เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 227

มาเดลีนไม่คิดว่าเธอสนใจที่เจเรมี่จะมอบดอกกุหลาบให้กับผู้หญิงคนอื่นที่ไหน เธอไม่ได้ งอนง้ออะไร

รถของเจเรมี่ขับตรงไปตลอดทาง มีรถน้อยลงเรื่อย ๆ บนถนนสายนี้

เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเขาจับได้ เฟลิเป้เว้นระยะห่างค่อนข้างไกล

หลังจากนั้นประมาณ 20 นาที มาเดลีนเห็นว่ารถของเจเรมี่ได้หยุดลงในขณะนี้

อย่างไรก็ตาม ในสถานที่ที่เขาจอดรถทำให้มาเดลีนและเฟลิเป้รู้สึกงุนงง

“สุสาน?”

เจเรมี่มาที่สุสานจริง ๆ

ทำไมเขาถึงมาที่นี่พร้อมกับถือดอกกุหลาบช่อโตกัน?

อีกทั้งสุสานแห่งนี้ยังเป็นที่ฝังศพปู่และลูกคนแรกของเธออีกด้วย และที่นี่ยังเป็นสถานที่ที่เขาฆ่าลูกของพวกเขาต่อหน้าเธออย่างโหดเหี้ยม หัวใจของมาเดลีนสั่นไหวอย่างรุนแรงเมื่อคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาพวกนั้น หิมะที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าในวันที่มัวหมองวันนั้นดูเหมือนจะลอยเข้ามาในหัวใจของเธอในขณะนี้อย่างเย็นชาเหลือเกิน

เธอจะไม่มีวันลืมว่าเธอหมดหวัง และหมดหนทางเพียงใด ตอนเธอขอร้องเขาแต่เขาไม่สนใจคำอ้อนวอนและน้ำตาที่มีของเธอ มันผ่าหัวใจเธออย่างไร้ความปรานีเป็นนับพัน ๆ ครั้ง ในท้ายที่สุดเขาอนุญาตให้เมเรดิธกรีดหน้าทำทำให้เธอเสียโฉม

“เธอต้องการตามเขาไปไหม?” เฟลิเป้ถาม

ทันใดนั้น มาเดลีนถอนความคิดที่มีของเธอและส่ายหัว “ที่นี่มีคนและมีรถยนต์ไม่มากนัก มันไม่พอที่จะแอบสะกดรอยเขาไปได้ ถ้าฉันตามไป เขาจะต้องรู้แน่ ๆ”

“ถ้าอย่างนั้นเราจะรอที่นี่?”

มาเดลีนเงียบเมื่อได้ฟัง

เธอต้องการรอหรือไม่?

ทว่า เธอกำลังรออะไรอยู่?

สุสานที่นี่มีขนาดใหญ่มาก มากจนไม่สามารถมองเห็นร่างของเจเรมี่ที่เดินหายไปได้อีกต่อไป

แล้วเธอจะได้อะไรจากการรอที่นี่?

“มือของเธอเย็น” เฟลิเป้จับมือเธออีกครั้ง “เป็นเพราะเธอคิดถึงสิ่งที่ไม่มีความสุขในอดีตหรือเปล่า?”

เสียงของเขานุ่มนวลและอบอุ่นเช่นเคย มันดังผ่านหัวใจที่บาดเจ็บของเธออย่างเงียบ ๆ

เมื่อได้ยินความเงียบของมาเดลีน เฟลิเป้ได้แต่เม้มริมฝีปาก ปลายนิ้วของเขาลูบผมข้างหูเธอเบา ๆ “ไม่ต้องกังวล เธอยังงมีฉัน”

…

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ