภ้ในอนาคตครับ คุณจะช่วยอะไรผมได้ไหม ช่วยขึ้นมาบนรถก่อนได้ไหม?”

"…" แม้ว่าเธอจะไม่คุ้นเคยกับที่ได้ยินคำในทางนี้จากเจเรมี่ แต่เธอยังคงเข้าไปในรถอย่างใจเย็นอยู่ดี

รถแล่นไปตามถนนที่พลุกพล่านและหยุดที่สี่แยกถนนการค้าในที่สุด

“ที่นี่มีร้านอาหารเช้ พ่อครัวที่นี่ทำอาหารอร่อย” เจเรมี่พูดในขณะลงรถเพื่อเปิดประตูให้มาเดลีน

เขาพาเธอมาที่นี่เพื่อทานอาหารเช้าแค่นั้นงั้นหรอ?

มาเดลีนรู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อยกับเรื่องนี้

เธอลงจากรถอย่างลังเลและเมื่อเห็นพนักงานออฟฟิศจำนวนมากกำลังเร่งรีบไปทำงาน เธอดูเหมือนจะเห็นร่างที่คุ้นเคยเดินผ่านไปปะปนมาในฝูงชนทั้งหลาย

“มะ - แมดดี้?!”